Przeglądasz kolejną stronę z książkami. Przewijasz, przewijasz i przewijasz aż nagle dostajesz olśnienia. Pozycja, która od dawna znajdowała się na Twojej liście do przeczytania, niedostępna we wszystkich księgarniach w których szukałeś objawia się niczym Święty i kusi swoją atrakcyjną ceną- nieco ponad piątaka. Czy można przejść obojętnie? Czy można zbyć to machnięciem ręki i przewijać dalej? Prawdopodobnie jest to możliwe jednak w moim przypadku niewykonalne.

"To się zaczyna w nocy, sam nawet za bardzo nie wiem, co mam robić, nie śpię. Nawet nie masz pojęcia, co to jest: samotność, cisza, wilgotne ciepło poduszek sto razy obracanych, nasłuchiwanie odgłosów kroków i samochodów na ulicy, czyjegoś głosu, błysk latarni, tortury przeszłości, strach przed przyszłością, czy będzie taka jak przeszłość, a potem białawy świt poprzez firanki, i te pieprzone ptaki, które jednak śpiewają, wreszcie można zamknąć oczy i zapomnieć… że czegoś mi brakuje."

Jest Manon- mała wieśniaczka ze Stacji końcowej, pijąca coca-colę nie light, która postanawia opuścić swoją ruderę i udaje się do Paryża w poszukiwaniu upragnionej sławy i bogactwa. Jest i Derek- miliarder, który odziedziczył majątek po ojcu, chłopak z wyższych sfer, zmieniający ferrari jak rękawiczki, który dla zabawy chce zmarnować komuś życie. Jest także spotkanie, które zmienia wszystko.

Chora, kiczowata, wulgarna, intrygująca, tandetna, inna. Właśnie to wszystko sprawia, że książka Lolity Pille jest niesamowita. Od samego początku możesz ją pokochać albo znienawidzić. Odpychający, jaskrawy róż okładki stanowi idealne przeciwieństwo jej czarnej jak smoła treści. Kolejne trafne ukazanie destrukcyjnej egzystencji młodych gniewnych. Zniszczenie przez autodestrukcję czyli coś co ludziom wychodzi najlepiej. Alkohol, narkotyki, seks, przemoc, pieniądze, sława, podporządkowanie można powiedzieć, że to musi być jedna, wielka tragedia, kolejna książka o osiąganiu dna. Jednak "Bubble gum" ma w sobie coś więcej, jest dziwna przez co na swój sposób wyjątkowa. Jej nienormalność przyciąga niczym magnez, hipnotyzuję czytelnika i nie pozwala mu się wyrwać nawet na chwilę. Gdy wydaje Ci się, że już wszystko rozgryzłeś autorka z wielką gracją wgniata Cię w ziemię tworząc niesamowicie zaskakujące zakończenie. Nawet kilka dni po przeczytaniu emocje jakie wzbudziła we mnie wciąż nie opadły i jestem niemal pewna, że jeszcze przez jakiś czas mnie nie opuszczą.

Podsumowując "Bubble gum" to szokująca i intrygująca książka. Mimo, że może wydawać się banalna nosi w sobie prawdę, którą jeśli tyko będziesz chciał odnajdziesz, 228 stron prawdy. I nawet jeśli w niektórych momentach jest obleśna, zbyt wulgarna czy też nudnawa to z pewnością jest niezapomnianą lekturą, którą zdecydowanie polecam!

"Odetchnąwszy, klnąc, idę dalej ku nie wiem jakiemu celowi, z niemiłym uczuciem, że kręcę się w kółko, ale czyż nie robię tak przez całe moje życie, chodzę bez celu, kręcę się w kółko? I czy to właśnie nie jest życie?"

Przeglądasz kolejną stronę z książkami. Przewijasz, przewijasz i przewijasz aż nagle dostajesz olśnienia. Pozycja, która od dawna znajdowała się na Twojej liście do przeczytania, niedostępna we wszystkich księgarniach w których szukałeś objawia się niczym Święty i kusi swoją atrakcyjną ceną- nieco ponad piątaka. Czy można przejść obojętnie? Czy można zbyć to machnięciem...

