Dziś już Pani Gucwinska nie żyje.
Została mi po Niej pamięć, wspomnienie Jej programów telewizyjnych prowadzonych razem z mężem. Jako mała dziewczynka byłam oczarowana Ich występami.
Książka to zbiór historii o zwierzętach, które były przygarnięte, zaopiekowane przez Państwa Gucwinskich. Szympansiczka, orangutan,papuga. To tylko niektóre z nim.
Serdecznie polecam!

Dziś już Pani Gucwinska nie żyje.
Została mi po Niej pamięć, wspomnienie Jej programów telewizyjnych prowadzonych razem z mężem. Jako mała dziewczynka byłam oczarowana Ich występami.
Książka to zbiór historii o zwierzętach, które były przygarnięte, zaopiekowane przez Państwa Gucwinskich. Szympansiczka, orangutan,papuga. To tylko niektóre z nim.
Serdecznie polecam!

Od dawna nie czytałem książki, w której ktoś tak pięknie, z taką czułością, miłością, troską i szacunkiem, a jednocześnie profesjonalnym pragmatyzmem pisał o zwierzętach. No, ale pani Gucwińska to profesjonalistka w temacie. Wiele lat była wraz z mężem dyrektorem wrocławskiego ZOO, i oprócz opieki nad całym inwentarzem, część zwierzaczków wychowywała w domu. I to o nich jest ta książka.
Tytułem wstępu autorka opowiada o mowie zwierząt. Tak naprawdę to one rozumieją nas, ale my je niekoniecznie. Zwierzęta przewyższają nas w każdej dziedzinie, są od człowieka lepsze i mądrzejsze. A ludzie, często nieświadomie, domowym zwierzakom sprawiają przykrość, narażają na stres lub zwyczajnie robią krzywdę.
Dziwne przyjaźnie zwierzęta zawierają między sobą, a także z człowiekiem. Wychowywane od maleńkiego uznają człowieka jako członka swego stada, jako swój gatunek, i potrafią przywiązać się do śmierci. Gucwińska najbliższe relacje ma z papugami i małpami, które zamieszkują jej dom.
Poza tym wspaniale, z niebywałym wręcz darem do opowiadania, przytacza różne zwierzęce, dziwne przyjaźnie: psów z kotami, jeżów z kotami i psami, psa i dzika, psa i strusia, psa i kury, srok i kotów, kotki z lwem, kota z krokodylem, kotów z pawianami, synogarlicy i wróbla, uchatki kalifornijskiej z niedźwiedziem brunatny, małpy i łabędzia, gibbonów z góralkami czy osiołka z końmi. Najśmieszniejsze i tak są relacje pawianów ze słoniami, na których jeździły; podobnie zachowywały się rezusy, które jeździły na pancernikach.
Gucwińska ukazuje nam nieznany przeciętnemu człowiekowi świat zwierząt, które, mimo iż pochodzą z różnych kontynentów, mają odmienne zwyczaje i obyczaje i pozornie się różnią, tak naprawdę wzajemnie się potrzebują. Poza tym piękna jest solidarność wszystkich zwierząt, które na co dzień mogą sobie dokuczać, lubić się bardziej lub mniej, ale w sytuacji zagrożenia polegają na sobie i ufają.

Od dawna nie czytałem książki, w której ktoś tak pięknie, z taką czułością, miłością, troską i szacunkiem, a jednocześnie profesjonalnym pragmatyzmem pisał o zwierzętach. No, ale pani Gucwińska to profesjonalistka w temacie. Wiele lat była wraz z mężem dyrektorem wrocławskiego ZOO, i oprócz opieki nad całym inwentarzem, część zwierzaczków wychowywała w domu. I to o nich...

Pani Hanna Gucwińska w swej książce opisuje rozmaite przykłady przyjaźni pomiędzy zwierzętami, a także- w pewnej mierze- ich nienaturalnych zachowań (bo jak nazwać żółwia lubiącego głaskanie?).
Na szczególną uwagę zasługują rozdziały poświęcone małpom oraz papugom- zarówno te pierwsze, jak i drugie, są zwierzętami niezwykle inteligentnymi, i obcowanie z nimi stwarza mnóstwo okazji do wysnucia całkiem dla nas zaskakujących wniosków.
Polecam wszystkim miłośnikom zwierząt.

Pani Hanna Gucwińska w swej książce opisuje rozmaite przykłady przyjaźni pomiędzy zwierzętami, a także- w pewnej mierze- ich nienaturalnych zachowań (bo jak nazwać żółwia lubiącego głaskanie?).
Na szczególną uwagę zasługują rozdziały poświęcone małpom oraz papugom- zarówno te pierwsze, jak i drugie, są zwierzętami niezwykle inteligentnymi, i obcowanie z nimi stwarza...