Zbyt mały research ze strony autorki, bardzo subiektywna książka, ładne fotografie, szybko i łatwo się czyta bo książka napisana bardzo prostym językiem.

Zbyt mały research ze strony autorki, bardzo subiektywna książka, ładne fotografie, szybko i łatwo się czyta bo książka napisana bardzo prostym językiem.

Opinia o książce na blogu: https://idayvuelta-jula.blogspot.com/2021/08/konca-swiata-nie-byo.html

Opinia o książce na blogu: https://idayvuelta-jula.blogspot.com/2021/08/konca-swiata-nie-byo.html

Ekstremalna podróż. Gwatemala, Honduras, Salwador i Meksyk – oczami samotnie wędrującej kobiety. Piękne zdjęcia, średnie historie i strach. Właściwie, to miałam wrażenie, że głównym bohaterem jest właśnie – strach. Lęk, obawa: przed samotną podróżą, przed niebezpiecznymi miejscami, przed całą tą podróżą. Oraz usilne dążenie do wszystkich tych niebezpieczeństw.
Mam bardzo mieszane odczucia. Z jednej strony rodzi się pytanie: po co to wszystko, a z drugiej strony: dlaczego tak jest?

Ekstremalna podróż. Gwatemala, Honduras, Salwador i Meksyk – oczami samotnie wędrującej kobiety. Piękne zdjęcia, średnie historie i strach. Właściwie, to miałam wrażenie, że głównym bohaterem jest właśnie – strach. Lęk, obawa: przed samotną podróżą, przed niebezpiecznymi miejscami, przed całą tą podróżą. Oraz usilne dążenie do wszystkich tych niebezpieczeństw.
Mam bardzo...

Duży plus za piękne zdjęcia (spora ilość),szacunek za odwagę dla białej kobiety w pojedynkę przemierzającej Amerykę Środkową. Całość jest umiejscowiona w realiach krajów z ich zwyczajami, obrzędami nie pomijając aktualnych problemów państw regionu.

Jedyny minus to pierwsze 29 stron książki (rozważania w stylu „Czy się nadaję…?” plus tęsknota za mężem) – są w mojej opinii zbędne.

Dalej jest tylko lepiej. Zainteresuje Was co to są „chicken busy” i skąd się wzięły w Gwatemali, co kukurydza ma wspólnego z Majami, co to jest cusha i dlaczego żołądki Gwatemalczyków mają być zielone.

Pozycja dla tych, którzy czytanie przewodników mają już za sobą.

Duży plus za piękne zdjęcia (spora ilość),szacunek za odwagę dla białej kobiety w pojedynkę przemierzającej Amerykę Środkową. Całość jest umiejscowiona w realiach krajów z ich zwyczajami, obrzędami nie pomijając aktualnych problemów państw regionu.

Jedyny minus to pierwsze 29 stron książki (rozważania w stylu „Czy się nadaję…?” plus tęsknota za mężem) – są w mojej opinii...

Lubię czytać książki podróżnicze o krajach do których się nie wybieram.Ta książka spełniła ten warunek .Autorka opisała Amerykę Środkową oczyma kobiety z korporacji która postanowiła nie rozpieszczać się nad sobą .Korporacja nie do końca z niej wyszła bo opisując wrażenia skoncentrowana jest na sobie.To były dla mnie minusy a plusy to ciekawe przygody ,kraje ,zwyczaje i sposoby radzenia z nimi.Bieda tam piszczy potwornie a oni żyją tak jak my 50 lat temu .Podróż do przeszłości w pięknych plenerach.

Lubię czytać książki podróżnicze o krajach do których się nie wybieram.Ta książka spełniła ten warunek .Autorka opisała Amerykę Środkową oczyma kobiety z korporacji która postanowiła nie rozpieszczać się nad sobą .Korporacja nie do końca z niej wyszła bo opisując wrażenia skoncentrowana jest na sobie.To były dla mnie minusy a plusy to ciekawe przygody ,kraje ,zwyczaje i...

