Ostatnio często przypada mi w udziale debiut literacki i choć na początku zawsze się ich trochę obawiam, to sięgam po nie, z co raz większą ciekawością. Jak dotychczas udawało mi się trafiać dość dobrze.
Na książkę „Dotyk Północy” natknęłam się szukając prezentów świątecznych dla rodziny.
Co w tej książce mnie urzekło?
Głowna bohaterka „Dotyku Północy” to zupełnie zwyczajna dziewczyna. Właśnie kończy studia, pracuje, spotyka się ze znajomymi. Jej życie drastycznie zmienia się, gdy udaje jej się dostać na wolontariat do Norwegii. Ma pracować na wyspie gdzie nie działają telefony i nie ma dostępu do Internetu. Tam też poznaje przystojnego Gabriela i jego rodzinę. Dziwne sploty zdarzeń, jakie są udziałem Laury sprawiają, że mamy gęsią skórkę i niejednokrotnie zastanawiamy się czy oby na pewno nie powinna wiać. Jak to zazwyczaj w książkach bywa Gabriel to mężczyzna, który skrywa mroczną tajemnicę jest intrygujący, pociągający i odpychający zarazem, a do tego w dziwny sposób potrafi zawładnąć ciałem naszej bohaterki.
Historia może wydawać się Wam lekko oklepana, gdyż mieliśmy już "Zmierzch" i inne tego typu lektury z nadprzyrodzonymi zdolnościami i romansem w tle, jednak w tym przypadku autorka nie poszła na łatwiznę. Wyczarowała piękną opowieść o magicznych istotach, oraz jak to zwykle bywa rodzącym się uczuciu. Bohaterka nie jest głupiutką nastolatką, choć w pewnych sytuacjach chce się krzyczeć: „dziewczyno ślepa jesteś!”.
Książka zachwyca lekkością i barwnością, przez co czyta się ją łatwo i przyjemnie. Krótkie rozdziały sprawiają, że historia płynie sama a my zastanawiamy się jakim cudem w tak krótkim czasie dobrnęliśmy do końca. Sama fabuła jest wciągająca choć nie do końca jestem w stanie zgodzić się z informacjami zamieszczonymi na stronie www.dotykpolnocy.pl, że jest to thriller fantasy, zresztą tym też zasugerowałam się przy przeglądaniu strony. Bardziej obstawiam literaturę obyczajową z elementami fantasty i romansem.
Książkę polecam zarówno fanom sagi Zmierzch jak i innym lubiącym dobrze skrojone opowieści. Zasmuca mnie fakt, że tak dobre historie nie potrafią się przebić u nas na rynku wydawniczym. Jak widać po wcześniej wspomnianej sadze, reklama oraz rozgłos doskonale wpływają na zainteresowanie książką. Ta ewidentnie zasługuje na uwagę. Mam nadzieję, że dalsze losy Laury będziecie śledzić tak jak i ja.
http://ksiegozbiorczyta.blogspot.com/2018/01/Dotyk-Polnocy.html

Ostatnio często przypada mi w udziale debiut literacki i choć na początku zawsze się ich trochę obawiam, to sięgam po nie, z co raz większą ciekawością. Jak dotychczas udawało mi się trafiać dość dobrze.
Na książkę „Dotyk Północy” natknęłam się szukając prezentów świątecznych dla rodziny.
Co w tej książce mnie urzekło?
Głowna bohaterka „Dotyku Północy” to zupełnie...