Mia Sheridan znowu "to" zrobiła, ale niczego innego się po niej nie spodziewałam.
On biedy ogrodnik, ona bogata dziedziczka - para nastolatków, owładnięta pierwszą miłością i pożądaniem. Na skutek nieporozumienia i nieprzewidzianych zdarzeń, rozstają się na długie lata w poczuciu zdrady i uczucia, balansującego na granicy miłości i nienawiści.
Można by rzec, ze to wszystko już było. Że przecież takich historii jest na pęczki. I zapewne można by takiemu twierdzeniu przytaknąć ale...no własnie to jedno wielkie "ale", które odróżnia Mię Sheridan od innych autorów new adult. Jest nim ukazanie miłości (zazwyczaj tej pierwszej) w sposób subtelny, piękny i szczery. Jest seks, ale nie ma w nim wulgarności i taniego porno, którym teraz zalewa się ten gatunek i poniekąd bruka umysły nastolatek. Jest miłość, ale ta pozbawiona kiczu i ciężkostrawnego lukru. Bohaterowie są prawdziwymi ludźmi, nie kukłami, o nadnaturalnych cechach, jak postaci z Marvela.
Owszem w "Ramsay'u" występuje często powielany motyw miłość/nienawiść, ale jest on tylko tłem, jak linia melodyczna, na której buduje się cały utwór. To tło nie odbiera wartości, jakie przekazuje autorka i nie spłaszcza powieści. Może jestem już tak zaślepiona uwielbieniem do autorki, że nawet nie zauważam wad w jej powieściach, ale kompletnie mi to nie przeszkadza ;)

Mia Sheridan znowu "to" zrobiła, ale niczego innego się po niej nie spodziewałam.
On biedy ogrodnik, ona bogata dziedziczka - para nastolatków, owładnięta pierwszą miłością i pożądaniem. Na skutek nieporozumienia i nieprzewidzianych zdarzeń, rozstają się na długie lata w poczuciu zdrady i uczucia, balansującego na granicy miłości i nienawiści.
Można by rzec, ze to wszystko...