Postanowiłam wrócić do dawnej lektury, książki, która kiedyś wywarła na mnie ogromne wrażenie i sprawdzić jak podziała dzisiaj. Chodzi oczywiście o „Mnicha", którego czytałam wieki temu, pomimo to nadal niektóre fragmenty tkwiły głęboko w mojej pamięci. Książka powstała ponad dwieście lat temu, jednak podczas lektury nie da się odróżnić jej od współczesnych powieści historycznych. Opowiada co prawda historię osób fikcyjnych jednak klimat dawnej Hiszpanii przedstawiony jest tam rewelacyjnie. Głównym bohaterem jest tytułowy mnich, jednak cała gama postaci drugoplanowych, bardzo ważnych dla powieści, tworzy dla niego barwne tło. Szczególnie, że autor zadbał, aby czytelnik zapoznał się z historią większości tych bohaterów, opowieści urozmaicają więc akcję i rozjaśniają całość. Mamy do tego- jak przystało na powieść grozy- duchy, zjawy, grobowce i więzienia.

Jak przystało na XVIII wieczną powieść, zawiera ona nie tylko elementy bawiące czytelnika. Na każdej prawie stronie znajdujemy studium charakterów, studium ludzkiej natury, oczywiście niektóre postacie są wyidealizowane, jednak nie razi ich doskonałość. Co ciekawe, wydaje się, że na przestrzeni lat nic nie zmieniło się w tym względzie, ani w charakterystyce jednostki ani w reakcjach tłumu.

Całość czyta się przyjemnie i gładko, ale to po części jest jak sądzę zasługa zarówno autora jaki i tłumaczki.

Postanowiłam wrócić do dawnej lektury, książki, która kiedyś wywarła na mnie ogromne wrażenie i sprawdzić jak podziała dzisiaj. Chodzi oczywiście o „Mnicha", którego czytałam wieki temu, pomimo to nadal niektóre fragmenty tkwiły głęboko w mojej pamięci. Książka powstała ponad dwieście lat temu, jednak podczas lektury nie da się odróżnić jej od współczesnych powieści...