Mam wrażenie, że każda kolejna książka z tej serii zaskakuje mnie czymś niezwykłym. Wprost trudno się oderwać od lektury.

Seth dowiaduje się, że jego przeznaczeniem nie było stanie się Apolionem ani nawer Zabójcą boga, ale... bogiem! Teraz całe uzależnienie od etheru nabiera sensu - bogowie nie mogą bez niego przetrwać poza Olimpem.

Tymczasem okazuje się, że zabicie Tytana ma swoje konsekwencje, które sprowadzają na AoA (Army of Awesome - nie mam pomysłu, jak to przetłumaczyć, żeby nie brzmiało głupio) niespodziewane kłopoty. Jakby tego było mało, Josie wpada w ręce odwiecznego wroga jej ojca.

Im dalej czytałem, tym bardziej wciągała mnie ta historia. Żeby nie było tak słodko, to niestety niektóre momenty się dłużyły - zwłaszcza niekończące się rozterki Setha w początkowych rozdziałach.

W mojej ocenie ten tom jest - przynajmniej w części środkowej - nieco mroczniejszy od wcześniejszych. Były takie chwile, że miałem ochotę przeskoczyć kilka rozdziałów, żeby zobaczyć jak (czy?) to się skończy. Mimo wszystko jest to lektura warta polecenia. Szkoda tylko, że nikt nie wydał polskiego tłumaczenia.

Mam wrażenie, że każda kolejna książka z tej serii zaskakuje mnie czymś niezwykłym. Wprost trudno się oderwać od lektury.

Seth dowiaduje się, że jego przeznaczeniem nie było stanie się Apolionem ani nawer Zabójcą boga, ale... bogiem! Teraz całe uzależnienie od etheru nabiera sensu - bogowie nie mogą bez niego przetrwać poza Olimpem.

Tymczasem okazuje się, że zabicie...

Więcej pisałam pod pierwszym tomem, ale muszę tu dodać, że akcja jest ciekawsza, bo Josie dostaje srogi wpierdziel, a nie lubię idealizowania damskich postaci. Nie podoba mi się końcówka z ciążą, bo to już imo przerost formy nad treścią, ale przede mną 4 tom i może tam się jakoś akcja tak zazębi, że to wrzucenie dziecka w całą akcję będzie miało jakiś sens.

Więcej pisałam pod pierwszym tomem, ale muszę tu dodać, że akcja jest ciekawsza, bo Josie dostaje srogi wpierdziel, a nie lubię idealizowania damskich postaci. Nie podoba mi się końcówka z ciążą, bo to już imo przerost formy nad treścią, ale przede mną 4 tom i może tam się jakoś akcja tak zazębi, że to wrzucenie dziecka w całą akcję będzie miało jakiś sens.