Przeciętniak, pragmatyk, egoista, tchórz. Gdy rodzi mu się upośledzone dziecko, jedyną jego reakcją jest nadzieja, że "to" szybko umrze. Bohater "Sprawy osobistej" nie tylko nie radzi sobie z sytuacją - stara się w ogóle nie przyjmować jej do wiadomości licząc, że szybko minie.

Co dzieje się zatem z człowiekiem, gdy jego sposobem na życie staje się ucieczka? Ōe precyzyjnie opisuje, jakim torem biegną jego myśli, jakie towarzyszą mu uczucia, a przede wszystkim, co sądzi sam o sobie. Szkicowanie tego portretu psychologicznego dokonuje się w sposób naturalny, poprzez opis zachowań bohatera i jego rozmowy z Himiko, dawną znajomą, która przyjmuje rolę opiekunki i przyjaciółki. Niechęć bohatera do stawiania czoła problemom ujawnia się na każdej płaszczyźnie jego życia. W oczekiwaniu na śmierć dziecka egzystuje on w zawieszeniu, w stanie ciągłego napięcia - nic do niego nie dociera. Jest emocjonalnie odrętwiały. Utrata pracy, złamanie postanowień czy porzucenie marzeń przestają mieć dla niego jakiekolwiek znaczenie.

Podczas lektury książka kojarzyła mi się dziwnie z esejem. Postawiony zostaje problem, w tym wypadku egzystencjalny, który jest następnie wnikliwie analizowany na przykładach z życia człowieka, literatury czy filozofii. Muszę wprawdzie przyznać, że kilku ostatnich stron wolałabym jednak nie czytać, bo "potwierdzenie tezy" zostało przedstawione aż nazbyt jasno.

Podziw budzi duża precyzja stylu autora, obrazowość, a przede wszystkim powieść zapada w pamięć ze względu na portret głównego bohatera - do bólu przeciętnego, antypatycznego wręcz, któremu jednak poświęcono tak wiele uwagi!... Lecz bardzo jest on prawdziwy, bardzo wiele o ludziach w ogóle mówiący.

Przeciętniak, pragmatyk, egoista, tchórz. Gdy rodzi mu się upośledzone dziecko, jedyną jego reakcją jest nadzieja, że "to" szybko umrze. Bohater "Sprawy osobistej" nie tylko nie radzi sobie z sytuacją - stara się w ogóle nie przyjmować jej do wiadomości licząc, że szybko minie.

Co dzieje się zatem z człowiekiem, gdy jego sposobem na życie staje się ucieczka? Ōe precyzyjnie...