Stary, poczciwy Stephen King. Mistrz grozy? Na ten temat się nie wypowiem. Mistrz psychologicznego kreowania postaci? O, tak - bez dwóch zdań. Czytając "Rękę mistrza" po raz kolejny odleciałem. Przedstawiony w powieści świat pochłonął mnie bez reszty, podobnie losy bohaterów, jakby żywcem wyjętych z otaczającego nas świata. No i sama historia opowiedziana niebanalnie z zachowaniem wszelkich reguł rządzących misterną, wciągającą po uszy tajemnicą. Jednakże pomimo całego sentymentu jakim darzę mojego ulubionego autora, muszę pozostać fair, a już zwłaszcza w stosunku do samego siebie. Otóż oddając się bez reszty recenzowanej lekturze parokrotnie odniosłem niepokojące wrażenie deja vu, zupełnie jakbym czytał kolejną część cyklu, który tak naprawdę nigdy nie powstał. Samo zakończenie, pozostawia wiele do życzenia, a już niejednokrotnie naszpikowany pesymizmem epilog powoli zaczyna wytrącać mnie z równowagi - zupełnie tak jakbym czytał Jacka Ketchuma w wersji soft. No ale cóż: taśmowa produkcja majstersztyków to prawdopodobnie mit i nawet najlepsi muszą od czasu do czasu dać sobie na wstrzymanie. Złapać oddech nim stworzą kolejne niezapomniane dzieło. Reasumując, "Ręka mistrza" to literatura świetnie napisana, ale nie pozbawiona potknięć...

Stary, poczciwy Stephen King. Mistrz grozy? Na ten temat się nie wypowiem. Mistrz psychologicznego kreowania postaci? O, tak - bez dwóch zdań. Czytając "Rękę mistrza" po raz kolejny odleciałem. Przedstawiony w powieści świat pochłonął mnie bez reszty, podobnie losy bohaterów, jakby żywcem wyjętych z otaczającego nas świata. No i sama historia opowiedziana niebanalnie z...