Bardzo fajna książka szkoda, że taka krótka rozumiem, dlaczego główny bohater malował te grafity, ale nie rozumiem, czemu zgodził się żeby główna bohaterka mu pomagała.
Całość fajna szybko się czytało relacja między bohaterami rozwijała się powoli. Ciekawie pokazany świat polityka, który nie chce pokazywać, że też może mieć problemy rodzinne polecam.

Bardzo fajna książka szkoda, że taka krótka rozumiem, dlaczego główny bohater malował te grafity, ale nie rozumiem, czemu zgodził się żeby główna bohaterka mu pomagała.
Całość fajna szybko się czytało relacja między bohaterami rozwijała się powoli. Ciekawie pokazany świat polityka, który nie chce pokazywać, że też może mieć problemy rodzinne polecam.

Początek jest spokojny,w sumie bohaterowie są zwykłymi ludźmi,a samo miasto mogłoby być obojętnie jakim miejscem na ziemi. To szczegóły sprzedawane po trochu,ale w atmosferze szczerości i rzeczywistości, nadają charakteru Jacksonowi i Beatrix, wyróżniają ich osoby i ich historie,autorka umie dawkować smakołyki w sam raz ani nie obchodzimy się smakiem,ani nie dostajemy nudności.
Punkt kulminacyjny,czyli wystawa Bex,jest najlepszym wydarzeniem. Mimo że to krytyczny moment,gdy nie udaje się wygrać, jest konfrontacja z rodzicami i przypomnienie o Jill,to tak naprawdę wszystkie węzły zostają rozwiązane polubownie. Podoba mi się,że książka nie sprzedaje patologii ani słodkich złudzeń. Kłamstwa istnieją,ale Bex razem z bratem potrafią zrozumieć dumę matki i jednocześnie nawiązać kontakt z ojcem,który mimo wszystko chce być w ich życiu. Rodzinne tragedie nie dotyczą wybranych członków,ale całej rodziny,czasem trzeba do szpiku kości realistycznie przedstawić problem,tak jak Beatrix Hebe na płótnie, na szczęście Jack potrafi wybaczyć rodzicom i razem swoje przykre sekrety zmieniają w siłę wyborczą i siłę rodzinną. Nieporozumienia? No jasne,że też są,ale bohaterowie umieją przedstawić wątpliwości i się przepraszać,a przy tym wciąż za sobą tęsknią,a jednak racjonalnie myślą. Cieszę się, że autorka wtrąciła schizofrenię,jej leczenie i problemy pacjenta, na zasadzie złotego środka, podchodzi do tematu poważnie,a z drugiej strony nie zadręcza tym. No i w końcu miłość,która tu jest taka czysta, budująca. Chłopak piszący na murach złotymi zgłoskami i dziewczyna z czarno-białego świata struktur anatomicznych, u których nie ma tematu tabu,jest rozmowa i działanie,czyli tak jak powinni zachowywać się dorośli,bo przecież 18 lat skończyli. Bardzo przyjemna i naprawdę budująca pozycja.

Początek jest spokojny,w sumie bohaterowie są zwykłymi ludźmi,a samo miasto mogłoby być obojętnie jakim miejscem na ziemi. To szczegóły sprzedawane po trochu,ale w atmosferze szczerości i rzeczywistości, nadają charakteru Jacksonowi i Beatrix, wyróżniają ich osoby i ich historie,autorka umie dawkować smakołyki w sam raz ani nie obchodzimy się smakiem,ani nie dostajemy...

Pierwsza książka tej Autorki, która trafiła w moje ręce - i chyba, jak nie na pewno, nie ostatnia, która przez moje dłonie przejdzie. Dość delikatna i prosta książka, która dobrze nada się na jeden wieczór! Kiedy Bex myśli, że gorzej być nie może - zostaje wystawiona do wiatru przez profesorkę - musi jeszcze wrócić do domu, ale nie metrem, a nocnym autobusem. Choć dzięki temu środkowi komunikacji, napotyka i spędza trochę czasu z Jackiem. Tym chłopakiem, który w późniejszym czasie odrobinę namiesza w jej życiu... Nie ukrywam, że bardzo polubiłam postać Jacka - tego niegrzecznego chłopaka, który skrywa pewnego rodzaju tajemnicę. I mimo tego, że dla niektórych historia może wydawać się oczywista - spodziewałam się takiego zakończenia - to droga do końca opowieści, nie była dla mnie typowa. A sama okładka, choć nie ocenia się książki po okładce, urzekła moje serce i zapewne pięknie będzie się prezentowała na półce.

Pierwsza książka tej Autorki, która trafiła w moje ręce - i chyba, jak nie na pewno, nie ostatnia, która przez moje dłonie przejdzie. Dość delikatna i prosta książka, która dobrze nada się na jeden wieczór! Kiedy Bex myśli, że gorzej być nie może - zostaje wystawiona do wiatru przez profesorkę - musi jeszcze wrócić do domu, ale nie metrem, a nocnym autobusem. Choć dzięki...

