Nie była to łatwa książka. Opowiadania w niej zawarte były przeróżne pod wieloma względami. Nie wszystkie przypadły mi do gustu, jednak niektóre z nich podobały mi się pod względem ukrytego kontekstu. Warto zaznaczyć, że to początki twórczości Gombrowicza i jego próby znalezienia odpowiedniego stylu dla siebie. Z tej perspektywy było to ciekawe doświadczenie czytelnicze.

Nie była to łatwa książka. Opowiadania w niej zawarte były przeróżne pod wieloma względami. Nie wszystkie przypadły mi do gustu, jednak niektóre z nich podobały mi się pod względem ukrytego kontekstu. Warto zaznaczyć, że to początki twórczości Gombrowicza i jego próby znalezienia odpowiedniego stylu dla siebie. Z tej perspektywy było to ciekawe doświadczenie czytelnicze.

Witold Gombrowicz – Bakakaj (1933/1957) (8.5)

Witold Gombrowicz – Bakakaj (1933/1957) (8.5)

Gombrowicz, jeśli już przypadnie nam do gustu, oferuje niepowtarzalne wrażenia czytelnicze. Podobnie jak z „Ferdydurke” i w „Bakakaju” potrzeba swego rodzaju wdrożenia i wyrobienia, żeby móc w pełni czerpać z książki. Trudno uwierzyć, że tak błyskotliwe w przekazie i stylu opowiadania to dopiero debiut.

Gombrowicz, jeśli już przypadnie nam do gustu, oferuje niepowtarzalne wrażenia czytelnicze. Podobnie jak z „Ferdydurke” i w „Bakakaju” potrzeba swego rodzaju wdrożenia i wyrobienia, żeby móc w pełni czerpać z książki. Trudno uwierzyć, że tak błyskotliwe w przekazie i stylu opowiadania to dopiero debiut.

Ciekawe opowiadania młodego Gombrowicza, już tutaj widać co go interesuje - forma, psychika ludzka, ludzkie zachowanie, wady i zalety. Jest tu wszystko, co możemy znaleźć później w "Pornografii" czy "Ferdydurke". Zabawa językiem, wyolbrzymianie cech ludzkich tak, że definiują jednostkę, przewrotność, groteska, czasem też makabra. Myślę, że każdy znajdzie opowiadanie, które jemu/jej najbardziej przypadnie do gustu.

Ciekawe opowiadania młodego Gombrowicza, już tutaj widać co go interesuje - forma, psychika ludzka, ludzkie zachowanie, wady i zalety. Jest tu wszystko, co możemy znaleźć później w "Pornografii" czy "Ferdydurke". Zabawa językiem, wyolbrzymianie cech ludzkich tak, że definiują jednostkę, przewrotność, groteska, czasem też makabra. Myślę, że każdy znajdzie opowiadanie, które...

Okrutnie wywracając na nice rozmaite konwencje literackie, podważa Gombrowicz przyjęte formy społecznego bytowania. Bohaterowie usiłują walczyć z ustalonym porządkiem, z presją otoczenia, jedynej metody upatrując w odwróceniu znaków, co przynosi im ograniczone powodzenie jednostkowe, ale daje znakomity efekt literacki, mocno osadzony w absurdzie i nadal świeży pomimo blisko stuletniej metryki.
„Bakakaj” to dowód, że Gombrowicz już za młodu zaczął wypracowywać swój absolutnie osobny styl, charakteryzujący się niebywałą żywotnością, ale i nadzwyczajną nośnością. Lektura tego zbioru może skutkować wykolejeniem toku myślenia z utartych torów i przypomnieć, że na wszystko dookoła warto patrzeć krytycznie.

Okrutnie wywracając na nice rozmaite konwencje literackie, podważa Gombrowicz przyjęte formy społecznego bytowania. Bohaterowie usiłują walczyć z ustalonym porządkiem, z presją otoczenia, jedynej metody upatrując w odwróceniu znaków, co przynosi im ograniczone powodzenie jednostkowe, ale daje znakomity efekt literacki, mocno osadzony w absurdzie i nadal świeży pomimo blisko...

Trafiło się że czytałem tę książkę już po lekturze wszystkich powieści Gombrowicza, mimo że chronologicznie jest ona pierwszą. Opowiadania interesujące ale też możemy zobaczyć jak w Witoldzie dojrzewały tematy które towarzyszyły mu przez resztę twórczości. Opowiadanie "Pamiętniki Stefana Czarnieckiego" zaczyna zmagania z ojczyzną które wzmogą się przede wszystkim w "Trans-Atlantyku", opowiadanie "Dziewictwo" jest błyskotliwą kontemplacją młodości, niewinności i ludzkich stosunków do tych przymiotów, nietrudno doszukać się podobnych wątków w "Ferdydurke" czy "Pornografii". Z kolei najlepsze opowiadanie "Zbrodnia z premedytacją" jest skromną zapowiedziom "Kosmosu" o którym jednak nie chce za dużo pisać, polecam każdemu lekturę. "Bakakaj" jest dla mnie przede wszystkim wprowadzeniem do jego twórczości.

