Wykształcenie i działalność zawodowa Pochodzi z drobno-szlacheckiego, podlaskiego rodu Żebrowskich herbu Jasieńczyk, z zaścianka Żebry Wybranowo. Jest synem oficera SZP, Związku Walki Zbrojnej i Armii Krajowej na ziemi łomżyńskiej oraz więźnia politycznego Franciszka Żebrowskiego. Ukończył studia na Wydziale Nauk Ekonomicznych Uniwersytetu Warszawskiego. Był pracownikiem naukowym Instytutu Organizacji, Zarządzania i Ekonomiki Przemysłu Budowlanego ORGBUD. Na początku lat 90. był szefem Działu Dokumentacji Instytutu Historycznego im. Romana Dmowskiego.
Od 1992 do 2002 pracował na stanowisku kierowniczym w Urzędzie do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, na stanowisku naczelnika komórki weryfikacji. Był jednym z najskuteczniejszych weryfikatorów dekomunizujących środowisko, gdyż udających kombatantów było więcej niż wszystkich polskich żołnierzy w czasie II wojny światowej (np. wykrył Kubę Krajewskiego, który był szefem UB-eckiej tzw. bandy pozorowanej). Od 2002 do 2012 był pracownikiem Archiwum m.st. Warszawy.
Od połowy lat 80. prowadzi badania dziejów polskiego podziemia niepodległościowego w czasie II wojny światowej i po 1945 (korzystał wówczas z dokumentów pozyskanych w bibliotece Wyższej Szkoły Nauk Społecznych przy KC PZPR). Specjalizuje się w dziejach polskich narodowych organizacji konspiracyjnych w okresie II wojny światowej (Narodowych Sił Zbrojnych, Narodowej Organizacji Wojskowej) i narodowego odłamu żołnierzy wyklętych (w tym Narodowego Zjednoczenia Wojskowego),w dziejach komunistycznej konspiracji i partyzantki z lat 1942-1945 oraz stalinowskiej bezpieki. Pionier badań nad Narodowymi Siłami Zbrojnymi w Polsce. Za książkę Narodowe Siły Zbrojne. Dokumenty, struktury, personalia otrzymał Nagrodę Fundacji im. Jerzego Łojka.
W 1993, podczas konferencji w Sejmie organizowanej przez Antoniego Macierewicza, wygłosił referat „Trzy pokolenia ludzi UB”, w którym przedstawił powiązania rodzinne części redakcji „Gazety Wyborczej” z działaczami Komunistycznej Partii Polski oraz funkcjonariuszami Urzędu Bezpieczeństwa i Informacji Wojskowej. Wystąpienie to spotkało się z licznymi odniesieniami w debacie publicznej, w tym krytyką niektórych historyków m.in. prof. Andrzeja Paczkowskiego, a jego tekst wszedł w skład tomu Spór o Polskę, 1989-99 pod redakcją Pawła Śpiewaka. Wystąpił w filmach dokumentalnych Aliny Czerniakowskiej opowiadających o polskim powojennym podziemiu antykomunistycznym: Zwycięstwo (1995) i Jeszcze się Polska o nas upomni (2002),a w 2007 - także w filmie Odkryć prawdę tej samej autorki.
Publikuje artykuły dotyczące swoich badań historycznych m.in. w „Naszym Dzienniku”, „Naszej Polsce”, portalu internetowym pch24.pl oraz w prasie polonijnej. W latach 90. pisał również dla dziennika „Nowy Świat” i „Gazety Polskiej”. W okresie późniejszym jego artykuły ukazywały się także w m.in. „Nowym Państwie”, „Historii Do Rzeczy”, „Innych Obliczach Historii” czy „Gazecie Polskiej Codziennie”. Jest też publicystą Radia Maryja i Telewizji Trwam oraz autorem wielu haseł z Encyklopedii Białych Plam, głównie na tematy NSZ, NOW, NZW, GL, AL, UB, oraz biogramów osób związanych z tymi organizacjami.
Działalność społeczna i polityczna
W latach 70. i 80. działał w opozycji antykomunistycznej. Współpracował z Ruchem Obrony Praw Człowieka i Obywatela. Należał do NSZZ „Solidarność”. Pisał w podziemnych tygodnikach „Głosie” oraz „Ładzie”. Współpracował także z Wydawnictwem Unia Nowoczesnego Humanizmu. Należał do odwołującego się do tradycji Narodowej Demokracji nieformalnego stronnictwa politycznego określanego „salonem Napoleona Siemaszki”.
W 1993 i 1997 kandydował do Sejmu z listy komitetu Porozumienie Centrum-Zjednoczenie Polskie, a następnie Ruchu Odbudowy Polski jako bezpartyjny kandydat rekomendowany przez Porozumienie Kombatanckich Organizacji Niepodległościowych. Współpracował także z Ligą Republikańską. Zasiada w radzie historycznej Związku Żołnierzy Narodowych Sił Zbrojnych. W 2012 poparł zainicjowaną przez Stowarzyszenie KoLiber akcję „Goń z pomnika bolszewika” i wszedł w skład jej Honorowego Komitetu Poparcia. W 2013 został doradcą Ruchu Narodowego.
W styczniu 2010 Klub Jagielloński im. Św. Kazimierza przyznał mu wyróżnienie dla historyków zajmujących się dziejami najnowszymi w ostatnim 20-leciu. W 2014 zasiadł w Komitecie Honorowym Fundacji „Łączka”, sprawującej opiekę i działalność wspierającą Kwatery na Łączce.
