Jak bardzo można zatracić siebie, poświęcając się innym? Jak bardzo można być nieszczęśliwym, nawet o tym nie wiedząc? „Cukiernia w ogrodzie” udowadnia, że na każdym etapie życia da się odnaleźć szczęście i miejsce na ziemi – czasem tam, gdzie byśmy się nigdy tego nie spodziewali...

Główna bohaterka Fay ma 41 lat. Prowadzi cukiernię, opiekuje się chorą matką, a w wolnych chwilach spotyka się ze swoim wieloletnim, nudnym partnerem Anthonym. Czy jest szczęśliwa? Nie myśli o tym, robiąc wszystko dla zrzędliwej matki i rozpieszczonej siostry. Do czasu oczywiście, bowiem gdy poznaje o dekadę młodszego Danny’ego, w końcu zaczyna się zastanawiać, co właściwie jest w życiu najważniejsze.

Mocnym akcentem książki jest galeria barwnych postaci, reprezentujących różne podejście do rzeczywistości. Fay jest osobą dobroduszną, ale i naiwną, łatwowierną. Danny jest odważnym typem człowieka, który rzuca pracę w korporacji, by wyruszyć łodzią w świat, pyskata pomoc kuchenna Lija ma w rzeczywistości złote serce, a staruszek Stan, dawny żołnierz i stały klient cukierni, pozytywnie podchodzi do wszystkiego, co go spotyka.

Poprzez niespieszną akcję, autorka skrupulatnie buduje codzienność Fay. Jednocześnie doskonale odmalowuje urok cukierni w domowym ogrodzie, usytuowanej nad klimatycznym kanałem wodnym. Aż chciałoby się usiąść w cieniu tamtejszych drzew, zjeść owocowe ciastko Lii, popatrzeć na przepływających łódkami turystów i posłuchać mądrości dziewięćdziesięcioletniego Stana.

Jednak jak śpiewa Sidney Polak: „nic nie trwa wiecznie, niebezpiecznie jest wierzyć w to, że coś trwa wiecznie”. Kiedy więc dochodzi do serii niespodziewanych tragedii, Fay staje przed ważnymi decyzjami i nic już nie będzie takie jak dawniej… Czy rozbicie starego, pozornie stabilnego świata, da jej szansę na zaznanie czegoś nieznanego, ale prawdopodobnie bardziej wartościowego?

„Cukiernia w ogrodzie", jak na standardy powieści obyczajowej, jest dość długa, bo liczy niemalże 500 stron. Może to być wadą lub zaletą dla czytelników. Wadą – ponieważ przez większą część książki niewiele się dzieje. Zaletą – bo dzięki temu powolnemu rozwojowi akcji możemy lepiej poznać bohaterów, zżyć się z nimi i wczuć w ich problemy. Nie da się „Cukierni…” przeczytać od razu, ale za to dzięki temu mamy lekką lekturę do poduszki na dobrych kilka wieczorów. :-)

Jak bardzo można zatracić siebie, poświęcając się innym? Jak bardzo można być nieszczęśliwym, nawet o tym nie wiedząc? „Cukiernia w ogrodzie” udowadnia, że na każdym etapie życia da się odnaleźć szczęście i miejsce na ziemi – czasem tam, gdzie byśmy się nigdy tego nie spodziewali...

Główna bohaterka Fay ma 41 lat. Prowadzi cukiernię, opiekuje się chorą matką, a w wolnych...