Lekko się obawiałam - bo niejeden dobrze opowiadający pisarz połamał sobie nogi na tym gatunku. Przykładu nie trzeba daleko szukać - J.K. Rowling chociażby. Dlatego przez moment zadrżałam o Mistrza w nowej roli - jak się okazało, niepotrzebnie.

Niektórzy kręcą nosem - bo brak im tego, do czego przyzwyczaili inni pisarze. Pasjonujących intryg, nagłych zwrotów akcji, pogoni za sprawcą wraz z ekipą śledczą. A tu niespodzianka - King zerwał ze schematem, pozbawiając czytelnika tego suspensu! Ale właśnie dzięki temu w moich oczach książka zyskała na wartości - pisarz nie obrał drogi na skróty. Ileż razy czytałam powieść, gdzie postać sprawcy okazałą się dla mnie zupełnie anonimowa? Gdzie została spłycona do tego stopnia, że po zakończeniu lektury nie byłam w stanie niczego konstruktywnego o nim powiedzieć, a kilka miesięcy później motywy jego postępowania były niczym odległe echo? No właśnie - King sprawił, że nie ten scenariusz się w owym przypadku nie powtórzy. Jestem mu wdzięczna, że nie sprowadził sprawcy głównego zamieszania do brawurowego i wielce błyskotliwego monologu Hodgesa, a tchnął w niego ducha.

Czytało mi się świetnie, po raz kolejny dzięki sprawnemu pisarstwu Kinga. Kryminał w dobrym, starym stylu - bez udziwniana na siłę, a jednocześnie bez zubożałej fabuły.

Lekko się obawiałam - bo niejeden dobrze opowiadający pisarz połamał sobie nogi na tym gatunku. Przykładu nie trzeba daleko szukać - J.K. Rowling chociażby. Dlatego przez moment zadrżałam o Mistrza w nowej roli - jak się okazało, niepotrzebnie.

Niektórzy kręcą nosem - bo brak im tego, do czego przyzwyczaili inni pisarze. Pasjonujących intryg, nagłych zwrotów akcji, pogoni...