Mimo że niepodzielona na części jak "Lód", tak samo "Bro" posiadała rozległe fragmenty na wyższym i niższym poziomie. Ciekawiej zaczyna dziać się dopiero przy rozpoczęciu poszukiwań braci i sióstr, wcześniej brzmi to trochę jak autobiografia założyciela i mistrza jakiejś sekty (czym Bractwo Światłości w sumie jest). Potem znów poziom spada, gdy Bro przechodzi przemianę, po której ludzi zaczyna postrzegać jako maszyny z mięsa. W ten sposób opowiadane przez niego prawdziwe wydarzenia z otaczającego go świata tracą na ważności - a wydaje mi się, że nie było to celem autora, chciał on raczej ośmieszyć dwa rywalizujące ze sobą systemy totalitarne.

W ten sposób pierwszy duży fragment książki (od początku do rozpoczęcia poszukiwań innych) podobny jest do drugiej części "Lodu", moim zdaniem tam najsłabszej, za co nie mogę autora pochwalić. Ogólnie rzecz ujmując, w "Bro" nie dzieje się nic, czego nie można byłoby przekazać na kilkunastu stronach porządnego opisu zawartego w dodatkowej części "Lodu". Wydaje się, że Sorokin chciał trochę skorzystać z sukcesu "Lodu", nie mając przemyślanej koncepcji. A może się mylę i tę miał, ale moim zdaniem niezbyt udaną.

W skrócie: nie polecam tym, którzy nie lubią, gdy w książce dzieje się niewiele.

Mimo że niepodzielona na części jak "Lód", tak samo "Bro" posiadała rozległe fragmenty na wyższym i niższym poziomie. Ciekawiej zaczyna dziać się dopiero przy rozpoczęciu poszukiwań braci i sióstr, wcześniej brzmi to trochę jak autobiografia założyciela i mistrza jakiejś sekty (czym Bractwo Światłości w sumie jest). Potem znów poziom spada, gdy Bro przechodzi przemianę, po...