Bohater utworu „Granica”, Zenon Ziembiewicz, to inteligent, który zrobił karierę dzięki nie tyle swojej pracy, co cudzemu poparciu. Przez całe swoje życie zmaga się z tzw. ,,kompleksem boleborzańskim’’. Był synem rządcy folwarku, nauki pobierał w mieście, a po powrocie do Boleborzy raziło go zachowanie ojca, jego miłostki i romanse oraz postawa wiernej i wybaczającej matki. Na wsi poznał Justynę Bogutównę, córkę ubogiej wdowy, kucharki we dworze. Ta prosta, szczera i otwarta dziewczyna po śmieci matki trafia do Warszawy, nie ma pieniędzy ani pracy. Przypadkiem spotyka Zenona, który właśnie wrócił zza granicy. Ziembiewicz spotyka się w tym czasie z Elżbietą Biecką, panną z dobrego domu. Pod pretekstem pomocy biednej sierocie, wdaje się w romans z Justyną. Związek ich nie jest oryginalny, nie dzieje się nic wzniosłego czy niezwykłego. Jest to typowa więź fizyczna, bo dzieli ich przecież wykształcenie i pochodzenie społeczne. Gdy Zenon żeni się z Elżbietą, nie przerywa swojego romansu, kontynuuje podwójne życie. Prowadzi to do tragedii, dziewczyna zachodzi w ciążę, którą na życzenie kochanka przerywa. Staje się to powodem jej załamania psychicznego, ciężar moralnej odpowiedzialności prowadzi do obłędu. Mści się na Zenonie, oblewając mu twarz kwasem. Wybucha skandal, bohater popełnia samobójstwo, strzelając sobie z pistoletu w usta. Elżbieta wyjeżdża za granicę, obłąkana kochanka zostaje zatrzymana i osadzona w areszcie.

Postępowanie Zenona jest nieetyczne i niemoralne. Kiedyś nie podobały mu się podobne czyny ojca. Teraz sam staje się obłudny i dwulicowy. Przekroczył granicę, która doprowadziła do nieszczęścia nie tylko jego, ale również dwie kobiety. Unieszczęśliwił Justynę, prostą lecz uczciwą dziewczynę doprowadził do tragedii, był przyczyną jej nieszczęścia i obłędu. Skrzywdził także Elżbietę, bo przyznał się jej do romansu i uczynił jej życie koszmarem, zrzucił na nią ciężar własnej winy.

Zenon również poprzez własne wybory zakańcza tragicznie swoją karierę. Nie sprawdził się on w żadnej ze swoich życiowych ról – ani jako mąż, ani kochanek, wreszcie ani jako polityk. Stopniowo przekraczał on kolejne granice, łamał młodzieńcze postanowienia – pragnął być inny od swojego ojca, a tymczasem świadomie powielał „boleborzański” schemat. Ponadto, nie potrafił on podejmować własnych decyzji, rozwiązywać problemów czy określić własnego światopoglądu. To wszystko doprowadziło do jego klęski.

Książka od razu mnie wciągnęła. Z dużą ciekawością śledziłam losy bohaterów, co nie często mi się przy lekturach szkolnych zdarza. Uwielbiam utwory, w których ukazana jest tragedia, a tutaj bardzo dobrze była ona ukazana. Polecam książkę wszystkim, którzy tak ja lubią takie klimaty. Naprawdę dobra lektura.

Bohater utworu „Granica”, Zenon Ziembiewicz, to inteligent, który zrobił karierę dzięki nie tyle swojej pracy, co cudzemu poparciu. Przez całe swoje życie zmaga się z tzw. ,,kompleksem boleborzańskim’’. Był synem rządcy folwarku, nauki pobierał w mieście, a po powrocie do Boleborzy raziło go zachowanie ojca, jego miłostki i romanse oraz postawa wiernej i wybaczającej matki....