Każdy z nas w swoim życiu przeżył różne rodzaje miłości. Czasem są to ściśle skrywane uczucia do drugiej osoby, a czasami długotrwałe związki. Rozstania nigdy nie są przyjemne, a już na pewno nie te, których pożegnanie odbywa się w gniewie. Każdy inaczej reaguje, gdy ma „pęknięte serce”, jedni duszą w sobie emocje, inni rozmawiają z przyjacielem, a jeszcze inni wyładowują swą agresję na otoczeniu. „Jak zapomnieć eksa” to zeszyt, który pozwala dać upust uczuciom. Można w nim napisać co tylko się chce i nikt nie musi się o tym dowiedzieć. Polecenia, które pojawiają się na kolejnych stronach pobudzają kreatywne myślenie, a jednocześnie sprzyjają w pozbyciu się całego żalu, frustracji i złości, które odczuwamy w stosunku do swego byłego partnera bądź partnerki.

Tego typu książki są miłą odskocznią od dnia codziennego. Z całą pewnością należy je traktować z przymrożeniem oka. Mimo iż osobiście jestem w długoletnim związku, a za kilka miesięcy dostąpię stanu małżeńskiego, to całkiem fajnie wypełniało mi się kolejne strony. Na swoim „koncie” mam parę nieudanych związków, ale mimo iż nie chowam do nikogo urazy, ani nie pamiętam tego co było złe, to fajnie było się wyżyć i zastanowić nad paroma ważnymi kwestiami, między innymi nad tym co było nie tak i dlaczego moje życie potoczyło się tak, a nie inaczej.

Ogół uwieńczony został zabawnymi rysunkami i cytatami. Cały poradnik utrzymano w lekkim, niezobowiązującym tonie. Z całą pewnością nie można traktować go jako terapii po rozstaniu, ale za to można w twórczy sposób spędzić parę wieczorów. Mam nadzieję, że książka przyczyni się do zmniejszenia morderczych myśli wielu kobiet. Od siebie mogę dodać na pocieszenie znane i oklepane powiedzenie: „tego światu jest pół światu…”. Towarzyszki! Głowa do góry, pierś dumnie wypięta i marsz do księgarni po „Jak zapomnieć eksa”!

Na koniec pragnę skierować parę słów do osób, które uważają, iż pisanie po książce jest karygodnym zachowaniem. Moi drodzy, jestem jedną z Was, ale uważam, że nie ma nic złego w „gryzdaniu” po zeszycie do tego stworzonym. Przypomnijcie sobie szkolne podręczniki do ćwiczeń, czy wtedy aby na pewno nie pisaliście po nich wypełniając zadanych przez nauczyciela poleceń? Nie przesadzajmy z niesmakiem powodowanym widokiem popisanej książki. Zachęcam gorąco do wzięcia w ręce mazaków, długopisów, a nawet nożyczek czy naklejek, a jeśli tak bardzo boli Was widok „niszczenia” książki, zawsze możecie dać upust emocjom z zamkniętymi oczami :)

Każdy z nas w swoim życiu przeżył różne rodzaje miłości. Czasem są to ściśle skrywane uczucia do drugiej osoby, a czasami długotrwałe związki. Rozstania nigdy nie są przyjemne, a już na pewno nie te, których pożegnanie odbywa się w gniewie. Każdy inaczej reaguje, gdy ma „pęknięte serce”, jedni duszą w sobie emocje, inni rozmawiają z przyjacielem, a jeszcze inni wyładowują...