Trafiło się że czytałem tę książkę już po lekturze wszystkich powieści Gombrowicza, mimo że chronologicznie jest ona pierwszą. Opowiadania interesujące ale też możemy zobaczyć jak w Witoldzie dojrzewały tematy które towarzyszyły mu przez resztę twórczości. Opowiadanie "Pamiętniki Stefana Czarnieckiego" zaczyna zmagania z ojczyzną które wzmogą się przede wszystkim w...

Przeczytałem z zainteresowaniem. ..dla mnie opowiadania trochę nierówne pod względem jakości. ..niektóre bardzo ciekawe...inne tylko średnie. Ogólnie Gombrowicz zaczynający przygodę z pisaniem daje próbkę swoich umiejętności pisarskich, erupcji i zabawy językiem. Szyderstwa i studium ludzkiej psychiki...wyszydzania wad ludzkich i zastanawiania się nad mroczna strona człowieczeństwa. ..w każdym z nas jest coś nie odkrytego, nie zawsze są to rzeczy dobre, a wywołane jakimś impulsem przejmują nad nami kontrolę i kierują naszymi poczynaniami....
Warto przeczytać jeśli się lubi styl Gombrowicza, który nie trafia do wszystkich.

Przeczytałem z zainteresowaniem. ..dla mnie opowiadania trochę nierówne pod względem jakości. ..niektóre bardzo ciekawe...inne tylko średnie. Ogólnie Gombrowicz zaczynający przygodę z pisaniem daje próbkę swoich umiejętności pisarskich, erupcji i zabawy językiem. Szyderstwa i studium ludzkiej psychiki...wyszydzania wad ludzkich i zastanawiania się nad mroczna strona...

Gombrowicz ma ogromną bibliografię, która dotyczy jego Dzienników, dramatów i powieści. Opowiadania, które napisał przed wyjazdem do Argentyny, opowiadania z czasów które zostały rozerwane przez II wojnę światową są jednak nieopisane, niezinterpretowane. To straszna szkoda, bo dziejące się w kontekście polskiej arystokracji, napisane przez pisarza wtedy jeszcze nie uznawanego, pisarza którego wszyscy mieli za kabotyna i dziwaka, są po prostu świetne. Niektóre są bardzo zabawne, niektóre bardzo ponure, niektóre mało czytelne, a niektóre mają w sobie wszystkie te elementy. Ja czytając je bawiłam się przednio, choć naprawdę brakuje mi trochę naświetlenia kontekstów. Sam Gombrowicz, wielki autor autotematyczny, niewiele pisze na ich temat, a dla mnie są świetnym artefaktem lat '30 i pokazują dodatkowe talenty Gombrowicza.

Gombrowicz ma ogromną bibliografię, która dotyczy jego Dzienników, dramatów i powieści. Opowiadania, które napisał przed wyjazdem do Argentyny, opowiadania z czasów które zostały rozerwane przez II wojnę światową są jednak nieopisane, niezinterpretowane. To straszna szkoda, bo dziejące się w kontekście polskiej arystokracji, napisane przez pisarza wtedy jeszcze nie...

Pierwsze dzieła autora, a jakże już nasączone jego stylem tworzenia zdań, doborem słownictwa i prowadzeniem czytelnika. Bywały nudnawa treści, ale ogólnie na plus.

Pierwsze dzieła autora, a jakże już nasączone jego stylem tworzenia zdań, doborem słownictwa i prowadzeniem czytelnika. Bywały nudnawa treści, ale ogólnie na plus.

Opowiadania Gombrowicza przeczytałam dopiero po "zaliczeniu" wszystkich jego powieści, które uważam za arcydzieła.
Lektura podobała mi się bardzo, uwielbiam ten gombrowiczowski klimacik absurdu i te rozmaite schizy, odloty i fobie jego postaci.
Polecam z ręką na sercu :)

Opowiadania Gombrowicza przeczytałam dopiero po "zaliczeniu" wszystkich jego powieści, które uważam za arcydzieła.
Lektura podobała mi się bardzo, uwielbiam ten gombrowiczowski klimacik absurdu i te rozmaite schizy, odloty i fobie jego postaci.
Polecam z ręką na sercu :)