Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Święta Matka Teresa( Agnieszka Bojaxhiu)przyszła na świat w Skopje, w Macedonii, 26 sierpnia 1910 roku. Zakonnica, założycielka zgromadzenia Misjonarek Miłości, Laureatka Pokojowej Nagrody Nobla. Postanowiła zostać zakonnicą już w wieku dwunastu lat, chciała zostać misjonarką. Wstąpiła do Instytutu Błogosławionej Dziewicy Maryi kilka lat później. Wówczas to przyjęła imię Teresa. W drugiej połowie lat 40- tych założyła słynną później na cały świat Kongregację Misjonarek Miłości, która w 1956 roku zdobyła status zakonu. W założeniu zakon miał nieść pomoc przede wszystkim nieuleczalnie chorym, inwalidom, w tym na przykład niewidomym, lecz zwłaszcza trędowatym, czy w ogóle niepełnosprawnym, bez szans na inną opiekę. Siostry działają w samych Indiach, ale i w wielu innych krajach. Matka Teresa zmarła 5 września 1997 roku w Kalkucie, w Indiach. „Miłość owoc, który dojrzewa w każdym czasie” to książka napisana w formie dziennika. Czwartek, piątek, sobota… Każdy dzień taki zwykły dla przeciętnego człowieka, jednak nie dla św. Matki Teresy. Każdy dzień był dla niej walką o kolejnego głodnego, brudnego, często bezdomnego człowieka. Mówiła : „Troska o innych jest początkiem świętości. Jeśli nauczysz się sztuki myślenia o bliźnich, będziesz coraz bardziej podobny do Chrystusa. Bądźcie aniołami pocieszenia dla chorych, przyjaciółmi dla ubogich” „ Naszym celem jest niesienie Boga i Jego dobroci do najbiedniejszych z biednych niezależnie od ich pochodzenia, wiary jaką wyznają. Nigdy nie próbujemy nawracać na chrześcijaństwo tych, którym coś ofiarowujemy ; raczej naszą pracą dajemy świadectwo miłości i obecności Bożej.” Święta opisuje pokrótce każdy dzień tygodnia, dzieli się z nami swoimi myślami adekwatnie do tego co w danym dniu się wydarzyło, przytacza fragmenty Pisma Świętego. Ze słów przez nią zapisanych bije niesamowity spokój, pokój, cierpliwość, dobro i ciepło. Te słowa uspokajają, wnoszą ogrom ciepła do serca człowieka, a poza tym uczą, kolejny raz uczą miłości do bliźniego. Nie ważne czy to bezdomny, czy uzależniony. To człowiek, a więc istota Boża, to w niej mieszka Chrystus.