Mimo wszystko nierówne. Jak bardzo podeszły mi ujmujące strony o relacji ojca z synem, tak już umiarkowanie trafiły do mnie motywy okołokomiksowe. Sceny-pogadanki z facetem w masce Batmana - zdecydowanie najgorsze.
Miło, swoją drogą, zobaczyć Lublin na kartach komiksu.

Mimo wszystko nierówne. Jak bardzo podeszły mi ujmujące strony o relacji ojca z synem, tak już umiarkowanie trafiły do mnie motywy okołokomiksowe. Sceny-pogadanki z facetem w masce Batmana - zdecydowanie najgorsze.
Miło, swoją drogą, zobaczyć Lublin na kartach komiksu.

Robaczki czytałem, kiedy jeszcze ukazywały się pod szyldem "Hej, Misiek" jako komiks internetowy. Przeuroczy to był tytuł, rzecz o relacji ojca z synem. Wydanie albumowe rozbudowane zostało o kolejne rozdziały, które dodały do całości głębszy kontekst - w rezultacie otrzymaliśmy komiks o relacji ojca-KOMIKSIARZA z synem. Autor opowiada tu o tym, jak trudno jest być w dzisiejszych czasach dobrym rodzicem, o tym, jak trudno jest dziś być twórcą komiksów, oraz o tym, jak połączyć obie te role i nie zwariować. Z kart albumu bije mnóstwo rozbrajającego humoru, a same rozważania autora przepełnione są pewnego rodzaju uroczą, idealistyczną naiwnością, co w efekcie - po zakończeniu lektury - pozostawia po sobie jednak jakiś taki gorzkawy posmak. Bo świat jest brutalny, polskie komiksowo też jest brutalne - i choć tłumaczymy naszym dzieciom, by nie deptały robaczków, to sami w każdej chwili możemy zostać zdeptani przez bezwzględny bucior tego okrutnego, szarego świata. I - przynajmniej dla mnie - o tym właśnie był ten komiks.

Więcej o komiksach piszę na fb.com/polishpopkulture

Robaczki czytałem, kiedy jeszcze ukazywały się pod szyldem "Hej, Misiek" jako komiks internetowy. Przeuroczy to był tytuł, rzecz o relacji ojca z synem. Wydanie albumowe rozbudowane zostało o kolejne rozdziały, które dodały do całości głębszy kontekst - w rezultacie otrzymaliśmy komiks o relacji ojca-KOMIKSIARZA z synem. Autor opowiada tu o tym, jak trudno jest być w...

James A. Owen, Joe Shuster, Fred Gallagher – to nazwiska znane wszystkim miłośnikom komiksów. Co trzeba zrobić, żeby zostać tak genialnym twórcą komiksów? Jak wygląda proces przygotowywania komiksu? Czy scenarzyści i rysownicy to naprawdę ludzie z innej planety, czy może są dokładnie tacy sami, jak my, mają takie same problemy? Tak naprawdę, najgorzej w tym całym cyklu pracy ma scenarzysta, którego osoba pozostaje niezauważona, pensja – marna. Na dodatek recenzenci wciąż mają o coś pretensję, maja czelność wyrażać swoje zdanie (bywa, że i negatywne),a co gorsza … czasami robią to zupełnie ignorując lekturę. I jak w takiej atmosferze tworzyć?
Być może odpowiedzi na niektóre z tych pytań znajdziemy w nieszablonowym komiksie „Robaczki” autorstwa Dominika Szcześniaka. Opublikowana nakładem Wydawnictwa Komiksowego pozycja, to niezwykle osobista historia ojca i scenarzysty, którego codzienne życie dalekie jest od ideału, choć tak naprawdę mając taką żonę i wspaniałego syna, zapewne nie zamienił by się na inne. Sięgając po komiks czytelnik dostaje niepowtarzalną szansę wkroczenia w świat historii opowiedzianych obrazem, w proces tworzenia komisu, a także poznania cieni i blasków życia „komiksiarza”. Wyjątkowy, autobiograficzny komiks, porusza te wszystkie tematy, które składają się na codzienność, choć tak naprawdę staja się one tłem dla najważniejszego motywu – relacji ojca z synem.
Misiek to rezolutny chłopczyk w wieku przedszkolnym, który nie raz wpędza rodziców w zakłopotanie, ale jego zachowanie budzi też zdumienie i podziw. Z niezwykłą przenikliwością syn autora dopowiada to, co powinno zostać niedopowiedziane, z pobłażliwością traktuje nieudolne próby ojca zmierzające do odwrócenia uwagi od niecenzuralnych słów płynących z otoczenia czy stosuje makiaweliczny plan służący zamianie ojca na kota (bo przecież uczulony ojciec równie dobrze może przenieść się na balkon). Wszystkie te męsko-męskie, poważne rozmowy budzą uśmiech, skłaniają do refleksji, zaś scena, w której Misiek chce rozbić swoją świnkę, wzrusza oraz sprawia, że czytelnik zaczyna zastanawiać się, czy i jego byłoby stać na taką bezinteresowność i hojność, by oddać swoje oszczędności na rzecz drugiej osoby.


(...) Pełna treść recenzji znajduje się na stronie: http://qulturaslowa.blogspot.com/2015/11/dominik-szczesniak-robaczki.html

James A. Owen, Joe Shuster, Fred Gallagher – to nazwiska znane wszystkim miłośnikom komiksów. Co trzeba zrobić, żeby zostać tak genialnym twórcą komiksów? Jak wygląda proces przygotowywania komiksu? Czy scenarzyści i rysownicy to naprawdę ludzie z innej planety, czy może są dokładnie tacy sami, jak my, mają takie same problemy? Tak naprawdę, najgorzej w tym całym cyklu...

idealnie trafiona treść w moje ojcowsko - synkowe sprawy z naszym Mistrzem z grupy Krasnoludków.

jak czytałem oglądając morda mi sie uśmiechała nie raz nie dwa.

idealnie trafiona treść w moje ojcowsko - synkowe sprawy z naszym Mistrzem z grupy Krasnoludków.

jak czytałem oglądając morda mi sie uśmiechała nie raz nie dwa.

Zabawny, dobrze napisany i narysowany komiks. Mozna poczytac.

Zabawny, dobrze napisany i narysowany komiks. Mozna poczytac.

Świetne migawki z życia dorosłego mężczyzny - ojca, męża, rysownika. Dobra kreska, kadry i humor - mnie zauroczyło!

Świetne migawki z życia dorosłego mężczyzny - ojca, męża, rysownika. Dobra kreska, kadry i humor - mnie zauroczyło!