Wedle kalendarza Majów w grudniu 2012 miał nastąpić koniec świata.Nic dziwnego że Anita Demianowicz zapragnęła na włąsnej skórze ów konieć świata przeżyć. Rodzina i znajomi - skonsrternowani,boprzecież dom, mąż czy też praca. miałą jed=chać na miesiac, ale traiłą sięokazyjna oferta i w Salwatorze ,Gwatemali i Hondurasie spędziła 5miesięcy.
Ubogi lokalny język, Gwatemala. Podobno w innym wcieleniu była południowoamerykańską szamanką. Pierwszy miesiac tostancja i nauka językaw szkole.Cerro de La Cruz. Obserwacja ludności przy codziennych obowiązkach,na targu.. Ceremonie w Tikal- bajecznie kolorowe kostiumy. W ogóle zaskoczyłamnie ta barwnośc i wielorakośc róznych obrzędów religijnych czy festiwali. Odkryłąm tez piękne maisto Majów Tikal,lepsze niżCHichen Itza,.
Swiaatynia dwugłowegowęza Danza de Vanado. Wygasłe wulkany,wysokei szczyty górskie, korowody przebierańcó w Nowy Rok.
Anita imponuje neizlomnością, nie bałą się podróżować osłąwionymi chcken busami. Chichicastenango, jezioro Atitlan, wulkan Santamaria. Zieleńn Alta Verapraz. Honduras- rezerwat z papugami i tukanami Guacamaya w Copan Ruinas. Największym atutem wspaniałę zdjecia,jak na okłądce już widać natchnioną przez duchy szamankę.

Wedle kalendarza Majów w grudniu 2012 miał nastąpić koniec świata.Nic dziwnego że Anita Demianowicz zapragnęła na włąsnej skórze ów konieć świata przeżyć. Rodzina i znajomi - skonsrternowani,boprzecież dom, mąż czy też praca. miałą jed=chać na miesiac, ale traiłą sięokazyjna oferta i w Salwatorze ,Gwatemali i Hondurasie spędziła 5miesięcy.
Ubogi lokalny język, Gwatemala....

Jak dobrze jest podróżować! Tak jednym zdaniem można podsumować tę książkę. Autorka nie ma zacięcia stricte reporterskiego, chociaż znajdziemy tu relacje rozmów z tubylcami. Doceniłam to, że rozpoczęła pobyt w Ameryce Środkowej od szkoły językowej i przyśpieszonej nauki języka. Zapewniło jej to możliwość kontaktu z mieszkańcami tych rejonów, bliższe poznanie problemów z jakimi się borykają. Jednakże mam wrażenie, że ta wędrówka to sposób na ucieczkę od codzienności. Od przyziemnych problemów, od rutyny. Może przemawia przeze mnie zazdrość, a może świadomość, że wszyscy w ten sposób żyć nie możemy. Ktoś musi piec chleb, kto inny być kierowcą autobusu czy właścicielem hotelu, by nasz turysta mógł się spokojnie włóczyć. Zabrakło mi momentów, w których autorka zrobiłaby coś dla społeczności, popracowała jako wolontariusz itp. Dużym atutem książki są zdjęcia. Czyta się szybko, ogląda przyjemnie, jedynie wiedzy nie ma zbyt wiele, co nie oznacza, iż nie ma jej wcale. Polecam.

Jak dobrze jest podróżować! Tak jednym zdaniem można podsumować tę książkę. Autorka nie ma zacięcia stricte reporterskiego, chociaż znajdziemy tu relacje rozmów z tubylcami. Doceniłam to, że rozpoczęła pobyt w Ameryce Środkowej od szkoły językowej i przyśpieszonej nauki języka. Zapewniło jej to możliwość kontaktu z mieszkańcami tych rejonów, bliższe poznanie problemów z...

Dobra, fajnie napisana książka o podróży po Ameryce Środkowej. Co jest ważne w książce podróżniczej? Zrobienie z czytelnika partnera w podróży. W mojej ocenie Autorce to się w miarę udało. Przyjemnie zwiedzało się Gwatemalę, Nikaraguę czy Salwador, tym bardziej że jest to interesujący mnie teren. Książka napisana prostym, dosyć wciągającym językiem. Niestety czasami miałem wrażenie, że w niektórych momentach Autorka opowieść niepotrzebnie skracała. Szkoda, bo naprawdę książkę czytało się przyjemnie i chciało się jeszcze więcej. Duży plus również za zdjęcia, jest ich sporo i są dobrej jakości. Generalnie polecam.

Dobra, fajnie napisana książka o podróży po Ameryce Środkowej. Co jest ważne w książce podróżniczej? Zrobienie z czytelnika partnera w podróży. W mojej ocenie Autorce to się w miarę udało. Przyjemnie zwiedzało się Gwatemalę, Nikaraguę czy Salwador, tym bardziej że jest to interesujący mnie teren. Książka napisana prostym, dosyć wciągającym językiem. Niestety czasami miałem...

Świetna

Świetna

świetna książka,gratulacje dla autorki

świetna książka,gratulacje dla autorki