Wcale się nie dziwię, że Mackiewicz jest pisarzem "wyklętym". Chyba po raz pierwszy spotkałam się z tak konsekwentną i bezkompromisową postawą antykomunistyczną. Przyjęcie do wiadomości poglądów Mackiewicza musiałoby się wiązać dla większości emigracji londyńskiej (nie mówiąc już o tych, którzy w kraju podjęli współpracę z komuną) z dokonaniem oceny i rozliczeniem własnych postaw.
Mackiewicz wykluczał jakąkolwiek współpracę z sowietami. Już w 1944 r.
miał odwagę skrytykować politykę Londynu, która przyczyniła się do filosowieckich nastrojów w kraju, a ruch antysowiecki z góry pozbawiała wojska. Pod koniec lat 60-tych wszedł w ostry konflikt z Janem Nowakiem zarzucając mu, że radio Wolna Europa zamiast kursu antysowieckiego obrało kurs anty-antysowiecki. Demaskował również pozorny antykomunizm czołowych dysydentów rosyjskich: Sołżenicyna i Sacharowa. No i co z takim zrobić? Najlepiej ogłosić oszołomem (skąd my to znamy...) i "zamilczeć".
Mackiewicz w swych ocenach był bardzo przenikliwy.I chociaż większość z nich czas zweryfikował pozytywnie, to nadal jest pisarzem niewygodnym, ale bezwzględnie zasługującym na lekturę.

Wcale się nie dziwię, że Mackiewicz jest pisarzem "wyklętym". Chyba po raz pierwszy spotkałam się z tak konsekwentną i bezkompromisową postawą antykomunistyczną. Przyjęcie do wiadomości poglądów Mackiewicza musiałoby się wiązać dla większości emigracji londyńskiej (nie mówiąc już o tych, którzy w kraju podjęli współpracę z komuną) z dokonaniem oceny i rozliczeniem własnych...