Nie wiem jak ta część może się tak diametralnie różnić od poprzedniej. "Love always, Kate" to książka piękna i nietuzinkowa. I chociaż nie gustuję w tym gatunku (co powtarzam z uporem maniaka),to jednak nie zamykam się na niego, bo czasami można się mile zaskoczyć.

"Love always, Damian" to c.d. historii Damiana, dokładnie 4 lata po śmierci Kate. W tej książce brakowało mi praktycznie wszystkiego, od dobrze zbudowanej fabuły począwszy, na charakterystyce głównych bohaterów kończąc. Nawet ta mała dziewczynka była zbyt dorosła, jak na swój wiek, co mnie niesamowicie drażniło.

Zgadzam się z mcleną - nie powinno być ciągu dalszego. Zapewne moje zdanie byłoby inne, gdyby autorka napisała tę historię przynajmniej na zbliżonym poziomie do części pierwszej.

Nie wiem jak ta część może się tak diametralnie różnić od poprzedniej. "Love always, Kate" to książka piękna i nietuzinkowa. I chociaż nie gustuję w tym gatunku (co powtarzam z uporem maniaka),to jednak nie zamykam się na niego, bo czasami można się mile zaskoczyć.

"Love always, Damian" to c.d. historii Damiana, dokładnie 4 lata po śmierci Kate. W tej książce brakowało mi...

The stars never stop shining, but we only see them at night. The same holds true with us. It often takes the darkest moments in our lives before we can glimpse the most beautiful light. And it's in that place, that instant, where hope is born. ~ Kate Browdy

Są książki, które powinny nie mieć dalszego ciągu i taka jest moja opinia o "Love Always, Kate", którą po przeczytaniu drugiego tomu - nadal podtrzymuję.
Przez cały tom "Love Always, Damian" myślałam o Kate, brakowało mi jej i mimo iż w rzeczywistości Damiana od śmierci Kate minęły już cztery lata - w mojej perspektywie były to zaledwie dwa dni. Dwa dni, po których nadal nie mogłam się otrząsnąć z jej stratą, zwłaszcza, że można było tego uniknąć, lecz było już za późno.

Tak jak wspomniałam historia ma miejsce cztery lata po śmierci Kate i Damian nadal nie może otrzącnąć się z bólu, smutku, poczucia winy, straty. Studiuje, jednak każda wolną chwile poświęca na pijaństwie i przypadkowym seksie - wszystko byle przez chwilę nie czuć bólu po stracie Kate. Jego życie zatrzmało się w martwym punkcie z którego wydawałoby się nie ma wyjścia. Wtedy pojawia się Elle. Brak kontaktu między tym dwojgiem spowodował, że Damian nie miał pojęcia jak bardzo wiele stracił. Elle potrzebuje pomocy, gdyż musi wyjechać do Australii na 2 miesiące i Damian jest jedyna osobą, której może powierzyć... ich 3,5 letnia córkę. To własnie wtedy Lia zmieni całe życie Damiana o 180 stopni.

Czytało się dobrze, mimo tęsknoty za Kate, jednak dwie rzeczy badzo mnie drażniły. Pierwsza to to, że Damian jeździł po pijaku praktycznie codziennie i nie spotkał się z konsekwencjami - co podczas czytania jakie trunki i jakie ilości spożywał jest wręcz nierealne, żeby mu to tak gładko poszło. Drugą była dojrzałość dziewczynki - mam wrażenie jakby autorka zrobiła z niej małego dorosłego, a jej wypowiedzi były w moim odczuciu trochę na wyrost, tylko po to, żeby zmiękczyć serca czytelników - niestety ja tego nie kupuję.
Szczęśliwe zakończenie - i dobrze, jednak czułam się zmanipulowana a bardzo tego nie lubię. Tak jak wspomniałam na początku - "Love Always, Kate" nie powinna miec dalszego ciągu, ale uważam, że fani pierwszego tomu raczej polubią również ten - może nie równie mocno, ale wystarczająco aby poświęcić mu czas.

The stars never stop shining, but we only see them at night. The same holds true with us. It often takes the darkest moments in our lives before we can glimpse the most beautiful light. And it's in that place, that instant, where hope is born. ~ Kate Browdy

Są książki, które powinny nie mieć dalszego ciągu i taka jest moja opinia o "Love Always, Kate", którą po...