Paulo Coelho – pisarz przez jednych uwielbiany, przez innych znienawidzony. Jego książki zyskują tyleż samo zwolenników, co przeciwników. Mnie do tej pory było z nim nie po drodze, a do jego twórczości miałam obojętny stosunek – ani mnie specjalnie nie pociągała, ani też nie zarzekałam się, że nigdy po nią nie sięgnę. Niedawno w moje ręce trafiła najnowsza jego powieść – "Szpieg". Czy Paulo Coelho zdołał mnie nią oczarować?

"Szpieg" to powieść biograficzna, której bohaterką jest Mata Hari. Postać niewątpliwie kontrowersyjna, znana pod wieloma nazwiskami i pseudonimami. Kobieta-szpieg, sławna egzotyczna tancerka, kochanka bogatych i wpływowych mężczyzn, która wzbudzała zazdrość paryskich arystokratek. Za nic miała nakazy moralne i obyczaje, bezceremonialnie wykorzystywała mężczyzn dla własnych korzyści, łamiąc przy tym ich serca, za co przyszło jej zapłacić najwyższą cenę.
W swojej książce Paulo Coelho starał się opisać jej życie i uchwycić jej osobowość, tworząc fikcyjną korespondencję między skazaną i osadzoną w paryskim więzieniu Matą Hari a jej adwokatem. Wewnątrz, poza prawdziwymi wydarzeniami ubranymi w otoczkę fikcji literackiej, znajdziecie kilka autentycznych zdjęć, wycinków z gazet i raportów.

Akcja książki rozpoczyna się wczesnym porankiem 15 października 1917 roku. Po kontrowersyjnym procesie Mata Hari staje przed plutonem egzekucyjnym, który wykona na niej wyrok śmierci. Kobieta jest pogodzona ze swoim losem i w ostatnich chwilach swojego życia chce zachować godność. Dumnie staje w miejscu przeznaczenia, z podniesioną głową patrzy w oczy żołnierzom. Wyrok zostaje wykonany.
Po tym cofamy się do początku. Mata Hari w liście, który zostawiła swojemu adwokatowi, opowiada koleje swojego losu. Nie będę rozwodziła się nad tym, co spotyka ją w życiu. Jeśli chcecie się tego dowiedzieć, sięgnijcie po książkę.

Nie miałam jakichkolwiek oczekiwań, sięgając po "Szpiega" i też pewnie dlatego nie jestem w stanie do końca określić, jaki mam stosunek do tej powieści. Z jednej strony dobrze się ją czytało, jest prosta w odbiorze, nie jest naładowana jakimiś przeintelektualizowanymi treściami, z drugiej jednak strony mam wrażenie, że przez tak krótką formę czegoś mi w niej zabrakło.
Moja wiedza o Macie Hari jest znikoma i choć w notce od autora Coelho zarzeka się, że wszystkie opisane wydarzenia w książce są prawdziwe, mam wrażenie, że chyba jednak oczekiwałam nieco innego wizerunku Maty Hari. Z jego książki nie wyłania się obraz kobiety, która w pełni korzystała w życia, biorąc od mężczyzn to, czego chciała. Według mnie Coelho rysuje w niej wizerunek kobiety głęboko nieszczęśliwej, która nigdy nie zaznała prawdziwego szczęścia. Kobiety, która w pogoni za szczęściem wypełniała swoje życie tym, co daje jedynie krótkotrwałe jego pozory. Kobiety, którą tak naprawdę to mężczyźni wykorzystywali, którą wynieśli na szczyt, by potem zniszczyć ją i podarować jej spektakularny upadek. W mojej ocenie nie jest to obraz, jakiego byśmy się spodziewali po Macie Hari – femme fatale, która urodziła się w nieodpowiedniej epoce. To dosyć przygnębiający i smutny wizerunek kobiety, którą wszyscy opuścili. Ale może właśnie o to chodziło autorowi – by pokazać, że za wykreowanym przez nią wizerunkiem skrywała się skrzywdzona istota?

Nie umiem odpowiedzieć na pytanie, czy Paulo Coelho mnie oczarował. Na pewno zaskoczył mnie ilością skrytego smutku w tej książce. Mimo iż nie miałam wobec niej żadnych oczekiwań, to jednak tego chyba bym się nie spodziewała. Czy ją polecam? Nie wiem. Mieszane uczucia – to określenie oddaje idealnie to, co teraz czuję.

Tekst pochodzi z mojego bloga: http://zaczytana-dolina.blogspot.com/2016/12/szpieg-paulo-coelho.html

Paulo Coelho – pisarz przez jednych uwielbiany, przez innych znienawidzony. Jego książki zyskują tyleż samo zwolenników, co przeciwników. Mnie do tej pory było z nim nie po drodze, a do jego twórczości miałam obojętny stosunek – ani mnie specjalnie nie pociągała, ani też nie zarzekałam się, że nigdy po nią nie sięgnę. Niedawno w moje ręce trafiła najnowsza jego powieść –...