oi znajomi zwykle przewracają oczami, gdy widzą, co czytam, ale przy Orzeszkowej czasem nawet im brakuje słów. ;-)

"Cham" był moją długo wyczekiwaną lekturą, do której nie podchodziłam z braku czasu, ale w końcu się udało.

Konstrukcja psychologiczna bohaterów jak zawsze świetna, autorka wchodzi w psychikę każdej postaci, stara się tym samym podkreślić najbardziej znaczące jego cechy. Umieszcza ich na odpowiednich szczeblach drabiny społecznej, wyposaża ich w charakterystyczny zasób słownictwa, daje im szczególne przymioty ułatwiające odbiór tekstu.

Zwraca swoją uwagę ku wsi i jej mieszkańcom - ich mentalności, sposobowi myślenia i życia. I podkreśla przepaść międzyklasową poprzez nietypowy paradoks. Otóż cham o złotym sercu i niepodważalnej prawości postawiony zostaje obok wyżej postawionej, obciążonej psychicznie kobiecie o mieszczańskim pochodzeniu.

Dla współczesnego Orzeszkowej czytelnika powieść mogła zdawać się absurdalna przez skonfrontowanie wspomnianych cech w tej konfiguracji. Dla nas może być to świadectwo pewnych wartosci wychowania chłopskiego, opartego często na ślepej wierze, braku wykształcenia, ale wzbogaconego silnym poczucie sprawiedliwości i miłosci do bliźniego.

Analfabetyzm nie musi iść w parze z prostactwem, tak jak pełna sakwa nie musi równać się pełni człowieczeństwa.

oi znajomi zwykle przewracają oczami, gdy widzą, co czytam, ale przy Orzeszkowej czasem nawet im brakuje słów. ;-)

"Cham" był moją długo wyczekiwaną lekturą, do której nie podchodziłam z braku czasu, ale w końcu się udało.

Konstrukcja psychologiczna bohaterów jak zawsze świetna, autorka wchodzi w psychikę każdej postaci, stara się tym samym podkreślić najbardziej...