Opowieść o podróży Ani mnie wciągnęła, czytałam z zaciekawieniem. Sama podróżowałam autostopem, więc czytając o problemach jakie ją spotkały po drodze miałam momentami gęsią skórkę i myślam sobie ile z nich by uniknęła, gdyby podróżowała z mężczyzną (i ta myśl mnie zasmuciła). Sam styl pisania mi się podobał, bije od niej szczerość.

Opowieść o podróży Ani mnie wciągnęła, czytałam z zaciekawieniem. Sama podróżowałam autostopem, więc czytając o problemach jakie ją spotkały po drodze miałam momentami gęsią skórkę i myślam sobie ile z nich by uniknęła, gdyby podróżowała z mężczyzną (i ta myśl mnie zasmuciła). Sam styl pisania mi się podobał, bije od niej szczerość.

Relacja z podróży autostopem autorki z Polski do Chin i z powrotem. Bohaterka opisuje swoje przeżycia związane z wyprawą. Osobiście książka mnie nie zachwyciła, ma się wrażenie że autorka skupia się na opisie kłopotów jakie spotkały ją na drodze, czytanie tego staje się nudne.
Z jednej strony można podziwiać bohaterkę za pomysł i realizację wyprawy nie do końca udanej. Z drugiej strony często odnoś się wrażenie że wyprawa przerosła możliwości Pani Anny, ogólnie podróż nie do końca zorganizowana, brak znajomości możliwości podróżowania autostopem w poszczególnych krajach i realiów tam panujących. Ponadto wyprawy w góry z niewystarczającym przygotowaniem to narażania siebie i innych na niebezpieczeństwa, a osoba która mieni się mianem alpinisty z aspiracjami na himalaistę takie zachowanie nie przystoi.

Relacja z podróży autostopem autorki z Polski do Chin i z powrotem. Bohaterka opisuje swoje przeżycia związane z wyprawą. Osobiście książka mnie nie zachwyciła, ma się wrażenie że autorka skupia się na opisie kłopotów jakie spotkały ją na drodze, czytanie tego staje się nudne.
Z jednej strony można podziwiać bohaterkę za pomysł i realizację wyprawy nie do końca udanej. Z...

Kolejna niezwykle frapująca wyprawa Pani Anny Boreckiej. Tym razem dłuższa. Wyprawa ta zawiera podwójny element ryzyka: samotne podróżowanie autostopem i zdobywanie najwyższych szczytów w różnych krajach. Autorka umiejętnie dzieli się swymi doświadczeniami związanymi z realizacją obu pasji, obu wyzwań. Z jednej strony niezwykle ciekawie opisuje kolejne etapy podróży, napotykanych ludzi, ich zwyczaje, życie codzienne. Pokazuje piękno odwiedzanych miejsc. Nie obawia się ujawnić swojego stanowiska w sprawie sytuacji kobiet czy mniejszości narodowych w odwiedzanych krajach. Piętnuje nieuczciwość urzędników i ukazuje przejawy życzliwości „zwykłych ludzi”. Z drugiej strony. w przystępny dla laika sposób, opisuje przygotowania i wyprawy wysokogórskie. Z przyjemnością odbyłam z Panią Anną tę daleką, obfitującą w przygody podróż, rozkoszując: się opisami, dialogami i zdjęciami, stanowiącymi dopełnienie treści. A teraz mam ochotę na więcej… Na kolejną książkę tej Podróżniczki-Pasjonatki.

Kolejna niezwykle frapująca wyprawa Pani Anny Boreckiej. Tym razem dłuższa. Wyprawa ta zawiera podwójny element ryzyka: samotne podróżowanie autostopem i zdobywanie najwyższych szczytów w różnych krajach. Autorka umiejętnie dzieli się swymi doświadczeniami związanymi z realizacją obu pasji, obu wyzwań. Z jednej strony niezwykle ciekawie opisuje kolejne etapy podróży,...

"Jedna z najlepszych książek podróżniczych jakie było mi dane przeczytać" - w ten banalny sposób mógłbym rozpocząć i właściwie zakończyć niniejszą recenzję. Obawiam się jednak, że to lapidarne stwierdzenie nie byłoby w stanie przekonać zbyt wielu czytelników do sięgnięcia po doskonały przykład literatury podróżniczej, jakim jest praca Anny Boreckiej pt. "Alpinistka na autostopie. Tom 2. Z Polski do Chin", która ukazała się w 2016r. nakładem Wydawnictwa Bernardinum. Choć jest to tom drugi, to nie wymaga on znajomości części pierwszej.

