[kochamy-ksiazki.blogspot.com]

Ślepy trop był lekturą, po którą zdecydowałam się sięgnąć w ciemno. Nazwisko autora nie mówiło mi niestety niczego konkretnego, na korzyść zaś podziałały liczne pozytywne oceny jego twórczości, które bez większego trudu odnalazłam w odmętach internetu. Czy tym razem okładkowe rekomendacje mają coś wspólnego z prawdą? Czy autor stworzył kryminał godny uwagi?
Narrację poprowadzono z perspektywy trzeciej osoby, nie skupia się ona jednak tylko na jednej postaci. Główną rolę niewątpliwie odgrywa tutaj Wisting, jednak równie ważne dla całej sprawy okazują się być Sofie oraz Line. Akcja płynnie przeskakuje z jednej osoby do drugiej dając jednocześnie możliwość, by czytelnik wraz z biegiem stron sam rozwiązywał zagadkę i składał ją kawałek po kawałku.
Wyjątkowo ciekawym elementem jest przeszłość dziadka Sofie zwanego starcem. Jego mroczny dom skrywa sekrety, które nie miały ujrzeć światła dziennego. Jeśli chodzi o budowę psychologiczną postaci - całość wypada tu naprawdę nieźle. Wszyscy są wielowymiarowi, doświadczeni przez życie, a ich smutne historie są jednocześnie bardzo intrygujące.
Wszystkie historie choć pozornie dość różne i nie posiadające wspólnych elementów - z czasem zaczynają się zazębiać, tworząc w ten sposób ciekawą całość. Śledztwo przedstawione na kartach Ślepego tropu jest prowadzone w niezwykle przenikliwy sposób i bez problemu możemy odczuć, że całość została napisana przez kogoś, kto na własnej skórze doświadczył pracy w policji. Główna historia jest niezwykle ciekawa i przy tym wyjątkowo autentyczna, a wątki poboczne również wpasowują się idealnie do całości, intrygując czytelnika.
Akcja toczy się swoim stałym rytmem, nie możemy jednak narzekać na jakąkolwiek nudę czy dłuższe zapychacze fabularne. Prawie cały czas coś się dzieje, na światło dzienne wychodzą coraz to nowe fakty, a śledztwo porusza się do przodu.
William Wisting to postać budząca niezwykle pozytywne emocje, gdyż jest niezwykle zaangażowany w to co robi i dąży do prawdy oraz do rozwiązania zagadki. Powieść skupia się nie tylko na samym śledztwie, ale również na życiu prywatnym, co okazało się być ciekawym przerywnikiem. Klimat panujący w Ślepym tropie jest dość ciężki, owiany tajemnicą, mrokiem i smutkiem. Całość przy tym jest niezwykle wciągająca i bez wahania mogę zgodzić się z rekomendacją umieszczoną na okładce - powieść Horsta naprawdę jest wiarygodna i merytorycznie dokładna.
Sama z lektury jestem bardzo zadowolona i cieszę się z tego, że w końcu poznałam twórczość autora. Nie jest to najlepszy kryminał z jakim się spotkałam w swoim życiu, bez wahania jednak mogę go zaliczyć do grona ciekawszych pozycji z jakimi się zetknęłam. Polecam ją wszystkim fanom klasycznych kryminałów.

[kochamy-ksiazki.blogspot.com]

Ślepy trop był lekturą, po którą zdecydowałam się sięgnąć w ciemno. Nazwisko autora nie mówiło mi niestety niczego konkretnego, na korzyść zaś podziałały liczne pozytywne oceny jego twórczości, które bez większego trudu odnalazłam w odmętach internetu. Czy tym razem okładkowe rekomendacje mają coś wspólnego z prawdą? Czy autor stworzył...