Lubię Cztery. Lubiłam go po trylogii Niezgodnej i lubię go też teraz. Ale nie jestem przekonana, co do tej książki. Z prologami jest zawsze jeden największy problem – nie są specjalnie zaskakujące, bo każdy wie, co było dalej, a wiele rzeczy z przeszłości było już wspomnianych i powiedzianych. I tak również było w tym przypadku.

Cała trylogia ‘Niezgodna’ była jak dla mnie bardzo ciekawa i naprawdę chciałam się dowiedzieć, co było wcześniej, dlatego pierwsza część książki, kiedy poznajemy Tobiasa przed poznaniem Tris była całkiem fajna, aczkolwiek nie pojawiło się zbyt wiele rzeczy, których nie dowiedzieliśmy się z Niezgodnej. A kiedy akcja zaczęła się zazębiać z Niezgodną, w ogóle powiało nudą. Byłam nastawiona na to, że poznam więcej myśli i odczuć Cztery, ale wszystko było jakieś takie jałowe i oczywiste, że mam uczucie niedosytu.

Uważam, że książka nie wniosła zbyt wiele do charakterystyki postaci, a do uzupełnienia całej trylogii nie wniosła prawie nic.
Oceniam na siedem tylko i wyłącznie przez wzgląd na sentyment do postaci Cztery. Całość zasłużyła w rzeczywistości na naciągane sześć.

Lubię Cztery. Lubiłam go po trylogii Niezgodnej i lubię go też teraz. Ale nie jestem przekonana, co do tej książki. Z prologami jest zawsze jeden największy problem – nie są specjalnie zaskakujące, bo każdy wie, co było dalej, a wiele rzeczy z przeszłości było już wspomnianych i powiedzianych. I tak również było w tym przypadku.

Cała trylogia ‘Niezgodna’ była jak dla mnie...