Próba zdefiniowania europejskiego ducha i pomysły na wytyczenie nowych kierunków dla Starego Kontynentu to zawsze ciekawy temat. Bauman z właściwym sobie postmodernistycznym anegdotyzmem zastanawia się czy socjaldemokratyczny projekt jest możliwy w dobie globalnych rynków i przemieszań demograficznych.

Próba zdefiniowania europejskiego ducha i pomysły na wytyczenie nowych kierunków dla Starego Kontynentu to zawsze ciekawy temat. Bauman z właściwym sobie postmodernistycznym anegdotyzmem zastanawia się czy socjaldemokratyczny projekt jest możliwy w dobie globalnych rynków i przemieszań demograficznych.

Jeżeli masz niepokojące uczucie, że coś jest nie tak z dzisiejszym światem - to jesteś w domu! Bauman wyjaśnia pewne globalne mechanizmy, które co prawda zachodzą na naszych oczach, ale są tak tak podane do publicznej wiadomości, tak zmanipulowane, że wolimy zostawić te sprawy "tym mądrzejszym", czyli... cha, cha, cha politykom :))) I o to chodzi - o podtrzymywanie wrażenia, że "there is no alternative", że kto by nie rządził, tak samo zarządzi, więc za zaistniałą sytuację, za bezrobocie, za wzrastający poziom lęku i brak społecznej solidarności nie można pociągnąć nikogo do odpowiedzialności. Czy aby na pewno??? Komu opłaca się utrzymywać ten stan niepewności, strachu o byt własny i przyszłość naszych dzieci?

Jeżeli masz niepokojące uczucie, że coś jest nie tak z dzisiejszym światem - to jesteś w domu! Bauman wyjaśnia pewne globalne mechanizmy, które co prawda zachodzą na naszych oczach, ale są tak tak podane do publicznej wiadomości, tak zmanipulowane, że wolimy zostawić te sprawy "tym mądrzejszym", czyli... cha, cha, cha politykom :))) I o to chodzi - o podtrzymywanie...

świetna książką, zadowoli każdą sapioseksualną istotę. czyta się ją jak powieść w której profesor najpierw z właściwą wiekowi, erudycji i intelektowi klarownością roztacza kasandryczne wizje Świata i Europy, wraz z ich najbardziej palącymi problemami, żeby na kilku końcowych stronach mignąć czytelnikowi wątłą iskrą nadziei. to trochę jak z cieniusieńkim płatkiem miętowej czekolady, który jest podawany razem z wyjątkowo wysokim rachunkiem w restauracji. mój ulubiony zabieg stylistyczny.
"Europa niedokończona przygoda" niewątpliwie dostarcza wrażeń estetycznych, co rzadkie w przypadku tego rodzaju książek, przede wszystkim jednak "Europa niedokończona..." to poważna próba przyjrzenia się Światu, zawierająca dużą dawkę materiału na refleksie o tym kim jesteśmy, dokąd zmierzamy i czy zdołamy tam dotrzeć?
dodatkowym atutem jest fakt, że mimo iż "Europa niedokończona..." została napisana w 2004 to czytając ją w 2012 można stwierdzić, że nadal jest ona aktualna, co mówi dobrze o książce, ale niestety nie o naszym Świecie.

świetna książką, zadowoli każdą sapioseksualną istotę. czyta się ją jak powieść w której profesor najpierw z właściwą wiekowi, erudycji i intelektowi klarownością roztacza kasandryczne wizje Świata i Europy, wraz z ich najbardziej palącymi problemami, żeby na kilku końcowych stronach mignąć czytelnikowi wątłą iskrą nadziei. to trochę jak z cieniusieńkim płatkiem miętowej...