Lolita Pille „Bubble gum”

Szokująca, dokonana z precyzją skalpela chirurgicznego, ale brutalnością porównywalną do użycia siekiery, wiwisekcja współczesnego, zdegenerowanego społeczeństwa w młodym pokoleniu. Pozbawionego celów, zasad moralnych, wartości. Nastawionego na konsumpcję, hedonistyczne używanie wszystkiego i wszystkich, destrukcyjne stymulatory, marzącego o życiu wykreowanym przez telewizyjną papkę. Pieniądze, porsche, ferrari, Saint Tropez, Monako, L.A., Ibiza, alkohol, seks, orgia, koka, marihuana, amfetamina, ecstasy, stilnox, trawa, hazard, przemoc, agresja. To hasła definiujące ich tożsamość. Legitymizacja ich egzystencji. Autodestrukcja prowadząca donikąd, bo już zniknęła nawet doraźna przyjemność. Witamy w piekle!

Jest On – miliarder, który odziedziczył majątek po ojcu, papierosy odpala banknotami, a jego nazwisko otwiera wszystkie drzwi w show biznesie. Jest Ona – „ta mała ze Stacji końcowej, mała wieśniaczka, która gapiąc się w telewizor, gdy leciała „Saga”, obgryzała paznokcie, zazdrościła wszystkiego i wszystkim”. Ich drogi spotkały się. „Sprawię, że będziesz żyła w wideoklipie... Co, kochanie, będziesz żyła w wideoklipie, tak jak zawsze chciałaś”.

I mamy gotowy scenariusz. Filmu? Nie, życia, choć iście filmowy. Nie ośmielę się nazwać gatunku. Na początku wydaje się komedią romantyczną ze sporą dozą sarkazmu. Satyrą na celebrycki, krzykliwy, tandetny świat show biznesu. Ale z każdą kolejną sekwencją tracimy pewność, co to za gatunek.

Lolita Pille swoją „Bubble gum”, a wcześniej „Hell” jeśli nie zainicjowała, to z pewnością wypowiedziała się bardzo donośnym głosem w wyraźnie nasilającym się nurcie twórczości, zarówno literackiej, jak i filmowej, obnażającej szokująco destrukcyjną egzystencję młodych ludzi na początku XXI wieku. Z bezwzględną brutalnością rozprawia się ze zdegenerowanym pokoleniem X, zagubionym w sztucznie wykreowanym świecie, zatopionym w nurcie konsumpcjonizmu. Neonowe otoczenie pełne pokus, dające iluzję, jeśli nie spełnienia, to przynajmniej dobrej zabawy, a za tą fasadą dręcząca, emocjonalna pustka, samotność, frustracja! „Takie różowe, klejące się nic, mogące w każdej chwili strzelić. Uznanie, sława – różowe, banalne i ulotne niczym ten mizerny, mały balon z gumy do żucia, który na końcu nieuchronnie wystrzeli wam w twarz.”

Książka szokuje. Wciąga jak narkotyk, równocześnie drażniąc przerysowaniami. Męczy dosadny, wręcz wulgarny język, ale inny byłby niewiarygodny. Najbardziej jednak dręcząca jest świadomość, że to nie fikcja literacka. Lektura obowiązkowa dla starszej młodzieży i rodziców nastolatków. Oby nie za późno!

Lolita Pille „Bubble gum”

Szokująca, dokonana z precyzją skalpela chirurgicznego, ale brutalnością porównywalną do użycia siekiery, wiwisekcja współczesnego, zdegenerowanego społeczeństwa w młodym pokoleniu. Pozbawionego celów, zasad moralnych, wartości. Nastawionego na konsumpcję, hedonistyczne używanie wszystkiego i wszystkich, destrukcyjne stymulatory, marzącego o życiu...

Jedna z tych książek, po których przeczytaniu jeszcze długo nie możesz dojść do siebie. I takie właśnie lubię.

Jedna z tych książek, po których przeczytaniu jeszcze długo nie możesz dojść do siebie. I takie właśnie lubię.