Książka jest owocem ekstremalnej, trzymiesięcznej wyprawy jaką Autorka odbyła w 2009 roku. Powody, dla których podróż była ekstremalna są wyjaśnione w samym tytule. Po pierwsze, Anna Borecka jest alpinistką, autorką "Projektu 201" zakładającego zdobycie najwyższych szczytów we wszystkich państwach świata. Na swoim koncie ma już m.in. zdobycie Wielkiego Araratu (5137 m n.p.m.),Galdhopiggen (2469 m n.p.m.) oraz Teide (3718m n.p.m.). Po drugie, zdobywanie gór łączy z samotnymi podróżami...autostopem. W ten nietypowy i ryzykowny sposób udało jej się zwiedzić już 48 krajów i przebyć dziesiątki tysięcy kilometrów, za całe wyposażenie mając jedynie zawartość plecaka. Po trzecie, to właśnie autostopem wyruszyła na podbój Azji, pokonując niebezpieczną trasę, na której znalazły się Turcja, Iran, dawne sowieckie republiki, Chiny oraz Rosja.

"Alpinistka na autostopie" jest kwintesencją tego, czego czytelnik oczekuje od literatury podróżniczej. Treść jest podzielona na 48 rozdziałów, obrazujących kolejne etapy podróży do Chin oraz powrotu do Polski. Uzupełnienie stanowi zamieszczony na końcu słowniczek, zawierający wyjaśnienia nazw własnych oraz potocznych określeń z zakresu alpinistyki. Największą zaletą książki jest jej zróżnicowanie. Miłośnicy wysokogórskich wędrówek znajdą tu opisy zdobywania Erciyes Daǧi (3916 m n.p.m.),Damavanda (5610 m n.p.m.),Mount Urtabuz (5047 m n.p.m.),a przede wszystkim dramatyczne okoliczności wchodzenia na drugą co do wysokości górę Pamiru, czyli znajdującego się na granicy Tadżykistanu i Kirgistanu Szczytu Lenina (nazywanego również Szczytem Awicenny). Czytelnicy zainteresowani kulturą i codziennością rodowitych mieszkańców Azji z pewnością będą zachwyceni fragmentami poświęconymi warunkom życia w jurcie, jedzeniem "lepioszek", opisami pracy i zajęć, a nawet lokalnych tradycji pogrzebowych, do których można zaliczyć zwyczaj ozdabiania grobów zmarłych ogonami jaków. Anna Borecka nie ucieka od spraw polityczno - społecznych. Przybliża trudną sytuację kobiet w Iranie, napięte stosunki pomiędzy Turkami a Kurdami, a także prześladowania muzułmańskich Ujgurów w Chinach. Ukazuje również porażającą skalę korupcji w dawnych republikach sowieckich oraz poczucie wszechwładzy urzędników państwowych. Najciekawsi pozostają jednak zwyczajni ludzie, których Autorka spotyka na swojej drodze. Niektórzy, niepomni na swoje ubóstwo, są gotowi podzielić się z zagraniczną podróżniczką jedzeniem lub udostępnić miejsce na nocleg, inni zaś tylko czekają na okazję do wyłudzenia pieniędzy lub złożenia niemoralnej propozycji w zamian za podwózkę. Ukazuje to banalną prawdę, że niezależnie od szerokości geograficznej ludzie wszędzie są tacy sami - dobrzy i źli, ofiarni i wyrachowani, mądrzy i głupi. Książka zawiera również szereg informacji, które z pewnością przydadzą się podróżnikom wybierającym się w równie barwną co niebezpieczną podróż po Azji.

Na osobne słowa uznania zasługuje oprawa graficzna. Wydawnictwo Bernardinum przyzwyczaiło czytelników do wydawania książek na papierze kredowym, uzupełnianych przez wysokiej jakości fotografie. Nie inaczej jest w tym przypadku. "Alpinistka na autostopie" zawiera bardzo ciekawe i co najważniejsze zróżnicowane tematycznie fotografie, wśród których znalazły się zarówno zapierające dech w piersi widoki na Karakorum, sceny z codziennego życia tubylców (np. z zabiegu depilacji w kurdyjskim salonie piękności) oraz zdjęcia azjatyckiej fauny i flory. Wszystkie fotografie są doskonałym uzupełnieniem treści.

