Bardzo piękna książka o przeżywaniu cierpienia przez ciężko chorych i umierających, jego sensie i wierze, która pomaga w tym trudnym momencie. Pokazuje, jak ludzie przy pomocy mądrego kapłana powracają na koniec życia na łono kościoła.

Bardzo piękna książka o przeżywaniu cierpienia przez ciężko chorych i umierających, jego sensie i wierze, która pomaga w tym trudnym momencie. Pokazuje, jak ludzie przy pomocy mądrego kapłana powracają na koniec życia na łono kościoła.

Poruszająca książka...

Poruszająca książka...

Te książkę dostałem na jako nagrodę w konkursie teologicznym, jednak odłożyłem ją na półkę nie zaglądając, dopiero parę dni temu przypomniałem sobie że ją mam i za czołem czytać. Książka napisana przez zwykłego księdza który sprawuje szczególnie ciężką posługę w szpitalu. Książka jest zbiorem myśli księdza Mariusza wobec cierpienia i powołania do cierpienia, oraz zapisem kilku wierszy które co chwila się przewijają. Książka jest bardzo piękna, szacunek dla księdza za jego pracę ale również wielkie dzięki za naukę z tej książki płynie, ją trzeba przeczytać żeby zrozumieć ale ogólnie mówią : ludzie bardzo często zapominają czym właściwie jest śmierć, i często zapominają o Bogu, jako temu który kocha na wszystkich i pewnego dnia wezwie do siebie. Książka pokazuje podejście do cierpienia, jako jednej z ścieżek którą musimy podążyć. Książka jest pełna myśli św. Siostry Faustyny a także wierszy księdza Mariusza. O ile myśli Apostołki Bożego Miłosierdzia jak najbardziej pasują, to ogólny obraz tak pięknej książki nieco popsuły mi wiersze które, miom zdaniem , były nieodpowiednio wstawione, choć tematycznie pasowały to złe były poumieszczane np w środku działu. Książka piękna i warta polecenia, niesie ze sobą bardzo ważną naukę i przypomina nam o cierpieniu oraz wskazuje drogę wobec niego, aby przez cierpienie przyjść do Boga.

Te książkę dostałem na jako nagrodę w konkursie teologicznym, jednak odłożyłem ją na półkę nie zaglądając, dopiero parę dni temu przypomniałem sobie że ją mam i za czołem czytać. Książka napisana przez zwykłego księdza który sprawuje szczególnie ciężką posługę w szpitalu. Książka jest zbiorem myśli księdza Mariusza wobec cierpienia i powołania do cierpienia, oraz zapisem...

To pierwsza moja książka takiego gatunku.
Mocna. Dosłowna. Dająca dużo do przemyślenia. Pełna wiary i nadziei.

To pierwsza moja książka takiego gatunku.
Mocna. Dosłowna. Dająca dużo do przemyślenia. Pełna wiary i nadziei.

Dla mnie bardzo wartościowa, poruszająca książka, która w prosty sposób pokazuje, co w życiu jest najwązniejsze i jak często trudne do wytłumaczenia w racjonalny sposób są zdarzenia w życiu ludzi, w tym przypadku ludzi chorych, często śmuertelnie chorych. Mnie najbardziej poruszyła myśl, że przy osobach umierających nie powinniśmy cierpieć, bo to egoistyczne, ale wspierać i po prostu być, towrzyszyć w ostatniej drodze. Ta książka przybliżyła mi też zagadnienie miłosierdzia Bożego i jego orędowniczki siostry Faustyny.

Dla mnie bardzo wartościowa, poruszająca książka, która w prosty sposób pokazuje, co w życiu jest najwązniejsze i jak często trudne do wytłumaczenia w racjonalny sposób są zdarzenia w życiu ludzi, w tym przypadku ludzi chorych, często śmuertelnie chorych. Mnie najbardziej poruszyła myśl, że przy osobach umierających nie powinniśmy cierpieć, bo to egoistyczne, ale wspierać i...

Historie, które zostały opowiedziane w książce, napawają optymizmem i wiarą w to, że ludzkie serca, nawet w obliczu ciężkich przeżyć, chorób, mogą być pełne zaufania i miłości do Boga. A liryczne przerywniki... Na pewno jeszcze nie raz do nich wrócę, bo poruszają w sercu to, co myślałam, że już nie istnieje.

