Nie potrafię obiektywnie ocenić tej powieści. Pomimo że doskonale pozwala się wczuć i zapoznać z ideologią komunizmu w Wielkiej Brytanii (możnaby rzec - a jakie Brytyjczycy mają pojęcie o prawdziwym komunizmie??), to jednak do mnie nie przemawia. Wszystko to za sprawą głównej bohaterki, Alice.

Alice nienawidzi klasy średniej. Nie ma zamiaru pracować i żyje z zasiłku. Bardzo komunistyczne podejście, prawda? Swój czas woli przeznaczać na sprzątanie i gotowanie. I tak robi dużo pożyteczniejsze rzeczy od jej "współtowarzyszy" w squacie, którzy myślą tylko o demonstracjach. Nieważne, gdzie, nieważne, przeciwko komu - na manifestacjach zawsze jest fajnie. Trzeba przy tym dać się kilka razy aresztować, żeby mieć większe poważanie u współtowarzyszy. Jakie to naiwne, prawda?

Alice nie jest dobra. Jest po prostu bardzo naiwna i zbyt mocno oddana sprawie. Nie kiwa palcem, gdy pasożytujący Jasper znów domaga się gotówki, za to wciąż podkreśla miłość do niego. Miłość, która wszystko wybacza.

Nie doczytałam tej książki do końca. To historia bardzo irytująca, ale granice przekroczyła wtedy, kiedy Pat i Alice wybrały się na sycący podwieczorek do eksluzywnej restauracji, mimo że tego samego ranka Alice mówiła, że nie ma pieniędzy na kolejne remonty. Jedzący codziennie na mieście bohaterowie biorą pieniądze znikąd. Wątpię, żeby na takie "luksusy" stać było ludzi żyjących z zasiłku. Nawet, gdy jest to 40 funtów tygodniowo. Trzeba doliczyć jeszcze bilety autobusowe i kolejowe (a czasem nawet lotnicze) na kolejne manifestacje przeciwko rządowi, który daje im pieniądze za darmo. Ciekawe podejście do ideologii komunistycznej, nieprawdaż? ;-)

Nie potrafię obiektywnie ocenić tej powieści. Pomimo że doskonale pozwala się wczuć i zapoznać z ideologią komunizmu w Wielkiej Brytanii (możnaby rzec - a jakie Brytyjczycy mają pojęcie o prawdziwym komunizmie??), to jednak do mnie nie przemawia. Wszystko to za sprawą głównej bohaterki, Alice.

Alice nienawidzi klasy średniej. Nie ma zamiaru pracować i żyje z zasiłku....