246 / 2021

246 / 2021

Rewelacyjna i oryginalna! Polecam!

Rewelacyjna i oryginalna! Polecam!

To jest druga książka, którą przeczytałam od tej autorki i kolejny raz nie zawiodłam się, a w zasadzie to jestem zachwycona. Książka piękna, wzruszająca, pobudza kreatywność. Czyta się bardzo szybko, jest przyjemna ale zdecydowanie za krótka. Polecam 🥰

To jest druga książka, którą przeczytałam od tej autorki i kolejny raz nie zawiodłam się, a w zasadzie to jestem zachwycona. Książka piękna, wzruszająca, pobudza kreatywność. Czyta się bardzo szybko, jest przyjemna ale zdecydowanie za krótka. Polecam 🥰

Mówią, że nie powinno oceniać się książki po okładce, ale ja się właśnie skusiłam na tą pozycję przez okładkę. Urzekła mnie od pierwszych chwil i dlatego postanowiłam dalej do niej zajrzeć.
Cała historia jest dość przyjemna, wciągająca, lekko się czyta mimo kłopotów głównych bohaterów, ale to może one w mieszance pozostałych elementów sprawiają, że pojawia się ten dreszczyk emocji i niecierpliwości. Mi się podobało.

Mówią, że nie powinno oceniać się książki po okładce, ale ja się właśnie skusiłam na tą pozycję przez okładkę. Urzekła mnie od pierwszych chwil i dlatego postanowiłam dalej do niej zajrzeć.
Cała historia jest dość przyjemna, wciągająca, lekko się czyta mimo kłopotów głównych bohaterów, ale to może one w mieszance pozostałych elementów sprawiają, że pojawia się ten dreszczyk...

Nie porwała mnie. Nudziła mnie. Była bardzo krótka, a czytałam ją bardzo długo. Była nierzeczywista i bezuczuciowa. Strasznie mnie denerwowała beznadziejnymi sytuacjami. Nie było nic co by mi się spodobało. Było małe światełko w tunelu jakoś pod koniec i stąd ta ocena. Szkoda nawet o niej pisać. Nie polecam.

Nie porwała mnie. Nudziła mnie. Była bardzo krótka, a czytałam ją bardzo długo. Była nierzeczywista i bezuczuciowa. Strasznie mnie denerwowała beznadziejnymi sytuacjami. Nie było nic co by mi się spodobało. Było małe światełko w tunelu jakoś pod koniec i stąd ta ocena. Szkoda nawet o niej pisać. Nie polecam.

Bex to osiemnastoletnia dziewczyna pasjonująca się rysowaniem anatomicznych szkiców. A Jack... Kim jest Jack? Właśnie tego Bex pragnie się dowiedzieć odkąd widzi go po raz pierwszy. Łączą ich nietypowe artystyczne zainteresowania, gdyż chłopak zajmuje się graffiti. Co ciekawe, jest również buddystą i choć nie jest to najważniejsza część jego życia, pewnym urozmaiceniem jest fakt, że buddyzm jednak pojawia się na przestrzeni całej historii. Plusem są również dość skomplikowane relacje rodzinne zarówno u Bex, jak i u Jacka. Pojawia się też tajemnica, nawet nie jedna. Właściwie bohaterowie muszą nieustannie wybierać pomiędzy dalszym ukrywaniem swoich sekretów, a otworzeniem się przed drugą osobą.
Sam pomysł mi się podoba, być może zabrakło czegoś w wykonaniu. Nie byłam szczególnie zainteresowana historią ani przywiązana do bohaterów. Dla mnie "Miłosne graffiti" to po prostu dość przyjemna pozycja, którą można poczytać w ramach odpoczynku, ale nic więcej, a na pewno nie coś, co szczególnie zapadłoby w pamięć.

Bex to osiemnastoletnia dziewczyna pasjonująca się rysowaniem anatomicznych szkiców. A Jack... Kim jest Jack? Właśnie tego Bex pragnie się dowiedzieć odkąd widzi go po raz pierwszy. Łączą ich nietypowe artystyczne zainteresowania, gdyż chłopak zajmuje się graffiti. Co ciekawe, jest również buddystą i choć nie jest to najważniejsza część jego życia, pewnym urozmaiceniem jest...

Świetnie bawiłam się przy tej książce. Zainteresowania głównych bohaterów były nietuzinkowe, dzięki czemu czytałam o nich z zaciekawieniem, a i wspierałam ich dwójkę w ich planach. To nie kolejna historia o bad boyu i szarej myszce. Polecam, bo było to po prostu dobre.

Świetnie bawiłam się przy tej książce. Zainteresowania głównych bohaterów były nietuzinkowe, dzięki czemu czytałam o nich z zaciekawieniem, a i wspierałam ich dwójkę w ich planach. To nie kolejna historia o bad boyu i szarej myszce. Polecam, bo było to po prostu dobre.