Akcja powieści "Ludzie jak bogowie" rozpoczyna się latem 1921 roku, a głównym jej bohaterem jest pan Barnstaple, nieco znudzony i zmęczony monotonią życia dziennikarz pracujący w londyńskim czasopiśmie Liberal. Aby oderwać się od marudzącego szefa jak również od przytłaczającej go szarej rzeczywistości, w tajemnicy przed żoną i synami, Barnstaple udaje się na urlop wypoczynkowy. Jadąc samochodem w bliżej nieokreślonym kierunku, w pewnym momencie, na którymś zakręcie z piskiem opon wpada w świat równoległy, Utopię. Wraz z nim do tej niezwykłej krainy dostają się również pasażerowie dwóch innych pojazdów jadących w jego bliskim sąsiedztwie.

Ta idylliczna kraina, do której trafiają Ziemianie ma już za sobą tak zwaną epokę zamętu i wyprzedza cywilizacyjnie Ziemię o 3000 lat. Jest światem niemal idealnym, nie ma tu bowiem wojen, głodu, chorób, religii, bezrobocia, przeludnienia ani polityki. Pomimo braku rządu do Utopii jednak nie wkrada się żadna anarchia, gdyż jak przekonuje Lew, jeden z Utopian: edukacja jest ich rządem. W ogóle do kształcenia i do badań naukowych przywiązuje się tutaj bardzo dużą wagę. Każda osoba realizuje się w pracy, którą lubi i która daje satysfakcję.

Mieszkańcy Utopii porozumiewają się za pomocą telepatii odwołującej się do idei, stąd różne języki, którymi posługują się Ziemianie (tu: angielski i francuski), nie stanowią żadnej bariery. Przy większych odległościach komunikują się zaś w sposób, który do złudzenia przypomina dzisiejsze telefony komórkowe. Dzika przyroda została opanowana, Utopianie potrafią pozyskiwać i wykorzystywać energię słoneczną, a także odpowiednio programować pogodę, tak aby przez cały rok było ciepło. Nie posługują się też pieniędzmi w tradycyjny sposób, właściwie wyszły one już z użycia.

Jak było do przewidzenia, mieszkańcy Utopii nie chcą Ziemian u siebie, oto jak Sungold, jeden z nich argumentuje decyzję ich odesłania:

"(...) Z tego, co wiem o waszym ludzie, jego ciemnocie i uporze, jasnym jest, że nasi by wami gardzili, a pogarda jest źródłem wszelkich niesprawiedliwości. Mogłoby się skończyć tym, że byśmy was po prostu wytępili... Ale dlaczego mielibyśmy stwarzać takie możliwości?... Musimy pozostawić was waszemu losowi. Nie możemy sobie zaufać, w stosunku do was... Wierz mi, że jest to dla nas jedyne rozsądne wyjście z całej sprawy".

Książka ta, wydana w 1923 roku, zapoczątkowała żywą dyskusję i wywołała, można rzec, narodziny wielu antyutopii. Patrząc jednak chociażby na powyższy cytat, mam wrażenie, że Wells sam był świadomy, że jego Utopii jeszcze daleko do ideału. Widział, że sens ludzkiego działania jest dążeniem i zbliżanie się do tego co perfekcyjne, ale i chyba nieosiągalne.

Choć "Ludzie jak bogowie" jako science fiction dziś nieco może trącić myszką, należy jednak pamiętać, kiedy książka powstała. Trzeba też przyznać, że powieść ta stała się inspiracją dla wielu późniejszych pisarzy. Jeśli zaś chodzi o niektóre pomysły technologiczne Wellsa - jak na ówczesne czasy, były one naprawdę niezwykle ciekawe, a czasami wręcz wizjonerskie. Poza tym wątek perypetii głównego bohatera jest dobrze przemyślany i spójny, a to sprawia, że lektura staje się prawdziwą przyjemnością. Warto też zapoznać się z tą pozycją, bo to klasyka gatunku.*


Recenzja pierwotnie zamieszczona była 13.03.2013 r. na stronie: www.bookfreak.pl

Akcja powieści "Ludzie jak bogowie" rozpoczyna się latem 1921 roku, a głównym jej bohaterem jest pan Barnstaple, nieco znudzony i zmęczony monotonią życia dziennikarz pracujący w londyńskim czasopiśmie Liberal. Aby oderwać się od marudzącego szefa jak również od przytłaczającej go szarej rzeczywistości, w tajemnicy przed żoną i synami, Barnstaple udaje się na urlop...