Hołd oddany twórczości Franza Kafki. Ciężko tu mówić o ciągłość fabularnej – mamy tutaj bardziej parę różnych wątków, które pod koniec łączą się ze sobą.

Mamy tutaj przegląd różnych kafkowskich motywów – przemiany w karaluchy, bezduszną biurokrację, wielki opustoszały statek czy skomplikowane złowrogie maszyny. Niestety czytałem za mało utworów tego autora, by wyłapać wszystkie nawiązania, ale przypuszczam że ktoś bardziej obeznany w Kafce może mieć niemal tyle zabawy, co ja kiedyś miałem podczas lektury pierwszego tomu „Ligi niezwykłych dżentelmenów”. Jednakże nawet laicy mogą odczuć tu specyficzną schizofreniczną atmosferę. Nie jest to jednak łatwa lektura – początkowo można mieć ochotę rzucić gdzieś w kąt ten komiks, bo wszystko fabuła zdaje się zmierzać donikąd – moim zdaniem autor powinien rzucać jakieś tropy dla czytelników by chętniej podążali dalej.

Ciekawostką może być umieszczenie pod sam koniec albumu fragmentu fikcyjnej gazety – tutaj autor pofolgował swojej fantazji i poczuciu humoru – rozbudowuje to świat przedstawiony i wzbudza podziw dla pomysłowości autora.

Rysunki Szymona Kaźmierczaka przyciągają uwagę przede wszystkim oryginalnym kadrowaniem, a także paletą kolorów udanie dostosowanych do danej sceny. Trochę nie do końca przemawiały do mnie jednak karykaturalne postacie rysowane grubą kreską – do twórczości Kafki bardziej pasowałyby mi realistyczne postacie w nierealnym świecie.

Podsumowując, komiks głównie dla fanów Franza Kafki, dla reszty może to być ciężka lektura.

Hołd oddany twórczości Franza Kafki. Ciężko tu mówić o ciągłość fabularnej – mamy tutaj bardziej parę różnych wątków, które pod koniec łączą się ze sobą.

Mamy tutaj przegląd różnych kafkowskich motywów – przemiany w karaluchy, bezduszną biurokrację, wielki opustoszały statek czy skomplikowane złowrogie maszyny. Niestety czytałem za mało utworów tego autora, by wyłapać...