Historie, które zostały opowiedziane w książce, napawają optymizmem i wiarą w to, że ludzkie serca, nawet w obliczu ciężkich przeżyć, chorób, mogą być pełne zaufania i miłości do Boga. A liryczne przerywniki... Na pewno jeszcze nie raz do nich wrócę, bo poruszają w sercu to, co myślałam, że już nie istnieje.

Wiersze zamieszczone w tej książce to prawdziwe perełki. Piękne i przejmujące. Choć były pisane w konkretnych okolicznościach, każdy czytelnik może je odnieść do siebie i swoich doświadczeń. Dla każdego będą znaczyć coś innego, a zarazem ich sens pozostanie taki sam...

Szkoda tylko, że są umieszczane na stronach w środku rozdziałów, co przerywa tok narracji. Jako rozpoczęcie lub podsumowanie i tak dość krótkich rozdziałów sprawdziłyby się jeszcze lepiej. Albo, w przyszłości uzupełnione o kolejne, jako osobny tomik poezji...

Ten mały mankament nie umniejsza jednak ich siły oddziaływania. Znów odpowiednia książka na odpowiedni czas w życiu... I to od kogo - dziękuję, M. :*

Wiersze zamieszczone w tej książce to prawdziwe perełki. Piękne i przejmujące. Choć były pisane w konkretnych okolicznościach, każdy czytelnik może je odnieść do siebie i swoich doświadczeń. Dla każdego będą znaczyć coś innego, a zarazem ich sens pozostanie taki sam...

Szkoda tylko, że są umieszczane na stronach w środku rozdziałów, co przerywa tok narracji. Jako...

Ksiazka po ktora przestawia system wartosci.... Przynajmniej na jakis czas

Ksiazka po ktora przestawia system wartosci.... Przynajmniej na jakis czas

Poruszająca, przejmująca opowieść - uduchowiona lektura - o terminalnie chorych ze środowiska największego szpitala w Polsce, na Banacha w Warszawie.
Autor, z wykształcenia jest filologiem, a z powołania katolickim, charyzmatycznym księdzem pełniącym posługę kapelana w tym spitalu.
Zanim został księdzem, studiował filologię polską, co ma odbicie w treści książki. Przywołuje niektórych twórców z literatury, cytuje ich, a w jednym przypadku wchodzi nawet w rolę aktora(!),co nasunęło mi skojarzenie z osobowością św. Jana Pawła II Wielkiego.
Narrację prowadzi ze zrozumieniem świata cierpiących, z którymi stopniowo się oswajał. W tej trudnej posłudze duszpasterskiej pomaga mu w sposób namacalny łaska Jezusa Miłosiernego. Nota bene, napisał pracę na temat Miłosierdzia Bożego, na podstawie Dzienniczka św. Siostry Faustyny, którą także nie raz cytuje.
Ks. Mariusz Bernyś jest dla chorych troskliwym, ciepłym i czułym Człowiekiem jak prawdziwy Ojciec. Wielu wspomina dyskretnie z imienia, nie raz podaje tylko ich inicjały. Przykłądy, którymi się dzieli z czytelnikami są ogromnie wzruszające, budujące i pokrzepiające.

Tę subtelną prozę dopełnia poezja religijna- piękne wiersze pióra samego Autora książki.
Książka dostała mi się do rąk zupełnie przypadkowo? Ale przecież w życiu chrześcijanina przypadków nie ma:-) Moja siostra kupiła ją w czasie oktawy Miłosierdzia Bożegoj w jednym ze sklepów wielobranżowych pod nazwą Jubilat.
Czyta się ją jednym tchem. Niewielka w objętości, a zawiera takie bogactwo przesłań! Na okładce widnieje wymowny, zielony liść - symbol Nadziei.

Poruszająca, przejmująca opowieść - uduchowiona lektura - o terminalnie chorych ze środowiska największego szpitala w Polsce, na Banacha w Warszawie.
Autor, z wykształcenia jest filologiem, a z powołania katolickim, charyzmatycznym księdzem pełniącym posługę kapelana w tym spitalu.
Zanim został księdzem, studiował filologię polską, co ma odbicie w treści książki. Przywołuje...