Z Harrym Potterem to jest tak: patrzysz na książkę, na te ponad siedemset stron czystej przyjemności, a kiedy już się za nią weźmiesz, to strony umykają w zastraszająco szybkim tempie i nie jesteś w stanie się powstrzymać, by nie przeczytać jeszcze jednego rozdziału i jeszcze jednego, choć na tym już miałeś skończyć... Ostatnia część przekroczyła moje najśmielsze oczekiwania i mogę spokojnie dać jej najwięcej gwiazdek, bo jest to idealne zwieńczenie całej tej historii zbudowanej w poprzednich sześciu tomach. Tyle emocji zawartych w jednej powieści, tyle łez szczęścia i łez smutku, takie wielkie pożegnanie z tymi, z którymi zdążyłam się w ciągu tych miesięcy zaprzyjaźnić. Jest mi autentycznie smutno. To opowieść o przyjaźni, sile miłości i odwadze, która jest w stanie przezwyciężyć największą trudność. Przyjaźń odgrywa najważniejszą rolę - każdy powinien nauczyć się ją doceniać i odkrywać jej tajemnice w swoim życiu. Mimo że to świat czarodziejów, to niewiele różni się od naszego pod względem emocjonalnym, w końcu książki zostały napisane przez mugolkę(no chyba że J. K. Rowling posiadła magiczne zdolności umożliwiające jej napisanie tak genialnej serii). Łezka mi się w oku kręci, kiedy pomyślę, że to już koniec... CHCĘ WIĘCEJ. :(

Z Harrym Potterem to jest tak: patrzysz na książkę, na te ponad siedemset stron czystej przyjemności, a kiedy już się za nią weźmiesz, to strony umykają w zastraszająco szybkim tempie i nie jesteś w stanie się powstrzymać, by nie przeczytać jeszcze jednego rozdziału i jeszcze jednego, choć na tym już miałeś skończyć... Ostatnia część przekroczyła moje najśmielsze...