Wikingowie, ich wierzenia oraz podboje to nośny temat dla popkultury. (...) Twórcy komiksowi po barbarzyńców z Północy sięgają równie często. Najbardziej znanym cyklem jest oczywiście Thorgal, ale wspomnieć także wypada o dyptyku Asgard. W ubiegłym roku oficyna Centrala opublikowała album noszący tytuł Eryk Rudy. Opowieść zimowa” autorstwa Sørena Mosdala, którego fabuła zainspirowana została autentycznymi wydarzeniami kolonizacji Grenlandii przez Wikingów.

Tytułowy bohater omawianego komiksu – Eryk Thorwaldsson, który przydomek Rudy zyskał z powodu koloru włosów – to postać historyczna. Urodził się w Norwegii, z której został wygnany za morderstwo, najpierw osiedlił się w północno-zachodniej Islandii, ale tam również popadł w konflikt z sąsiadem, który skończył się krwawą masakrą. Znów został skazany na banicję. W nowym miejscu nie przebywał zbyt długo, bo doszło do kolejnych rękoczynów. I znów Eryk wraz z rodziną musiał uciekać, tym razem postanowił pożeglować na północ. Tak w 982 roku trafił na niezamieszkałą Grenlandię, gdzie się osiadł. Ściągnął na wyspę dużą grupę kolonistów, którzy zbudowali kilka osad. Thorwaldsson władał wyspą aż do swojej śmierci, czyli około dwudziestu lat. Tyle jeśli chodzi o suche fakty. Część z nich możemy poznać podczas lektury komiksu, gdyż pojawiają się w formie retrospektywnych epizodów, ale na potrzeby spójności opowieści zostały delikatnie przetworzone.

Historia, którą opowiada Mosdal jest posępna i surowa. Fabuła rozpoczyna się od powrotu jednego z synów protagonisty, Leifa, z Norwegii na wyspę. Potomek przywozi ze sobą królewskiego kapłana, który ma nawrócić mieszkańców Grenlandii na chrześcijaństwo. To się Erykowi zupełnie nie podoba, jeszcze mniej mu się podoba, że syn wziął chrzest. Konflikt narasta z dnia na dzień, a finał jest, oczywiście, krwawy. Co by nie mówić, protagonista nie ma sympatycznego charakteru. Scenarzysta poświęca sporo uwagi, aby ukazać porywczy temperament wodza. Czytelnik może i z każdą kolejną planszą zaczyna lepiej rozumieć zachowanie głównego bohatera, jednak nie wpływa to na ewentualną sympatię. Eryka Rudego nie da się lubić. Zresztą w komiksie nie występuje żadna w pełni pozytywna osoba, a bohaterów jest całkiem sporo.

Lektura wymaga od czytelnika niemało uwagi, gdyż fabuła jest wielowątkowa, a do tego scenarzysta płynnie miesza porządek realny, naturalistyczny z magicznym. Stara wiara ściera się z nową. Cuda czynią i pogański czarownik, i katolicki ksiądz. W końcu walczą o „niewinne” dusze. Z jednej strony Odyn i demony, a z drugiej „magia” krzyża. Warto nadmienić, że bitewne sceny mają bardzo brutalny przebieg: odcięte kończyny, latające głowy i morze krwi....

- - -
cały tekst do przeczytania tu:
https://dybuk.wordpress.com/2017/02/15/eryk-rudy-opowiesc-zimowa/

Wikingowie, ich wierzenia oraz podboje to nośny temat dla popkultury. (...) Twórcy komiksowi po barbarzyńców z Północy sięgają równie często. Najbardziej znanym cyklem jest oczywiście Thorgal, ale wspomnieć także wypada o dyptyku Asgard. W ubiegłym roku oficyna Centrala opublikowała album noszący tytuł Eryk Rudy. Opowieść zimowa” autorstwa Sørena Mosdala, którego fabuła...