Publikacje
Zbiory dokumentów
Brygada Świętokrzyska NSZ. Poznań–Warszawa: 1994 (współautor: Rafał Sierchuła)
Narodowe Siły Zbrojne. Dokumenty, struktury, personalia. T. 1, 2 (NSZ-AK),3 (NSZ-ONR). Warszawa: Burchard Edition, 1994–1996 (wybór i opracowanie: Leszek Żebrowski)
Narodowe Siły Zbrojne na Podlasiu. T. 1. Siedlce: Związek Żołnierzy NSZ, 1997 (współautor: Mariusz Bechta)
Narodowe Siły Zbrojne na Podlasiu. T. 2. Siedlce: Związek Żołnierzy NSZ, 1998 (współautor: Mariusz Bechta)
Tajne oblicze GL-AL i PPR. Dokumenty. T. 1–3. Warszawa: Burchard Edition, 1997–1999 (wybór i opracowanie: Marek Jan Chodakiewicz, Piotr Gontarczyk, Leszek Żebrowski)
Żołnierze wyklęci. Antykomunistyczne podziemie zbrojne po 1944 roku. Warszawa: „Volumen”, 1999 (wybór i opracowanie: Grzegorz Wąsowski, Leszek Żebrowski)
Narodowe Siły Zbrojne na Podlasiu. T. 3. Biała Podlaska: „Rekonkwista”, 2003 (współautor: Mariusz Bechta)
Kryptonim „Orzeł”. Warszawski Okręg Narodowego Zjednoczenia Wojskowego 1947–1954. Warszawa: IPN-Rytm, 2004 (wybór i opracowanie: Kazimierz Krajewski, Tomasz Łabuszewski, Jacek Pawłowicz, Leszek Żebrowski)
Brygada Świętokrzyska NSZ w fotografiach i dokumentach, Warszawa: Capital s.c., 2014.
Narodowe Siły Zbrojne. Dokumenty 1942-1944. T.1. Fundacja Kazimierza Wielkiego, 2014 (wybór i opracowanie: Marek Jan Chodakiewicz, Wojciech Muszyński, Leszek Żebrowski)
Publicystyka historyczna
Paszkwil Wyborczej. Michnik i Cichy o Powstaniu Warszawskim. Warszawa: Burchard Edition, 1995
Mity przeciwko Polsce. Żydzi. Polacy. Komunizm 1939-2012. T. 2. Seria: „Biblioteka Naszej Polski”. Capital s.c., 2012
Paszkwil Wyborczej. Michnik i Cichy o Powstaniu Warszawskim. Capital, Warszawa, 2013. (Wznowienie poszerzone i uzupełnione o dokumenty i źródła, do których dotarł autor w ciągu 18 lat od pierwszego wydania)
Walka o prawdę. Historia i polityka. Warszawa: Carnet Books, 2013.
Zatruwanie pamięci. Jedwabne, Naliboki, Koniuchy (1941-1944). Politykierstwo historyczne w III RP. Warszawa: Wyd. Nasz Dziennik, 2014
Gazeta Wyborcza robi wszystko, aby nasze symbole upodlić, walka z polską historią i tradycją jest dla nich środkiem do celu, aby - jak onegd...
Gazeta Wyborcza robi wszystko, aby nasze symbole upodlić, walka z polską historią i tradycją jest dla nich środkiem do celu, aby - jak onegdaj - tworzyć stalinowskiego człowieka szczególnego pokroju.
Leszek Żebrowski bierze aktywny udział w bieżącej dyskusji o najnowszej historii Polski, głównie zajmuje się Powstaniem Warszawskim. Jest bardzo aktywny w obronie dobrego imienia polskich bohaterów, między innymi Żołnierzy Wyklętych, i to nie od kilku lat, kiedy to się stało modne (w pewnych kręgach),ale od wczesnych lat 90-tych. Osobiście zetknąłem się z nim bardzo niedawno.
„Krew i chwała” to krótkie opracowanie, przeciwstawiające się propagandzie wokół powstania (versus rzetelne fakty). Propagandzie niemieckiej, sowieckiej, żydowskiej i polskiej. Leszek Żebrowski pisze rzeczowo i odnosi się do faktów. Pod koniec książki z tekstu zaczyna przebijać jednak gorące zaangażowanie autora w temat.
Żebrowski nawołuje do trzymania się faktów, sprawdzania cytatów, krytyki źródeł i temu podobnych elementów warsztatu rzetelnego historyka. W tym kontekście krytykuje publikacje GW i pokrewnych środowisk, ale również Piotra Zychowicza, historyka, który zbudował swoją popularność na szokujących tezach.
Świetna książka, napisana pięknym polskim językiem przez oczytanego historyka. Polecam również krótkie filmy Leszka Żebrowskiego na youtube, na przykład o życiorysach naszych „Europejczyków”.
Fikcja lustracji i dekomunizacji.
Interesujący i ważny wykład publicysty ''Naszego Dziennika". Naukowiec kreśli kulisy formowania się władzy komunistycznej w Polsce. W barwny sposób pisze też o zalążkach służb specjalnych i mechanizmach ich działalności.
''Kres komunizmu, socjalizmu w Polsce? Formalnie tak, a w rzeczywistości zostały struktury z tamtego czasu, grupy wpływów i interesu".
Opracowanie liczące zaledwie ponad 200 stron zawiera krytyczną ocenę rządu Tadeusza Mazowieckiego i jego następców. Przeczytamy również na czym polega i jak wygląda manipulowanie faktami historycznymi, jak działa propaganda.
''Żeby zrozumieć, co dziś dzieje się w Polsce, koniecznie trzeba wiedzieć jak funkcjonowała bezpieka, jak systemowi służyli funkcjonariusze propagandy".
Zachęcam do przeczytania.