Podsumowując, "Alpinistka na autostopie. Tom 2. Z Polski do Chin" w moim odczuciu zasługuje na miano książki "kompletnej". Anna Borecka doskonale zrównoważyła treść publikacji, kładąc równy nacisk na różne elementy wyprawy. Obok Autorki osobną bohaterką książki jest sama Azja. Na nieco ponad 400 stronach odnajdujemy prawdziwy, niczym nie upiększony obraz kontynentu, tak różny od emitowanych reality show, panujących stereotypów i przekazów medialnych."Alpinistka na autostopie. Z Polski do Chin" w dobitny sposób pokazuje jaka jest różnica pomiędzy turystą a podróżnikiem. Jedna z najlepszych książek podróżniczych jakie było mi dane przeczytać.

Recenzja ukazała się pierwotnie na łamach portalu "Sztukater".

"Jedna z najlepszych książek podróżniczych jakie było mi dane przeczytać" - w ten banalny sposób mógłbym rozpocząć i właściwie zakończyć niniejszą recenzję. Obawiam się jednak, że to lapidarne stwierdzenie nie byłoby w stanie przekonać zbyt wielu czytelników do sięgnięcia po doskonały przykład literatury podróżniczej, jakim jest praca Anny Boreckiej pt. "Alpinistka na...

Literatura podróżnicza jest bliska memu sercu z jednego choć dla mnie ważnego powodu - ciężko mi podróżować, więc robię to mentalnie z autorami tego typu książek. Świadoma tego, że jest to tylko substytut nie poddaję się i jak na razie starcza mi tylko czytanie i oglądanie zdjęć.

Z Anną Borecką spotykam się po raz drugi. Z pierwszym tomem jej przygód pt. "Przez Karpaty na Ararat" zaznajomiłam się już jakiś czas temu. Nie było to zbyt udane spotkanie, ale nie zraziłam się tym i bardzo chętnie sięgnęłam po kolejną jej pozycję. Czy warto? Zdecydowanie!

Tym razem Anna zdecydowała się na podróż, którą sama i bez wahania nazwała hardcore'm. Czemu? Bo przez Turcję, Iran, Turkmenistan, Uzbekistan, Tadżykistan oraz Kirgistan dotarła aż do Chin. Co w tym dziwnego? A to, że zrobiła to samotnie i w głównej mierze autostopem zdobywając po drodze wiele szczytów - w Turcji Erciyes Dagi - 3916 m, w Iranie Damavand - 5610 m, w Tadżykistanie Mount Urtabuz - 5047 m i Pik Rozdzielenia - 6148 m w Kirgistanie. Lądem udało jej się pokonać około 20 ooo kilometrów. Była w baśniowej Kapadocji, jechała legendarną Pamir Highway, a w Pamirze trafiła do bazy wojskowej i tylko cudem uniknęła więzienia. Anna pokazuje nam jacy są ludzie w poszczególnych krajach i że nie warto wkładać wszystkich do jednego worka. I choć jej przygody nie zawsze były bezpieczne, spotkania przyjazne, a nastrój i zdrowie idealne to się nie poddała.

Książka ta jest zbiorem nie tylko opisów przeżyć autorki, ale też przepięknych zdjęć. Ponieważ i tego i tego jest więcej niż w tomie 1 to robi na prawdę ciekawe i przyjemne wrażenie. Pozycja także pod względem stylu jest dużo przyjemniejsza, ciekawsza i składniejsza. Zmiany na lepsze można poczuć już na samym początku czytania.

"Tom 2. Z Polski do Chin" to jak sam tytuł wskazuje kolejny tom serii Alpinistka na autostopie. Jednak nic nie stoi na przeszkodzie by pozycje czytać niezależnie co daje nam duże pole manewru. Cieszę się, że mimo pierwszego niezbyt udanego spotkania bez większego zastanowienia zdecydowałam się na kolejne. Wierzę, że każde następne będzie jeszcze lepsze. A jeśli Ty lubisz literaturę podróżniczą to zachęcam do zapoznania się z książkami Anny Boreckiej, bo zasługują na uwagę. Polecam!

Więcej na:
www.swiatmiedzystronami.blogspot.com

Literatura podróżnicza jest bliska memu sercu z jednego choć dla mnie ważnego powodu - ciężko mi podróżować, więc robię to mentalnie z autorami tego typu książek. Świadoma tego, że jest to tylko substytut nie poddaję się i jak na razie starcza mi tylko czytanie i oglądanie zdjęć.

Z Anną Borecką spotykam się po raz drugi. Z pierwszym tomem jej przygód pt. "Przez Karpaty na...

