Harauki Marakami jest według mnie niesamowitym pisarzem. Jeszcze nigdy nie miałam aż tak ambiwalentnego stosunku do twórczości autora. Z jednej strony od "Kafki nad morzem" nie mogłam się oderwać, czytałam non-stop, nie było mi dane nawet przez chwilę się nudzić, z drugiej strony styl Murakamiego, jakże specyficzny, w jakiś nieokreślony sposób mnie drażni.

Zazwyczaj, gdy czytam jego książki, jednego głównego bohatera uwielbiam, wręcz ubóstwiam, a drugi doprowadza mnie do szału. Tak też było i tym razem. Śmiało mogę powiedzieć, że pan Nakata jest najsympatyczniejszym bohaterem literackim odkrytym przeze mnie w 2012 roku! Jego postać mnie tak rozczulała, że aż się wzruszałam zdecydowanie zbyt często. Kochany, kochany dziadek. Taki prostoduszny, nieskażony złem świata. I nawet łapałam się na tym, że zaczynałam tak samo jak on mówić w trzeciej osobie! ^^ Dowiadujemy się miliard razy, że "Nakata jest głupi",ale uważam, że jest taki słodki. Chciałabym mieć takiego przyjaciela. Rabbit92 zazdrości panuho shinkowi. Rabbit92 żałuje, że nie poznał pananakaty. Chciałby go poznać. Ukłony dla panamurakamiego za tak genialną kreację literacką! Jestem pod wrażeniem!

Drugą stroną medalu jest Kafka Tamura, 15-latek, który uciekł z domu. Przyznam, że pobieżnie czytałam jego wątek, i o ile panem Nakatą się zachwycałam, to ten chłopak naprawdę działał mi na nerwy! Nieporadny taki, tylko książki by czytał i czekał ciągle na gotowe. Miałam wrażenie, że ma z 60 lat, a nie 15. Lubię bohaterów dynamicznych, działających, a on był ospały i tylko jedno mu było w głowie. Naprawdę się nie polubiliśmy. Ale to już kwestia gustu.

Akcja ciągnie się wartko. Proponuję zrobić eksperyment. Otwórzcie książkę na byle jakiej stronie. Jestem pewna, że na 80% będzie na niej wzmianka o jedzeniu. Oni ciągle coś gotowali, ciągle coś jedli, ciągle stołowali się w restauracjach, o makaronie udon była wzmianka z dziesięć razy. Miałam wrażenie, że opis tych posiłków zajmuje 1/3 całości powieści. Irytowało mnie to strasznie, ale potem już przywykłam. I do ćwiczeń, i do opisów sprzątania także. ;)

Mógłby ktoś mi odpowiedzieć na 3 pytania?
-Co spadło z nieba na te dzieci podczas wojny, że wszystkie nagle pomdlały?
-Kim był chłopiec zwany kawką? to jakiś ptak? Alter ego Kafki? Jego obrońca?

Uroczyście oświadczam, że tą książkę trzeba przeczytać! Polecam każdemu!

Harauki Marakami jest według mnie niesamowitym pisarzem. Jeszcze nigdy nie miałam aż tak ambiwalentnego stosunku do twórczości autora. Z jednej strony od "Kafki nad morzem" nie mogłam się oderwać, czytałam non-stop, nie było mi dane nawet przez chwilę się nudzić, z drugiej strony styl Murakamiego, jakże specyficzny, w jakiś nieokreślony sposób mnie drażni.

Zazwyczaj, gdy...