rzeci tom Zawrocia.W pierwszym, Tego lata w Zawrociu, Matylda poznaje swoją babkę. Poznaje po jej śmierci, z pamiętników i listów. W drugim, Góra śpiących węży, poznaje swojego ojca, który zginął gdy była małym dzieckiem. Poznaje odszukując jego przyjaciół i rodzinę, świadków śmierci. W trzecim poznaje swojego męża, który popełnił samobójstwo. I przyczyny tego jego kroku. Poznaje spędzając dni przyjaciółką, alkoholiczką, rywalką wówczas.
Hmm, średnio mi się podoba ten tom. Nie ma tego ciepła, spokoju i jakiegoś pogodnego pogodzenia ze światem. Nie ten klimat. Pijackie wynurzenia, zmyślenia, prawdy i półprawdy. Szczerze mówiąc czytając czekałam na moment kiedy zacznie się
'prawdziwe Zawrocie'. Nie zaczęło się.
Oczywiście przeczytam kolejny tom. Bo ta książka nie jest zła. Tylko nie jest taka jak się spodziewałam. A to różnica. Taki cytacik dla zmarnowanych rozpamiętywaniem przeszłości:
„Ponoć powinnam zapomnieć. Albo chociaż przewartościować. Dziesięć lat — nawet nie zeszłoroczne śniegi. Ale potem już nie było ani zimy, ani lata".

rzeci tom Zawrocia.W pierwszym, Tego lata w Zawrociu, Matylda poznaje swoją babkę. Poznaje po jej śmierci, z pamiętników i listów. W drugim, Góra śpiących węży, poznaje swojego ojca, który zginął gdy była małym dzieckiem. Poznaje odszukując jego przyjaciół i rodzinę, świadków śmierci. W trzecim poznaje swojego męża, który popełnił samobójstwo. I przyczyny tego jego kroku....