Nie pamiętam, kiedy pierwszy raz czytałam "Harrego Pottera...". Przypominam sobie tylko tyle, że było to latem przed remontem w moim domu, a ja siedziałam skulona w starym fotelu i przez parę godzin nie mogłam oderwać się od książki, chociaż znałam już jej ekranizację.
Teraz, wiele lat po tym wydarzeniu, po obejrzeniu wszystkich filmowych części (bo w sesji trzeba się jakoś odstresować :) ) i wylaniu morza łez (z wiekiem robię się coraz bardziej sentymentalna), znowu biorę książki (tym razem ebooka wgranego w laptopa) do rąk (na kolana) i ponownie zatracam się w tym niesamowitym świecie.

Tak jak wspomniałam, z wiekiem robię się chyba coraz bardziej sentymentalna, więc mając ponad dwadzieścia lat i czytając "Harrego...", który (w życiu się go nie spodziewałam!) przywoływał u mnie setki wspaniałych wspomnień (zarówno tych związanych z przyjemnością płynącą z czytania książek, oglądania filmów, ale i tych o rozmowach ze znajomymi na temat świata stworzonego przez Rowling, poznawania nowych, zakochanych w Potterze przyjaciół), odpędzałam chęć melancholijnego szlochania (bo trochę głupio przy współlokatorach).

Harrego Pottera i jego przyjaciół zna chyba każdy. Jego przygodami żyli ludzie na całym świecie przez kilkanaście lat i szczerze mówiąc, chyba wciąż żyją - podobnie jak ja w tej chwili.
Ogromnym zaskoczeniem był dla mnie fakt, że pomimo tego, że ekranizację pierwszej części powinnam znać chyba na pamięć, bo męczyłam ją jako dzieciak na odtwarzaczu kaset tak długo, aż się popsuł, zupełnie nie pamiętałam tekstu książki. Trochę byłam z tego powodu na siebie zła, ponieważ żyłam w przekonaniu, że jeżeli raz daną książkę przeczytałam i stała się ona jedną z moich ulubionych, to na pewno będę ją pamiętać przez całe życie. No cóż, zaskoczenie nie mogło być większe... A przyjemność jeszcze lepsza! Czułam się, jakbym czytała "Harrego Pottera i Kamień Filozoficzny" pierwszy raz w życiu.

Z początku, zachwycona powrotem do świata Harrego, przeszłam przez pierwsze strony, by później stwierdzić, że jestem strasznie dziecinna. Ten tekst, ta forma... Przecież jest ona napisana tak prostym słowem, że to aż zadziwiające, że mi się podoba. Powiem więcej, zachwyca mnie. Nie mogłam oderwać się od tego ebooka przez wiele godzin. Zmusiła mnie do tego tylko przerwa na sen.

Dziwię się sobie, że moja ocena "pierwszego czytania" na LC to było 8/10. Najwidoczniej była to ocena wspomnienia. ;)
Teraz dodaję książce jedną gwiazdkę za to, że wzbudziła we mnie tyle emocji, a drugą za to, że... Że znowu miałam przyjemność wtargnąć do tego niesamowitego świata Rowling, poznawać na nowo je wspaniałe postaci i przeżywać z nimi przygody.
Aż ciężko mi przyznać, samej przed sobą, że książka dla młodzieży tak na mnie działa. W tym przypadku uważam, że stwierdzenie, iż książki Rowling mają w sobie prawdziwą magię, jest dla mnie jak najbardziej słuszne.

Wiem, że są dzieci, których pochłonął internet, smartfony i telewizja. Współczuję im tego, że zamieniają się w "mugoli" i żywię nadzieję, że kiedyś jakaś dobra dusza podrzuci im przygody Harrego i pozwoli zatopić się im w tym wspaniałym świecie.

A ja? Kończę sesję, zbieram manatki i pomiędzy harowaniem na praktykach, wsiadam w express do Hogwartu! Przede mną wciąż sześć świetnych części. Bardzo chętnie przeżyję je na nowo! :)

Nie pamiętam, kiedy pierwszy raz czytałam "Harrego Pottera...". Przypominam sobie tylko tyle, że było to latem przed remontem w moim domu, a ja siedziałam skulona w starym fotelu i przez parę godzin nie mogłam oderwać się od książki, chociaż znałam już jej ekranizację.
Teraz, wiele lat po tym wydarzeniu, po obejrzeniu wszystkich filmowych części (bo w sesji trzeba się...