Wiedziałam że tak będzie . Czułam przez skórę , że ja ze swoją opinią o tej książce znowu będę odstawała od całej rzeszy czytelników oceniających ją bardzo pozytywnie . Niestety mnie pani Banach i tym razem nie przekonała . W ogóle odnoszę jakieś dziwne wrażenie , że autorka jakoś bardzo nie lubi wsi i małych miejscowości . Albo , ściślej mówiąc , ludzi tam mieszkających . Ponieważ u niej ludzie mieszkający w takich miejscach są albo kompletnymi idiotami , ograniczonymi na umyśle głupotą (patrz :'' Klątwa utopców '') albo bezdusznymi , wrednymi skorumpowanymi kreaturami którym nie obce są takie uczynki jak te opisane w '' Maskach zła '' . Ja wiem , że niektóre takie miejsce mają swoje tajemnice i zwyczaje , ale na Boga , to już nie dziewiętnasty wiek , by opowiadać że cała wieś boi się wójta i nikt nie reaguje na dziejące się zło . Nie przekonuje mnie to wcale . Postacie dla mnie również są niewiarygodne . Policjanci to jacyś przepraszam za wyrażenie kretyni , odzywają się do siebie jak nie przymierzając małolaty na speedzie . Przykład : Szef Puchalski do aspirant Konewko '' A żeby Ci ten pieprzony język kołkiem stanął '' (wcale nie żartem) . Aspirant Konewko do świadków '' Co panie tu robią '' - '' Sramy '' , odpowiada świadek Paulina , skądinąd dziennikarka miejscowej gazety . Dialogi infantylne do bólu i to nie tylko te między wieloraką osobowością Kaśki , ale i te między policjantami . W ogóle co to za policja która wie , że jeden z jej pracowników słodki , żonaty Pawełek , wynosi wszystkie informacje dotyczące poważnego śledztwa Paulinie wyżej wymienionej dziennikarce z którą bez pardonu sypia , o czym też wszyscy wiedzą i nikt nic nie robi by to jakoś ukrócić . Wszyscy z Paulinką się cackają jak ze zbukiem . '' Nie wiedział jak zapytać , by nie spłoszyć dziennikarki '' , nawet Małecki , policjant przysłany do Zawiszyna z Wrocławia , kiedy się okazało że miejscowi gliniarze nie poradzą sobie z trzema zabójstwami starszych kobiet . Przy czym Paulina nie liczy się z nikim . Jest wredna , grubiańska , bezczelna i wszystkich traktuje jak śmieci . Zabieg oddania częściowej narracji osobom zamieszkującym Kaśkę nudny i przedobrzony . '' Za bardzo psychologiczno - psychodeliczne '' , że użyję słów samej autorki , wprawdzie dotyczących zupełnie czegoś innego , jednak do moich odczuć wobec tej historii , pasujących doskonale . W mojej ocenie książka jest zwyczajnie słaba , chociaż nie dziwią mnie jej wysokie noty . Potwierdzają one tylko regułę , że książki opowiadające o przemocy i krzywdzie wyrządzanej dzieciom , zawsze są wysoko oceniane , niezależnie od tego jaką wartość merytoryczną sobą przedstawiają .

Wiedziałam że tak będzie . Czułam przez skórę , że ja ze swoją opinią o tej książce znowu będę odstawała od całej rzeszy czytelników oceniających ją bardzo pozytywnie . Niestety mnie pani Banach i tym razem nie przekonała . W ogóle odnoszę jakieś dziwne wrażenie , że autorka jakoś bardzo nie lubi wsi i małych miejscowości . Albo , ściślej mówiąc , ludzi tam mieszkających ....