Zawsze przy książkach Penelope Douglas piszę, że autorka jest mistrzynią wywyoływania u czytelników adrenaliny. W każdej książce to znajduje, a najbardziej to było widać w pierwszej części, a tutaj w Hideaway... również. Autorka zadbała o tajemniczość i strach. Taki, który cię nakręca. Taki, który cię po prostu... fascynuje.

Główni bohaterowie spotykają się w nietypowy sposób. :D a jakże, przecież to książka Penelope Douglas. Nie powiem jak, no bo to niespdzianka! Ale jejku, tego się nie spodziewałam. Wyznali swoje grzeszki sobie nawzajem. Kai nie wie jak wygląda dziewczyna, ale ona... wie, no bo kto nie zna Kaia? Ich drogi znowu się krzyżują. Dziewczyna bawiła się Kaiem... teraz to on postanawia zabawić się z nią... ile adrenaliny było w tych scenach to się nie spodziewacie. Kocham to. Bo oczywiście było to w noc diabła. Oczywiście... szukanie... gonienie... i łapanie. Z przytupem. :D Bardzo chciałabym tutaj to opisać, no ale nie chcę nikomu psuć tego. Tych emocji jakie towarzyszą czytaniu tego. Ale to było w przeszłości.

Terażniejszość jest inna. Kai za wszelką cenę postanawia znaleźć Damona, bo on kryje pewną tajemnicę Kaia, która nie może wyjść na jaw. Kontaktuje się z jego ojcem.... a tam Banks. Kai cały czas myśli, że to dziewczyna Damona. No bo dlaczego Damon byłby wobec niej taki porywczy... władczy? A sama Banks nigdy, by nie zdradziła Damona. Jest mu ZAWSZE wierna i ZAWSZE wybierze Damona. Zawsze, mimo wszystko. Kai zawiera umowę z ojcem Damona, a w zamian tymczasowo Banks musi dla niego pracować. Ich współpraca za dobrze nie wychodzi. Pamiętają o przeszłości i o tym ile spraw mają nie wyjaśnionych. Dodatkowo wisi nad nimi tajemnica 12 piętra w opuszczonym hotelu. Piętro jest, ale wejścia nie ma. Czy tam ukrywa się Damon? Cóż... tajemnica.

Myślę, że tu nie ma miejsca na nudę, chociaż trochę relacja między Kaiem a Banks wolno się rozwijała, ale to nadrabiało wspomnieniami z przeszłości, gdzie ich relacja była bardzo intensywna. Też trochę nie chciało mi się czytać o Damonie, po pierwszej części myślałam, że sprawa z nim jest zamknięta, ale w sumie myślę, że wszystko miało swój powód, a cała fabuła była po prostu świetna. Możliwe, że czasami mi się dłużyło, ale warto było, bo ciągle działo się coś ciekawego. Kiedy przechodziłam do następnego rozdziału już myślałam, "a to tutaj nie będzie nic ciekawego". Wiecie, jak się pomyliłam? Nie ma nudnego rozdziału. :D A książka była świetna. Penelope Douglas mnie chyba nigdy nie zawiedzie. :D

Zawsze przy książkach Penelope Douglas piszę, że autorka jest mistrzynią wywyoływania u czytelników adrenaliny. W każdej książce to znajduje, a najbardziej to było widać w pierwszej części, a tutaj w Hideaway... również. Autorka zadbała o tajemniczość i strach. Taki, który cię nakręca. Taki, który cię po prostu... fascynuje.

Główni bohaterowie spotykają się w nietypowy...