Absolutnie niesamowita. I nie ma w tym ani krzty przesady, bo a. „połknęłam” książkę w całości w niesamowicie krótkim czasie i b. bohaterowie – wyjątkowo! – nie zniechęcili mnie już w pierwszych kilku rozdziałach. Dodatkowo język – luźny, prosty, w sam raz dla czytelnika zmęczonego ciężkim dniem w pracy. Cała historia – idealna na odreagowanie i „odcięcie” się od tego, co dzieje się wokół.
Historia lekka, przyjemna, która chwilami potrafiła rozbawić mnie do łez. Historia głęboka, poruszająca naprawdę trudne tematy, dramaty rodzinne, ludzkie rozterki i to, w jaki sposób zwykły człowiek – nastolatek – próbuje sobie z nimi poradzić.
Zazwyczaj darzę żeńskie bohaterki niechęcią – głównie dlatego, że bywają one aż za bardzo naiwne lub – wręcz przeciwnie – zbyt pewne siebie, żeby nie użyć określenia „skrajnie sukowate”. Zwykle też idealizuje się męskich bohaterów. „Miłosne Graffiti” nie jest historią, w której bohaterka to postać ze skrajnie określonym charakterem, a bohater nie jest typem pozbawionym wad. Ogromnym zaskoczeniem jest dla mnie to, jak szybko Bex zdobyła moje uznanie. Jack nie został w tyle – bo choć nie jest ideałem, to jednak jest postacią, do której mogłabym po cichu „wzdychać”.

Absolutnie niesamowita. I nie ma w tym ani krzty przesady, bo a. „połknęłam” książkę w całości w niesamowicie krótkim czasie i b. bohaterowie – wyjątkowo! – nie zniechęcili mnie już w pierwszych kilku rozdziałach. Dodatkowo język – luźny, prosty, w sam raz dla czytelnika zmęczonego ciężkim dniem w pracy. Cała historia – idealna na odreagowanie i „odcięcie” się od tego, co...