Książka o ludziach zagubionych, z wielkimi marzeniami, nieumiejących się odnaleźć w dzisiejszym świecie i nieradzących sobie z nudą i nałogami. Świetnym rozwiązaniem jest narracja pierwszoosobowa, prowadzona z punktu widzenia dwóch różnych postaci. Zakończenie zdecydowanie zasługuje na uznanie, zaskakuje czytelnika i skłania do refleksji.

Książka o ludziach zagubionych, z wielkimi marzeniami, nieumiejących się odnaleźć w dzisiejszym świecie i nieradzących sobie z nudą i nałogami. Świetnym rozwiązaniem jest narracja pierwszoosobowa, prowadzona z punktu widzenia dwóch różnych postaci. Zakończenie zdecydowanie zasługuje na uznanie, zaskakuje czytelnika i skłania do refleksji.

Ilość stron: 228
To pierwsza książka tej autorki jaka przeczytałam. Do lektury zachęcił mnie opis na okładce. Jedne rozdziały napisane są z perspektywy Manon, a inne Dereka. Pod koniec treści ich losy łączą się.
Manon marzy o sławie, a Derek jest milionerem. Jak się potem okazuje nie do końca jest tym za kogo się podaje. Dziewczyna jednak wierzy mu w każde jego słowo. Zapewnia jej karierę, która jak się okazało przy zaskakującym końcu powieści nie jest tym o czym marzyła. Jest to świetna powieść psychologiczna o naiwności ludzkiej. Polecam ją każdemu.

Ilość stron: 228
To pierwsza książka tej autorki jaka przeczytałam. Do lektury zachęcił mnie opis na okładce. Jedne rozdziały napisane są z perspektywy Manon, a inne Dereka. Pod koniec treści ich losy łączą się.
Manon marzy o sławie, a Derek jest milionerem. Jak się potem okazuje nie do końca jest tym za kogo się podaje. Dziewczyna jednak wierzy mu w każde jego słowo....

Czy świetna? Czy wstrząsająca? Nie jestem pewna, czy mogę odpowiedzieć twierdząco na te pytania...
Książka męczyła mnie tygodniami, bo nie potrafiłam czytać jej ciągiem. Kiedy postanowiłam dać jej tę ostatnią szansę, doczytałam do końca. Historia sama w sobie ciekawa, powszechna w dzisiejszych czasach. Zawiodłam się jednak stylem pisania.
Nie uważam jednak, iż powieść BUBBLE GUM nie jest godna polecenia, gdyż styl pozostaje tu jedynie kwestią gustu.

Czy świetna? Czy wstrząsająca? Nie jestem pewna, czy mogę odpowiedzieć twierdząco na te pytania...
Książka męczyła mnie tygodniami, bo nie potrafiłam czytać jej ciągiem. Kiedy postanowiłam dać jej tę ostatnią szansę, doczytałam do końca. Historia sama w sobie ciekawa, powszechna w dzisiejszych czasach. Zawiodłam się jednak stylem pisania.
Nie uważam jednak, iż powieść...

Nie ukrywam, że trochę męczyła mnie ta książka.. czekałam kiedy się skończy. I skończyła się! I to jak - naprawdę byłam zaskoczona. Zakończenie uratowało książkę.

Nie ukrywam, że trochę męczyła mnie ta książka.. czekałam kiedy się skończy. I skończyła się! I to jak - naprawdę byłam zaskoczona. Zakończenie uratowało książkę.

Lolita Pille - francuska autorka młodego pokolenia, trzymająca papierosa w ustach, z przekrzywionym beretem na głowie i co najmniej dwuznacznym spojrzeniem. Taka fotografia znajduję się na różowej okładce książki "Bubble Gum", wydanej w 2004 roku we Francji. Powieść niegruba, zaledwie 228 stron, jest drugą w dorobku młodej Francuzki, po przebojowym "Hell", opowiadającym historię osiemnastoletniej paryżanki gardzącej wszystkim i wszystkimi.

Bohaterowie "Bubble Gum" to Mamon - dziewczyna z prowincji, za wszelką cenę szukająca swojego miejsca w świecie, najlepiej wśród reflektorów kamer i błysków fleszy; oraz Derek - człowiek, którego poznajemy w momencie totalnego zagubienia i braku chęci do życia. Wszyscy piją, palą i czują jak niemoc opętała ich dusze. Dwie osoby, które w pewnym momencie spotykają się na ulicach Paryża, skrajnie różne, znajdują wspólny język i postanawiają wzajemnie pomóc sobie w odnalezieniu szczęścia. Czy tak w rzeczywistości jest?

