7/10 – BARDZO DOBRY

Po pokonaniu demonicznego pociągu w konkursie zagadek, członkowie ka-tet docierają do Topeki, gdzie postanawiają rozbić obóz. Tam właśnie Roland decyduje się opowiedzieć współtowarzyszom historię swojego życia. Snuje opowieść o własnej młodości, wspomina starych przyjaciół, wielką miłość swojego życia i relacjonuje wydarzenia, które doprowadziły do tego, że stał się rewolwerowcem.

W moim przekonaniu „Czarnoksiężnik i kryształ” zarówno pod względem emocji jak i napięcia jest najlepszym z dotychczasowych tomów „Mrocznej Wieży”. Zawarte w fabule intrygi, kolaboracje oraz perspektywa nadciągającej wojny sprawiają, że książkę tę czyta się będąc w stanie ciągłej ekscytacji. Nie zmienia tego nawet fakt, że w ostatecznym rozrachunku nie ma tutaj zbyt wielu scen czystej akcji. Być może wynika to z faktu, że czwarta część sagi nie jest powieścią tylko i wyłącznie o zdradzie i spisku, ale również (a może przede wszystkim) historią o miłości. W posłowiu do tej książki King wyraził obawę, czy będzie potrafił w sposób przekonujący opisać relacje łączące Rolanda i Susan. Według mnie wyszło to co najmniej dobrze. Autorowi udało się zawrzeć wszystkie przymioty charakteryzujące uczucie, będące czymś spomiędzy szczeniackiego zadurzenia i wielkiej miłości – intensywność, szczerość, pasję oraz zaślepienie. Coraz większa liczba odniesień do innych książek Kinga (w szczególności do „Bastionu”), z całą mocą ukazuje, że cykl „Mroczna Wieża” jest centralnym punktem dla wszystkich powieści autora i nie bez kozery uznawana jest za opus magnum jego twórczości. À propos nawiązań, to akurat to dotyczące „Czarnoksiężnika z krainy Oz” wydało mi się zupełnie chybione i uznaję je za jeden z najsłabszych punktów tej książki. Drugim minusem jest jej objętość, mam wrażenie, że taką samą treść można było zawrzeć w liczbie stron przynajmniej o 100-150 mniejszej.

„Czarnoksiężnik i kryształ” to w moim przekonaniu obok „Powołania trójki” najlepszy tom „Mrocznej Wieży”. Być może nieco przydługi i rozwleczony, ale za to pełen emocji oraz z udziałem całej plejady fantastycznych postaci (Cuthbert [!], Alain, Jonas, Rhea z Cöos). Myślę, że warto poznać historię Rolanda, która jest niczym połączenie średniowiecznej powieści przygodowej z filmowym westernem. Polecam!

7/10 – BARDZO DOBRY

Po pokonaniu demonicznego pociągu w konkursie zagadek, członkowie ka-tet docierają do Topeki, gdzie postanawiają rozbić obóz. Tam właśnie Roland decyduje się opowiedzieć współtowarzyszom historię swojego życia. Snuje opowieść o własnej młodości, wspomina starych przyjaciół, wielką miłość swojego życia i relacjonuje wydarzenia, które doprowadziły do...