Lolita Pille - francuska autorka młodego pokolenia, trzymająca papierosa w ustach, z przekrzywionym beretem na głowie i co najmniej dwuznacznym spojrzeniem. Taka fotografia znajduję się na różowej okładce książki "Bubble Gum", wydanej w 2004 roku we Francji. Powieść niegruba, zaledwie 228 stron, jest drugą w dorobku młodej Francuzki, po przebojowym "Hell", opowiadającym historię osiemnastoletniej paryżanki gardzącej wszystkim i wszystkimi.

Bohaterowie "Bubble Gum" to Mamon - dziewczyna z prowincji, za wszelką cenę szukająca swojego miejsca w świecie, najlepiej wśród reflektorów kamer i błysków fleszy; oraz Derek - człowiek, którego poznajemy w momencie totalnego zagubienia i braku chęci do życia. Wszyscy piją, palą i czują jak niemoc opętała ich dusze. Dwie osoby, które w pewnym momencie spotykają się na ulicach Paryża, skrajnie różne, znajdują wspólny język i postanawiają wzajemnie pomóc sobie w odnalezieniu szczęścia. Czy tak w rzeczywistości jest?

Opowieść przypomina "Wojnę polsko-ruską pod flagą białoczerwoną" Doroty Masłowskiej. Pełna górnolotnego, wręcz patetycznego tonu, zabiera czytelnika w świat obłudy i kiczu, w którym teraz żyją młodzi ludzie. "Sztuka była subiektywna, chała była uniwersalna. Zdecydowano więc wspólnie, że upowszechni się produkcję chały(...) Hasłem była przeciętność(...) Osiągnięto bez trudu założone cele, ogłupiając jednocześnie trzy pokolenia odbiorców". Taka wizja końca świata przedstawiona przez Lolitę Pille to tylko jeden ze środków jakimi posłużyła się, aby opisać współczesne społeczeństwo reality show, gdzie liczą się pieniądze i sława. Przedstawiony świat celebrytów jest zdarty z przepychu i luksusów, jakie widzą widzowie. Podobnie jak Dorota Masłowska, Pille ukazuje czarną wizję tego, co wydarzy się między bohaterami. Od pierwszych stron można wyczuć, jak bardzo Mamon i Derek są zagubieni we współczesności i jak za wszelką cenę starają się z niej uciec, uciekając do złudnych marzeń.

Autorka poprowadziła historię dwutorowo. Wydarzenia opisywane są zarówno przez Dereka, jak i Mamon co pozwala czytelnikowi na poznanie osobistych przemyśleń bohaterów jak i ujrzenie historii z dwóch różnych perspektyw. Mimo wielu przemyśleń, książka potrafi wciągnąć czytelnika w utkaną intrygę, która dopiero w połowie powieści zaczyna się zarysowywać. Język wypowiedzi również zasługuję na pochwałę, bo o ile Masłowska w "Wojnie..." wzniosła się na wyżyny i zaserwowała ciężki do zrozumienia utwór, Pille operuje standardowym językiem kolokwializmów i przekleństw, rzucanych dziś między współczesnymi młodymi obywatelami Paryża.

Dlaczego ta książka intryguje? Mimo, że już na pierwszych stronach da się wyczuć dalszy ciąg powieści, zakończenie jest zaskakujące i niespodziewane. Charakter postaci został misternie utkany, stopniowo odsłaniają się kolejne cechy bohaterów, przez co pod koniec książki czytelnik w końcu rozumie, że rzeczywistość bywa złudna. Biorąc pod uwagę wartości, które coraz głośniej przemawiają we współczesnym świecie, gdzie kult pieniądza powoli wypiera prawdziwą sztukę, warto ją przeczytać i uświadomić sobie prawdę zawartą w jej ostatnich stronach. A jaka to prawda? Polecam się dowiedzieć. Naprawdę warto.

Lolita Pille - francuska autorka młodego pokolenia, trzymająca papierosa w ustach, z przekrzywionym beretem na głowie i co najmniej dwuznacznym spojrzeniem. Taka fotografia znajduję się na różowej okładce książki "Bubble Gum", wydanej w 2004 roku we Francji. Powieść niegruba, zaledwie 228 stron, jest drugą w dorobku młodej Francuzki, po przebojowym "Hell", opowiadającym...