Opowieść przypomina "Wojnę polsko-ruską pod flagą białoczerwoną" Doroty Masłowskiej. Pełna górnolotnego, wręcz patetycznego tonu, zabiera czytelnika w świat obłudy i kiczu, w którym teraz żyją młodzi ludzie. "Sztuka była subiektywna, chała była uniwersalna. Zdecydowano więc wspólnie, że upowszechni się produkcję chały(...) Hasłem była przeciętność(...) Osiągnięto bez trudu założone cele, ogłupiając jednocześnie trzy pokolenia odbiorców". Taka wizja końca świata przedstawiona przez Lolitę Pille to tylko jeden ze środków jakimi posłużyła się, aby opisać współczesne społeczeństwo reality show, gdzie liczą się pieniądze i sława. Przedstawiony świat celebrytów jest zdarty z przepychu i luksusów, jakie widzą widzowie. Podobnie jak Dorota Masłowska, Pille ukazuje czarną wizję tego, co wydarzy się między bohaterami. Od pierwszych stron można wyczuć, jak bardzo Mamon i Derek są zagubieni we współczesności i jak za wszelką cenę starają się z niej uciec, uciekając do złudnych marzeń.

Autorka poprowadziła historię dwutorowo. Wydarzenia opisywane są zarówno przez Dereka, jak i Mamon co pozwala czytelnikowi na poznanie osobistych przemyśleń bohaterów jak i ujrzenie historii z dwóch różnych perspektyw. Mimo wielu przemyśleń, książka potrafi wciągnąć czytelnika w utkaną intrygę, która dopiero w połowie powieści zaczyna się zarysowywać. Język wypowiedzi również zasługuję na pochwałę, bo o ile Masłowska w "Wojnie..." wzniosła się na wyżyny i zaserwowała ciężki do zrozumienia utwór, Pille operuje standardowym językiem kolokwializmów i przekleństw, rzucanych dziś między współczesnymi młodymi obywatelami Paryża.

Dlaczego ta książka intryguje? Mimo, że już na pierwszych stronach da się wyczuć dalszy ciąg powieści, zakończenie jest zaskakujące i niespodziewane. Charakter postaci został misternie utkany, stopniowo odsłaniają się kolejne cechy bohaterów, przez co pod koniec książki czytelnik w końcu rozumie, że rzeczywistość bywa złudna. Biorąc pod uwagę wartości, które coraz głośniej przemawiają we współczesnym świecie, gdzie kult pieniądza powoli wypiera prawdziwą sztukę, warto ją przeczytać i uświadomić sobie prawdę zawartą w jej ostatnich stronach. A jaka to prawda? Polecam się dowiedzieć. Naprawdę warto.

Lolita Pille - francuska autorka młodego pokolenia, trzymająca papierosa w ustach, z przekrzywionym beretem na głowie i co najmniej dwuznacznym spojrzeniem. Taka fotografia znajduję się na różowej okładce książki "Bubble Gum", wydanej w 2004 roku we Francji. Powieść niegruba, zaledwie 228 stron, jest drugą w dorobku młodej Francuzki, po przebojowym "Hell", opowiadającym...

Dziwna, intrygująca, warta przeczytania.

Dziwna, intrygująca, warta przeczytania.

jedna z najlepszych książek, jakie czytałam, co prawda nie czyta się jej szybko, postacie są lekko mówiąc nienormalne i nienawidzą dużo rzeczy. opowiada ona o psychicznym miliarderze, który bawił się dziewczyną i doprowadził ją najpierw na szczyt a potem na samo dno. na prawdę warto przeczytać, polecam.

jedna z najlepszych książek, jakie czytałam, co prawda nie czyta się jej szybko, postacie są lekko mówiąc nienormalne i nienawidzą dużo rzeczy. opowiada ona o psychicznym miliarderze, który bawił się dziewczyną i doprowadził ją najpierw na szczyt a potem na samo dno. na prawdę warto przeczytać, polecam.