„Z nami to jak z lasem, Haniu: to i tamto drzewo pada pod siekierą a tymczasem cały las rośnie i pnie się ku górze.”
(Tadeusz Zawadzki do swojej siostry Hani)

„Zośka i Parasol” to kolejne świadectwo wspaniałych, wzniosłych czynów, którymi niezwykli, młodzi ludzie na stałe wpisali się w karty historii Polski. Jej bohaterzy bardzo szybko skradli moje serce. Szczególnie Amorek i Słoń sprawili, że się w nich dosłownie zakochałam.

Książka opowiada o poświęceniu, honorze, braterstwie, odwadze, o szaroszeregowej młodzieży dla której najważniejszą wartością była ojczyzna. Ich miłość do niej była tak wielka i tak gorąca, że nawet groźba śmierci nie była w stanie jej ugasić. Tak więc „kiedy trzeba, na śmierć idą po kolei” - najpierw w organizowanych akcjach dywersyjnych, później w powstaniu warszawskim.

Jeśli komuś spodobały się „Kamienie na szaniec” A. Kamińskiego, to z czystym sercem polecam mu również „Zośkę i Parasol”. Wartka akcja, opisy potrafiące wprowadzić człowieka w atmosferę tamtych dni i wyciskające z niego całą gamę emocji – od radości, przez szczęście, ból i rozpacz aż po łzy.

„Z nami to jak z lasem, Haniu: to i tamto drzewo pada pod siekierą a tymczasem cały las rośnie i pnie się ku górze.”
(Tadeusz Zawadzki do swojej siostry Hani)

„Zośka i Parasol” to kolejne świadectwo wspaniałych, wzniosłych czynów, którymi niezwykli, młodzi ludzie na stałe wpisali się w karty historii Polski. Jej bohaterzy bardzo szybko skradli moje serce. Szczególnie...