Każde z trzech opowiadań, jakie składają się na zbiór "Stygmatycy", uważam za rewelacyjne. Trudno mi wybrać to najlepsze, gdyż mają one inny charakter i podejmują odmienną tematykę.

Jest jednak coś, co łączy wszystkie utwory - to żal, rozgoryczenie i moralne rozterki po przełomie 1989 roku, który odarł wielu ludzi ze złudzeń.
W pierwszym opowiadaniu niejedno upokorzenie przeżywa Napoleon - starzejący się kombinator, który przez wiele lat korzystał z wynaturzeń PRL-u, by robić małe interesy. Mimo iż ma sporo na sumieniu, zawsze kierował się tzw. przedwojennym złodziejskim kodeksem. Wraz z dawnymi kumplami nie potrafi odnaleźć się w świecie zdominowanym przez prawdziwą mafię.
Drugi utwór to gorzka i ironiczna opowieść o poecie, a raczej o zmieniającym się stosunku do poezji, literatury i ich twórców. Uduchowienie, wiara w moc tworzenia i miłość do artysty stopniowo przeradzają się w pogoń za materialnymi dobrami, pozycją i życiową wygodą.
Trzecie, najdłuższe opowiadanie to wyznania byłego ambasadora z czasów PRL-u, który na starość dokonuje obrachunku ze swoją przeszłością i jednocześnie podsumowuje w przewrotny sposób nie tylko powojenne czasy, ale i pierwszą połowę XX wieku w Polsce i Europie. Zaskakujące zakończenie wraz z całością tworzą literacki majstersztyk.

Dużo jest w tych opowiadaniach bolesnych prawd, nieraz ubranych w sardoniczną czy groteskową szatę. Nowakowski świetnie łączy poczucie humoru z dramatyzmem opisywanych sytuacji.

Język jest kunsztowny, finezyjny, bardzo obrazowy i plastyczny; trudno nie docenić zróżnicowanej składni, w której obok zdań wielokrotnie złożonych mamy krótkie frazy, nieraz tylko równoważniki. Buduje to tempo i doskonale oddaje nastroje postaci.

Proza Nowakowskiego wymaga skupienia, ale warto się z nią zmierzyć, gdyż rewanżuje się czytelnikowi prawdziwą ucztą duchową.

Każde z trzech opowiadań, jakie składają się na zbiór "Stygmatycy", uważam za rewelacyjne. Trudno mi wybrać to najlepsze, gdyż mają one inny charakter i podejmują odmienną tematykę.

Jest jednak coś, co łączy wszystkie utwory - to żal, rozgoryczenie i moralne rozterki po przełomie 1989 roku, który odarł wielu ludzi ze złudzeń.
W pierwszym opowiadaniu niejedno upokorzenie...