"Wina" to kolejny thiller psychologiczny Jonathana Kellermana. Pierwszy raz miałam w ręku książkę tego autora. Muszę przyznać, że pierwsze kilkanaście stron przeczytałam z ogromną ciekawością i nadzieją. Szkielety niemowląt, zastrzelona dziewczyna - brzmi przerażająco. A z punktu widzenia miłośnika kryminałów - obiecująco. Dla mnie była to zapowiedź mrożącej krew w żyłach opowieści, pełnej zwrotów akcji. Jednak autor zupełnie mnie zaskoczył, idąc w zupełnie innym kierunku.

Kellerman dużo uwagi poświęca bohaterom przewijającym się przez całe śledztwo. Każda osoba opisana jest z niezwykłą, ale i nieprzesadzoną precyzją. Ponieważ narratorem jest psycholog Alex Delaware, wnikanie w psychikę i emocje bohaterów wydaje się czymś naturalnym. Autor nie poprzestaje jednak na portretach psychologicznych czy wyglądzie postaci. Porusza również szereg problemów społecznych, zwłaszcza tych związanych ze światkiem aktorskim. Szczegółowo opisuje też Los Angeles, które jest tłem wydarzeń.

Jeśli chodzi o fabułę... Dość mozolne śledztwo przez ponad połowę powieści gra rolę drugoplanową. Pojawia się sporo wątków pobocznych i kolejne, całkiem nowe postacie. Wprowadza to nutkę senności i zniecierpliwienia. Można odnieść wrażenie, że nic tu ze sobą nie współgra. Zamiast momentów grozy, jak to bywa w kryminałach, mamy mocno rozwinięte tło obyczajowe. Autor jakby zgubił główną myśl.

Jednak powoli akcja ożywa. Czytelnik, dotąd nieco znużony i zdezorientowany, wreszcie otrzymuje rekompensatę. Wątki poboczne zaczynają łączyć się w jedną całość. Śledztwo nabiera tempa. Alex i Milo wreszcie dokonują przełomów w dochodzeniu i są coraz bliżej rozwiązania zagadki. Od momentu, gdy Alex Delaware wpada na właściwy trop, czytelnik domyśla się już, kim jest sprawca. Nie, nie domyśla się - on wie. Autor podaje to odbiorcy jak na tacy. Chociaż sam opis ujęcia przestępcy i towarzyszących temu okoliczności wywołuje nieprzyjemny dreszcz, nie można tu mówić o niebanalnym zakończeniu. Czyżby Kellerman nie miał pomysłu na zaskakujący finał?

Według mnie "Wina" nie jest nieudana. To ciekawa historia, choć jej potencjał nie został do końca wykorzystany. Autor porusza zbyt wiele kwestii jednocześnie, odbiegając od głównego wątku, i moim zdaniem tutaj tkwi najistotniejszy błąd. Przez takie zabiegi w czytelniku nie rośnie napięcie. Raczej jest cały czas na jednakowym poziomie. Jeśli Kellerman chciał stopniować emocje, to trochę przedobrzył. Chociaż nie potępiam tego tak do końca. Wątki poboczne są tutaj potrzebne, to one tworzą klimat całej powieści. Opisy miejsc i postaci, tło obyczajowe. Cięte riposty, ciekawe dialogi, perfekcyjna żonglerka językiem i inteligencją na przemian. Dzięki nim odbiorca czuje się tak, jakby był tam, w Los Angeles, i obserwował wszystko z bliska. Wnikliwa charakterystyka postaci tworzy między nimi a czytelnikiem pewną więź. Trudno się rozstać z bohaterami i czuć pewien niedosyt po zamknięciu lektury.

Choć o książce nie można mówić w samych superlatywach, nie jestem zawiedziona. Wręcz przeciwnie, powieść zaciekawiła mnie. Chociaż nie trzymała cały czas w napięciu. Serce nie biło szybciej niż zwykle, strach mnie nie paraliżował. Ale czy zawsze musi? Wina to po prostu thriller psychologiczny w wersji light.

Więcej na http://www.halmanowa.pl/2016/11/wina-jonathan-kellerman.html

"Wina" to kolejny thiller psychologiczny Jonathana Kellermana. Pierwszy raz miałam w ręku książkę tego autora. Muszę przyznać, że pierwsze kilkanaście stron przeczytałam z ogromną ciekawością i nadzieją. Szkielety niemowląt, zastrzelona dziewczyna - brzmi przerażająco. A z punktu widzenia miłośnika kryminałów - obiecująco. Dla mnie była to zapowiedź mrożącej krew w żyłach...