Sen wariata! Sposób opowiadania w tej książce nie jest prosty. Pierwsze skojarzenie przynosi mi na pamięć "Morfinę" Szczepana Twardocha. Do takiej specyficznej narracji trzeba się przyzwyczaić. Dobrze, gdy ma ona swoje uzasadnienie w treści. A tu rzeczywiście ma. Bo czyż może pięknym i literackim językiem opowiadać mężczyzna cierpiący na bezsenność i borykający się z problemami egzystencjalnymi?

Nie zaskakiwała mnie fabuła, bo wcześniej widziałem film. Oglądałem go nawet wielokrotnie zachwycony przesłaniem i jego aktualnością. Z pewnym rozczarowaniem muszę stwierdzić, że film... bije książkę na głowę. Istotną dla mnie różnicą jest przesłanie. Te, które wyniosłem z filmu to niechęć przeciw konsumpcyjnej kulturze, przeciwko dyktatowi mody, stylu, dominacji korporacji. W książce te elementy także znajdziemy, ale obok nich dostrzegam coś co wygląda na "walkę klas". A to już mi się nie podoba, bo historia pokazała, że nic mądrego ani dobrego z takiej walki wyjść nie może. Odniosłem też wrażenie, że temat istoty bycia mężczyzną, relacji ojciec-syn i miejsca mężczyzn w świecie był w filmie podkreślony w większym stopniu niż zapisany w książce. Takie rozłożenie akcentów dużo bardziej przypadło mi do gustu.

Między obrazem filmowym a wydarzeniami z książki występują drobne różnice, ale nie powodują one ogromnego dysonansu. Niemniej polecać będę wciąż film a książkę uznaję za pozostającą w tle.

Sen wariata! Sposób opowiadania w tej książce nie jest prosty. Pierwsze skojarzenie przynosi mi na pamięć "Morfinę" Szczepana Twardocha. Do takiej specyficznej narracji trzeba się przyzwyczaić. Dobrze, gdy ma ona swoje uzasadnienie w treści. A tu rzeczywiście ma. Bo czyż może pięknym i literackim językiem opowiadać mężczyzna cierpiący na bezsenność i borykający się z...