Autorka chciała napisać książkę obrazoburczą, lecz niestety spóźniła się z jej wydaniem o dobre dwadzieścia lat. Gdyby pozycja ta ukazała się w latach dziewięćdziesiątych, to może poruszyłaby męskie ego lub podziałała elektryzująco i mobilizująco na wojujące feministki. A dziś? Cóż, o wyczynach starszej pani, która w wieku lat 46 odkryła uroki seksu, słucha się mniej więcej tak, jakby się jadło odgrzewane kotlety. Ani smaczne, ani porywające. Książka jest zachwalana jako dowcipna. Nie jest. Chyba, że ktoś ma na myśli to znaczenie wulgarne. Lecz nawet sceny łóżkowe opisane są bez żaru i erotyzmu, niczym relacja z rąbania drewna. Autorka nie może się zdecydować czy jej stosunek do mężczyzn jest czysto fizjologiczny (istota wyposażona w penis, czyli zabawkę dla pań), czy też bardziej intelektualny (narzeczony, który zjawia się u niej, aby pławić się w dyskusjach i pogaduszkach, rarytasach niedostępnych w stadle małżeńskim). Poza przygodami łóżkowymi w książce można znaleźć głównie relacje z życia biurowego maszynistki, pracującej na ciepłej posadce w quasi wojskowej firmie. Jednym słowem zarówno lekturę, jak i słuchanie można sobie odpuścić. Szkoda jedynie lektorki, która świetnie czyta, a dodatkowo jej głos idealnie oddaje bohaterkę, a zarazem narratorkę wynurzeń.

Autorka chciała napisać książkę obrazoburczą, lecz niestety spóźniła się z jej wydaniem o dobre dwadzieścia lat. Gdyby pozycja ta ukazała się w latach dziewięćdziesiątych, to może poruszyłaby męskie ego lub podziałała elektryzująco i mobilizująco na wojujące feministki. A dziś? Cóż, o wyczynach starszej pani, która w wieku lat 46 odkryła uroki seksu, słucha się mniej więcej...