Dobry kryminał w starym, brytyjskim stylu. Jedyne co mi w tej książce nie gra jest koniec.
Polecam

Dobry kryminał w starym, brytyjskim stylu. Jedyne co mi w tej książce nie gra jest koniec.
Polecam

Kiedy czytam na okładce książki, że jest ona porównywana do klasyki gatunku już na wstępie zaczyna mi migać w głowie czerwona lampka, bo w 99% przydatków to oznacza, że książka jest słaba i wydawca ma tego pełną świadomość więc napisze na okładce wszystko byle tylko ktoś chciał ją kupić. Tym razem też ktoś postawił na taką „klasykę”, a ja musiałam przełamać opory zanim jeszcze przeczytałam pierwszą stronę…
W sumie jak czytasz kryminał w „stylu Agathy Christie” to liczysz na coś lepszego. Ja chyba mogłabym porównać tą pozycję do jazdy kolejką górską, bo czyta się ją szybko i raz jedziesz w dół, a raz do góry….
Ot „klasyczna” sprawa morderstwa. Ot „klasyczny” komisarz Mike Ford (który sam wychowuje syna który jest czasem mądrzejszy od ojca) dostaje tą sprawę. Od razu, znajduje głównego podejrzanego. Sęk jednak w tym, że profesor Henderson, sprawił że jego syn dostał się do renomowanej prywatnej szkoły więc podświadomie szuka innego rozwiązania, a tym czasem sprawa coraz bardziej się komplikuje….
Autor stosując tylko jeden czas akcji sam sobie wyrządził krzywdę, gdyż to chyba każdego czytelnika denerwują powtórzenia, które w tej książce występują. Postacie są mdłe (oprócz Hendersona) i mało opisane a styl literacki prosty.
Jedyną ale za to zasadniczą cechą tej książki jest zaskakujące zakończenie, dla którego chyba jednak warto było ją przeczytać pomimo tylu wad.

Kiedy czytam na okładce książki, że jest ona porównywana do klasyki gatunku już na wstępie zaczyna mi migać w głowie czerwona lampka, bo w 99% przydatków to oznacza, że książka jest słaba i wydawca ma tego pełną świadomość więc napisze na okładce wszystko byle tylko ktoś chciał ją kupić. Tym razem też ktoś postawił na taką „klasykę”, a ja musiałam przełamać opory zanim...