Książkę dziś wypożyczyłam i dziś przeczytałam.
Napisana lekko i przystępnie, mimo całych fragmentów, które wyglądają jak przepisane z podręczników psychologii czy filozofii. Niektóre z nich uważam za zbędne.
Historia matki i córki, lub sióstr, lub jednego organizmu w dwóch egzemplarzach - tak naprawdę wiele historii w jednej. Jest i o całkowitej, patologicznej symbiozie z matką, jest i o odrzuceniu wartości i konflikcie pokoleń, jest o zagubieniu w dorosłym świecie i o budowaniu związków. Jest nieco o ideologii, polityce, etyce. A każdy temat potraktowany starannie, zajmująco, przekonująco.
Co zatem mi się nie podobało? Dwie sprawy.
Po pierwsze, ta "identyczność" matki z córką, Oryginału i Klonu. Niepokojąca identyczność wyglądu i gestów. Jakoś nie chce mi się wierzyć, że Oryginał i Klon, odległe od siebie wiekowo niemal czterdziestoma latami, są identyczne, a tak autorka to przedstawia. Musiały fizycznie się różnić choćby zmęczeniem materiału, a wystarczy inaczej pociągnięta kreska na powiece, żeby zmienić twarz...
Druga rzecz. Autorka pisała książkę ok. roku 2000, akcja dzieje się z w roku 2025 mniej więcej. To trochę za krótko, żeby za młodości Oryginału była ona jedną z pierwszych studentek w Princeton i słuchała winyli, a w przypadku Klonu wchodziły w grę robolalki, trójwymiarowe filmy w każdym domu, materiały z Marsa - i samo klonowanie.
Są to jednak detale, które nie przeszkadzają w odbiorze powieści. Polecam. :)

Książkę dziś wypożyczyłam i dziś przeczytałam.
Napisana lekko i przystępnie, mimo całych fragmentów, które wyglądają jak przepisane z podręczników psychologii czy filozofii. Niektóre z nich uważam za zbędne.
Historia matki i córki, lub sióstr, lub jednego organizmu w dwóch egzemplarzach - tak naprawdę wiele historii w jednej. Jest i o całkowitej, patologicznej symbiozie z...