Nie jestem biegłym znawcą literatury, ale czytam od wielu lat i nie wiem jak to się stało, ze nigdy wcześniej nie spotkałam się z „Bez dogmatu” H.Sienkiewicza. Tutaj na forum doczytałam , że takie nieco zapomniane dzieło jest i czym prędzej pobiegłam do biblioteki. Dostałam egzemplarz sczytany, poklejony ….. po prostu z duszą.
Leon Płoszowski, główny bohater – narrator - dziedzic tytułu i majątku, człowiek wykształcony.
Z charakteru niezdolny zrobić cokolwiek bez wszechstronnej analizy, pogłębionej przez rozdzielanie przysłowiowego włosa w nieskończoność . Każdą sytuację, każdą decyzje długotrwale rozpatruje ,
a i tak nie podejmuje najmniejszą nawet odpowiedzialności, jakby nie miał żadnego celu w życiu. Czytając jego dziennik zastanawiałam się, czy on jest wrażliwy, czy tchórz, czy egoista . Irytuje, denerwuje, wkurza.
Otoczony jest ciekawymi postaciami, odzwierciedlającymi klimaty XIX wieku w Polsce, w Europie.
Jakże zupełnie inaczej czyta się tę pozycję H.Sienkiewicza . Powoli, dostojnie, z zatrzymywaniem się na trwającej dłuż ej „chwili”. Były momenty kiedy filozoficzne opisy nastrojów bohatera, jego niezdecydowania trwały zbyt długo. „Ćwiczyły moją - jako czytelnika cierpliwość „. Wytrwałam, a nawet mogę powiedzieć, ze mi się spodobała ta psychologiczno - filozoficzna powolność. Po prostu podoba mi się taki warsztat pisarski.
Cieszę się, że choć późno ale nadrobiłam swoją niewiedzę. Jeśli ktoś lubi Sienkiewicza, klimaty XIX wiecznej Polski, chce się zatrzymać na chwilę czytając - to mogę tylko polecić i zachęcić do przeczytania „Bez dogmatu”.

Nie jestem biegłym znawcą literatury, ale czytam od wielu lat i nie wiem jak to się stało, ze nigdy wcześniej nie spotkałam się z „Bez dogmatu” H.Sienkiewicza. Tutaj na forum doczytałam , że takie nieco zapomniane dzieło jest i czym prędzej pobiegłam do biblioteki. Dostałam egzemplarz sczytany, poklejony ….. po prostu z duszą.
Leon Płoszowski, główny bohater – narrator -...