Cieszę się że przeczytałem ten oryginał i poznałem prawdziwą historię Frankensteina i jego monstrum. W zbiorowej świadomości i popkulturze funkcjonuje pewien schemat (głównie za sprawą licznych ekranizacji) postrzegania tej historii wyłącznie jako horroru. Z całym szacunkiem do Borisa Karloffa i jego legendarnej kreacji która przeszła do historii kina ale... już ten film z 1931 roku jest zupełnie inny od książki! Otóż większość z nas kojarzy monstrum Frankensteina jako pomrukujące wielkie ociężałe coś... a jak było naprawdę?

Mary Shelley stworzyła historię mocno osadzoną w romantyzmie gdzie rozterki i wewnętrzne problemy bohaterów są na głównym planie. Opowieść naprawdę tragiczna, tragiczną postacią jest zarówno Wiktor Frankenstein (nadmierne ambicje i zabawa w Boga obracają się przeciwko niemu) jak i samo monstrum które odczuwa samotność, ostracyzm, niezrozumienie. Tematy tu poruszane są aktualne po dziś dzień. Ja bym tą powieść określił jako 'Cierpienia Młodego Wertera' podszyte dużą dawką grozy. Już sam podtytuł narzuca nam pewien tok interpretacyjny - "Współczesny Prometeusz".

Niestety rozwlekłość opisów narracyjnych psuje nieco odbiór dzieła, nie czyta się tego jednostajnie przyjemnie, a męki bohaterów udzielają się czytelnikowi, dlatego do ideału trochę brakuje. Niemniej warto się zapoznać by zobaczyć jak bardzo wszystkie filmy uprościły tą urzekającą acz wciąż przerażającą historię. Niewątpliwie coś ta powieść zaczęła, czy to science-ficiton czy horror, a już na pewno temat i archetyp stworzenia przez człowieka 'zgubnego dzieła'.

Cieszę się że przeczytałem ten oryginał i poznałem prawdziwą historię Frankensteina i jego monstrum. W zbiorowej świadomości i popkulturze funkcjonuje pewien schemat (głównie za sprawą licznych ekranizacji) postrzegania tej historii wyłącznie jako horroru. Z całym szacunkiem do Borisa Karloffa i jego legendarnej kreacji która przeszła do historii kina ale... już ten film z...