Podróżowała sama przez Karpaty na Ararat, bez współtowarzyszy, bez wielkich funduszy i samochodu. Autostopem, silną wolą i ambicjami pokonała setki kilometrów, wpisując na swoją listę jedne z najwyższych, górskich szczytów. Dotarła do domu bezpieczna i miała ochotę na więcej. Tym razem obrała sobie za cel rejony o wiele bardziej niebezpieczne dla europejskiej podróżniczki. Przemierzając kraje islamu postawiła nogę na chińskiej ziemi. Niemożliwe? A jednak. Zapraszam na recenzję kolejnej części serii „Alpinistka na autostopie”. Przed Wami „Tom 2. Z Polski do Chin”.

Natchniona powodzeniem poprzedniej podróży, zyskując pozwolenie córki i rodziców, Anna Borecka wyrusza w kolejną podróż życia. Wie, że będzie niebezpiecznie, chociaż w trakcie wielkiej przygody jeszcze nieraz przyjdzie się jej o tym przekonać. Spotykając ludzi życzliwych, ale i tych celowo stawiających pod jej nogi kłody, stykając się z nieznanymi tradycjami, pieszo, lawetą wiozącą koparkę, wojskowym transportem czy i motocyklem, nieustraszenie realizuje swój plan. Ma okazję spać w jednym łóżku z Chinką, podróżować w towarzystwie Szarego Wilka, odrzucać sprośne propozycje obcokrajowców, skakać przez szczeliny wspinając się na Dach Świata i podziwiać widoki, których pozazdrościłby jej każdy z nas. Podczas tej wyprawy może zdarzyć się wszystko.

Niebezpieczny Iran, malownicza Kapadocja, pełen wyzwań Kirgistan czy dalekie Chiny. Liczący 6148 m n.p.m. Pik Rozdzielnia, mający 5047 m n.p.m. Mount Urtabuz czy nieco wyższy Damavand. To tylko kropla w morzu całej masy wspomnień, które autorka zaliczyła mierząc się z własnymi ambicjami. Przeciętna kobieta słysząc o tym, że na pewno zostanie zgwałcona lub zginie, uciekłaby tam, gdzie pieprz rośnie. Anna Borecka nie. Stąd jej książka jest tak niezwykła. Bo pisana emocjami, szczerością, wytrwałością i odwagą.

Kolejny raz wielka podróżniczka i zarazem autorka tej książki postanowiła utrzymywać narrację w czasie teraźniejszym. W przypadki literatury podróżniczej jest to bardzo trafiony zabieg, ponieważ czytelnik ma wrażenie, że sam bierze udział w całym przedsięwzięciu nie wiedząc, co nastąpi za chwilę. A trzeba przyznać, że ta część jest o wiele ciekawsza od poprzedniczki, zarówno pod względem opisywanych miejsc, napotkanych ludzi jak i przeżytych zdarzeń. Pojawiają się wiernie odwzorowane dialogi, obcobrzmiące potrawy oraz imponująca lista pomysłowych noclegów. Mniej tutaj złotych myśli, więcej niebezpiecznej przygody. Jestem ogromnie ciekawa, cóż takiego zaserwuje autorka w kolejnym tomie.

Książka została wyposażona w różnorodne zdjęcia, te przestawiające egzotycznych, przygodnie napotkanych tubylców, serdecznych gospodarzy czy te ukazujące piękno natury. Także pod względem fotografii ów tom wypadł lepiej od poprzedniego. Jest ich więcej i są bardziej interesujące. Pojawiają się więc zmiany, a co najważniejsze – pozytywne.

„Tom 2. Z Polski do Chin” to książka wchodząca w skład serii, a jednak mogąca funkcjonować jako samodzielna, podróżnicza relacja. Z pewnością daje porządnego motywacyjnego kopa tym niewierzącym we własne możliwości, bądź też tym szukającym podpory, wyczekującym bodźca by móc zabrać się za realizację własnych marzeń. Być może nie jest to mistrzowsko napisane sprawozdanie, jednak z pewnością warto poświęcić temu tytułowi uwagę. Jeżeli chcecie więc z bezpiecznej odległości przemierzyć w niepewności pełną wrażeń drogę do Chin, wiecie już po co sięgnąć.

http://ktoczytaksiazki-zyjepodwojnie.blogspot.com/

Podróżowała sama przez Karpaty na Ararat, bez współtowarzyszy, bez wielkich funduszy i samochodu. Autostopem, silną wolą i ambicjami pokonała setki kilometrów, wpisując na swoją listę jedne z najwyższych, górskich szczytów. Dotarła do domu bezpieczna i miała ochotę na więcej. Tym razem obrała sobie za cel rejony o wiele bardziej niebezpieczne dla europejskiej podróżniczki....